Porady

admin2

Poinsecja, zwana też gwiazdą betlejemską lub wilczomleczem pięknym, należy do ogromnej rodziny wilczomleczowatych (Euphorbiaceae), liczącej około 2 tys. gatunków. Kojarząca się z Bożym Narodzeniem poinsecja coraz częściej gości jako świąteczna ozdoba w naszych domach. Co robić aby poinsecja jak najdłużej kwitła? Poznaj zasady uprawy i pielęgnacji Gwiazdy Betlejemskiej w domu.

poinsecja - gwiazda betlejemska
Poinsecja, Gwiazda Betlejemska - główną ozdobę rośliny stanowią liście rosnące tuż pod kwiatostanami, tzw. przykwiatki, które wspaniale się przebarwiają. Same kwiatostany, znajdujące się na szczycie pędu, są bardzo niepozorne.

Poinsecja - opis

Wilczomlecz ten pochodzi z Meksyku. Nazwa poinsecja została roślinie nadana na cześć pierwszego ambasadora USA w Meksyku, J. R. Poinsett'a, który w 1822 roku przesłał ją do Waszyngtonu. Od tamtej pory popularność tej rośliny cały czas rosła.

Bardziej popularna stała się jednak nazwa gwiazda betlejemska. Tę nazwę roślina zawdzięcza szczytowym liściom, zwanym przykwiatkami, które wspaniale się przebarwiają, kontrastując z niżej położonymi liśćmi o barwie zielonej. Przykwiatki zazwyczaj są czerwone ale istnieją też odmiany gwiazdy betlejemskiej o liściach przebarwiających się na pomarańczowo, żółto lub biało, a także dwubarwnych. Gdy spojrzymy na roślinę od góry, pięknie wybarwione liście szczytowe wyglądają właśnie niczym gwiazda. Same kwiaty, usytuowane na szczytach pędów, są zaś niepozorne i w zasadzie nie decydują o walorach ozdobnych rośliny.

Poinsecja - uprawa i pielęgnacja

Poinsecja wymaga wiele ciepła i nie toleruje mrozu. Roślinę kupujmy w dni ciepłe i bezwietrzne, gdyż jest bardzo wrażliwa na zimno i przeciągi. Z tego względu nie kupujmy roślin sprzedawanych na dworze, a w kwiaciarniach unikajmy egzemplarzy stojących przy drzwiach wejściowych. Warto również zwrócić uwagę aby sprzedawca odpowiednio zapakował naszą poinsecję - powinna być szczelnie owinięta w papier.

W mieszkaniu gwiazda betlejemska wymaga stanowiska ciepłego i jasnego (ale nie bezpośrednio nasłonecznionego i nie bezpośrednio przy kaloryferach lub grzejnikach), gdzie panuje temperatura 18 - 21°C, oraz stale wilgotnego, torfowego podłoża. Nie należy dopuścić do przesuszenia rośliny, gdyż zwiędnięta może już nie odzyskać dawnej urody. Pamiętajmy przy tym jednak, że nadmiar wody może być bardziej szkodliwy niż jej niedostatek. Najlepiej więc poinsecję podlewać umiarkowanie, raz na dwa dni, nie pozwalając aby woda zbyt długo pozostawała na podstawce. Gdy w pomieszczeniu jest sucho, warto rozpylać wokół niej mgiełkę z wody lub stosować nawilżacz powietrza.

poinsecja - gwiazda betlejemskaDekoracje świąteczne z poinsecji - gwiazd betlejemskich
Poinsecja, czyli inaczej gwiazda betlejemska stała się już symboliczną rośliną Świąt Bożego Narodzenia i dziś trudno sobie wyobrazić wigilijny stół bez kwiatów poinsecji - gwiazdy betlejemskiej. Ciekawe inspiracje jak wykonywać dekoracje świąteczne z gwiazd betlejemskich można było znaleźć na wystawie bożonarodzeniowej, na której swoje pomysły pokazali polscy floryści. Więcej...

Pielęgnacja poinsecji w domu wymaga także odpowiedniego nawożenia. W okresie wzrostu gwiazdę betlejemską nawozimy umiarkowanie, wystarczy jej codwutygodniowe dokarmianie nawozem dla roślin kwitnących. Przy czym z nawożeniem roślin kupionych przed Bożym Narodzeniem nie należy się spieszyć. Zazwyczaj dawki nawozów znajdujące się w podłożu, wystarczają roślinie do połowy stycznia.

Jak przezimować poinsecję?

Nawet właściwa pielęgnacja gwiazdy betlejemskiej nie uchroni rośliny przed utratą liści pod koniec zimy. Jest to naturalne, gdyż w tym okresie roślina przechodzi w stan spoczynku. Wówczas należy skrócić jej pędy. Formy krzaczaste przycinamy tak, by na bocznych gałązkach zostało nie więcej jak po 2 - 3 pąki (są zawsze w kątach liści). Natomiast formy jednopędowe należy przyciąć nad 3 lub 4 pąkiem. Nie martwmy się przy tym, że po cięciu nie zostanie choćby jeden listek. I tak wszystkie by opadły.

Po przycięciu poinsecję umieszczamy na 4 do 6 tygodni w chłodnym pomieszczeniu o temp. 12 - 15°C, zaprzestajemy podlewania i nawożenia. Dostęp światła w tym okresie nie ma większego znaczenia.

poinsecja - gwiazda betlejemska
Przebarwiające się liście poinsecji najczęściej są czerwone. Dostępne są również rośliny o liściach pomarańczowych, żółtych, kremowych i wielobarwnych.

Aby możliwa była dalsza uprawa poinsecji w marcu lub kwietniu roślinę należy przesadzić do świeżej, żyznej ziemi z dodatkiem 15% granulek keramzytu i gruboziarnistego piasku. Idealny dla poinsecji odczyn pH gleby wynosi od 5,8 do 6,5. Zazwyczaj wystarczy wymienić ziemię, pozostawiając roślinę w tej samej doniczce, chyba, że zależy nam aby urosła większa. Przesadzoną gwiazdę ustawiamy w miejscu jasnym (ale nie w pełnym słońcu) i ciepłym, o temp. około 20°C. Podlewamy obficie aby pobudzić ją do wzrostu. Nawożenie rozpoczynamy gdy nowe pędy osiągną długość kilku centymetrów.

Przycinanie pędów poinsecji

Kolejnym ważnym zabiegiem w pielęgnacji poinsecji jest przycięcie pędów w miesiącach letnich. Aby rośliny nie były zbyt wybujałe i miały ładny, zwarty pokrój, producenci traktują je środkami hamującymi wzrost (tzw. retardantami). W warunkach domowych w miarę zwarty pokrój rośliny utrzymamy, przycinając w lipcu wszystkie nowe łodyżki na około 2 centymetry. Po miesiącu zabieg powtarzamy.

Co zrobić aby poinsecja ponownie zakwitła?

Aby na Boże Narodzenie uzyskać ładne zabarwienie szczytowych liści, od drugiej dekady listopada gwiazdę betlejemską należy zakrywać w taki sposób aby przez okres około 4 - 6 tygodni pozstawała w kompletnej ciemności przez 14 godzin na dobę. Najłatwiej przykrywać ją kartonem.

Pamiętajmy jednak, że pięknie kwitnące i wybarwione poinsecje, które kupujemy w kwiaciarniach, są hodowane w szklarniach, gdzie mają idealne warunki. Nie martwy się, gdy doprowadzenie poinsecji do ponownego kwitnienia nam się nie uda. W warunkach domowych jest to trudne i nie bez powodu większość osób traktuje gwiazdę betlejemską jedynie jako jednorazową ozdobę na kilka tygodni.

Na koniec warto dodać, że poinsecję na okres świąt możemy dodatkowo ozdobić. W tym celu warto podpatrzyć aranżacje przygotowywane przez florystów. Miłośnicy tradycji mogą stworzyć ciekawą kompozycję, wstawiając doniczkę z poinsecją do drewnianej lub wiklinowej osłonki i dekorując ją naturalnymi dodatkami, takimi jak: mech, gałązki jodły, małe "rajskie" jabłuszka czy szyszki. Chcąc utrzymać kompozycję w stylu nowoczesnym warto sięgnąć po świece, kokardy z tafty, wstążki, metaliczne oraz proste, gładkie doniczki.

admin2

Kalanchoe jest bardzo atrakcyjną rośliną doniczkową, o pięknie zabarwionych kwiatach. Swoją urodą może cieszyć bardzo długo, o ile odpowiednio o nie zadbamy. Zobacz jak wygląda prawidłowa pielęgnacja kalanchoe uprawianego w domu, jakie są najlepsze odmiany kalanchoe do uprawy doniczkowej i czy możliwe jest amatorskie rozmnażanie kalanchoe w domu. Poznaj sposoby, dzięki którym Twoje kalanchoe będzie zdrowo rosło i obficie kwitło przez długi czas!

kalanchoe
Kalanchoe - odmiana o kwiatach pojedynczych

Kalanchoe - pielęgnacja w domu

Ojczyzną Kalanchoe jest Madagaskar. Ta lokalizacja wymusiła rozwój konkretnych cech adaptacyjnych, charakterystycznych dla grupy roślin nazywanych sukulentami. Kalanchoe to łatwa w pielęgnacji roślina, o ile oczywiście spełnimy jej podstawowe wymagania środowiskowe.

Najważniejsze jest zapewnienie dużej ilości światła słonecznego. Najlepszym stanowiskiem uprawy kalanchoe będzie parapet południowego lub południowo-zachodniego okna. Na słońcu brzegi liści będą przebarwiać się na czerwono. Odpowiednio duża ilość światła, szczególnie zimą, jest bardzo ważna dla kwitnienia. Niedostatecznie oświetlona roślina nie zakwitnie ponownie.

Najczęściej popełnianym błędem podczas pielęgnacji kalanchoe jest zbyt intensywne podlewanie. Kalanchoe nie wymaga dużej ilości wody, gdyż magazynuje ją w liściach i mięsistych łodygach. Podlewamy je dopiero, kiedy od poprzedniego podlania ziemia w doniczce dobrze wyschnie. Zazwyczaj nie częściej niż co 10-14 dni zimą i co 6 dni latem. Objawem zbyt dużej ilości wody w podłożu jest więdnięcie liści kalanchoe (zwłaszcza zimą). Zalane korzenie gniją, a roślina zamiera.

Nawożenie kalanchoe jest wskazane od maja do sierpnia. Raz na dwa tygodnie dodajemy do wody płynnego nawozu wieloskładnikowego do roślin kwitnących. Tego typu nawozy ma w swojej ofercie większość znanych producentów nawozów, takich jak np. Biopon , Florovit czy Pokon.

Kolejnym istotnym czynnikiem w uprawie kalanchoe jest stała temperatura powietrza, utrzymująca się w granicach 18-22°C. Zimą temperatura pomieszczenia, w którym znajduje się kalanchoe może być trochę niższa - ok. 16°C. Zbyt niska temperatura (poniżej 15°C) w połączeniu ze zbyt wilgotnym podłożem szybko prowadzi do gnicia korzeni.

kalanchoe
Kalanchoe - odmiana o kwiatach pełnych

Zimą doniczka z kalanchoe nie powinna stać w pobliżu kaloryferów, gdyż powoduje to zbyt szybkie wysuszanie podłoża i przyspiesza utratę wody przez liście. Jeżeli doniczkę z kalanchoe ustawioną mamy w pomieszczeniu mocno ogrzewanym, możemy zwiększyć wilgotność powietrza w obrębie rośliny, wstawiając doniczkę do doniczki większej, wypełnionej wilgotnym torfem.

Uwaga! Liści kalanchoe nie wolno spryskiwać wodą, ani nabłyszczać.

Ważnym elementem pielęgnacji kalanchoe jest uszczykiwanie wierzchołków pędów. Zabieg ten wykonuje się w maju. Jego celem jest zapewnienie gęstszego krzewienia się rośliny i obfitszego kwitnienia w następnym sezonie. Nie uszczykiwane egzemplarze szybko tracą atrakcyjny wygląd, gdyż pędy kalanchoe mają tendencję do nadmiernego przyrostu na długość.

Kwiatostany kalanchoe, w postaci baldachów umieszczonych na szczytach mięsistych gałązek, pojawiają się w miesiącach zimowych - od grudnia do lutego. Kwiatostany po kwitnieniu usuwamy. Przycinamy je tuż nad najwyższą parą liści. Po zakończonym kwitnieniu (marzec-kwiecień), jeżeli jest taka potrzeba, możemy przesadzić kalanchoe do większej doniczki. Moment ten poznamy po tym, że roślina po usunięciu kwiatów wydaje tylko drobne liście.

Warto wiedzieć! Kalanchoe jest bardzo wrażliwe na obecność etylenu w powietrzu. Etylen to gaz, który wydalają owoce podczas dojrzewania, znajduje się on też w dymie papierosowym. Gaz ten powoduje blednięcie i więdnięcie kwiatów oraz żółknięcie i opadanie liści kalanchoe. Dlatego kalanchoe nie powinno stać w małej kuchni, w której przechowuje się owoce ani w mocno zadymionym pomieszczeniu.

Rozmnażanie kalanchoe

Kalanchoe rozmnaża się bardzo łatwo i szybko, wykorzystując w tym celu szczytowe fragmenty pędów, pozyskane w momencie uszczykiwania. Wybieramy sadzonki z co najmniej dwiema parami liści i długości 5-7 cm. Usuwamy dolną parę liści, a końce sadzonek podcinamy na ukos ostrym nożykiem na około 3-5 mm. Tak przygotowane sadzonki umieszczamy w doniczkach z podłożem dla kaktusów lub w mieszance zwykłej ziemi ogrodniczej z torfem i piaskiem (w proporcji 3:1:1). Podlewamy posadzone sadzonki i ustawiamy doniczki w jasnym ciepłym miejscu (21-22°C). Sadzonki kalanchoe ukorzeniają się bardzo szybko i po 3 tygodniach mamy już nowe rośliny. Tak uzyskane rośliny zakwitają w lutym lub marcu następnego roku.

Drugim sposobem rozmnażania kalanchoe jest wysiew nasion. Rozmnażanie kalanchoe z nasion jest trudniejsze i mniej efektywne. Z tego sposobu korzystają głównie hodowcy, ale w celach hobbystycznych możemy również spróbować samemu rozmnożyć kalanchoe w domu.

Aby uzyskać nasiona kalanchoe niezbędne jest zapylenie kwiatów. W warunkach domowych używamy do tego celu miękkiego pędzelka. W momencie pełnego rozkwitu kwiatów pobieramy delikatnie pędzelkiem pyłek z pręcików kwiatów jednej rośliny i przenosimy go na słupek kwiatu drugiej. Po przekwitnięciu nie usuwamy kwiatostanów, ale czekamy aż zawiążą się nasiona.

Nasiona kalanchoe są gotowe do wysiewu w marcu-kwietniu. Zebrane nasiona wysiewamy bezpośrednio na wilgotne podłoże (mieszanka dla sukulentów). Naczynia z wysianymi nasionami ustawiamy w słonecznym miejscu i utrzymujemy temperaturę w pomieszczaniu na poziomie 21-22°C. Podłoże zwilżamy przy pomocy spryskiwacza, dopiero wtedy gdy będzie suche, aby nie dopuścić do rozwoju pleśni na nasionach. Po około 10 dniach nasiona zaczynają kiełkować. Po kolejnych 6-8 tygodniach, gdy siewki osiągną ok. 3 cm wysokości, należy przesadzić je do doniczek z podłożem dla kaktusów.

kalanchoe
Kalanchoe - odmiana botaniczna, o kwiatach dzwonkowatych, zwisających

Najpiękniejsze odmiany kalanchoe

W ostatnich latach na rynku pojawiło się wiele nowych odmian kalanchoe. Nowością były odmiany o pełnych kwiatach, do złudzenia przypominających drobne różyczki, sprzedawane pod marką Calandiva, Rosalina lub Rose Flower. Wyparły one praktycznie odmiany o kwiatach pojedynczych (w pojedynczym rurkowatym kwiecie są 4 płatki).

Wśród odmian kalanchoe o kwiatach pełnych do wyjątkowo ciekawych należą: 'Bisset' (kwitnie na łososiowo), 'Cher' (kwiaty karminowe) 'Casablanca' (odmiana miniaturowa o kwiatach białych) 'Don Juan' (odmiana czerwona o aksamitnych platkach) i 'Weaver' (jasnoróżowe płatki z ciemno różową podstawą).

Szczególnie atrakcyjne odmiany kalanchoe o kwiatach pojedynczych to: 'Monaro' i 'Lican' (kwitną na fioletowo), 'Meru' (jasnoróżowe płatki z ciemną podstawą), 'Klabat' (płatki pomarańczowe z żółtą podstawą) i 'Wevano' (kwiaty ciemno różowe z jasnym zabarwieniem szczytu płatków).

Ciekawostką są słabiej dostępne i mniej popularne odmiany botaniczne kalanchoe, charakteryzujące się kwiatami w kształcie zwisających dzwonków, strzelistym pokrojem i wąskimi ząbkowatymi liśćmi . Przykładami takich odmian są: 'Lucky Bells' (kwiaty czerwone) i 'Magic Bells' (kwiaty żółte).

Szukając ciekawych kalanchoe do uprawy doniczkowej, warto zainteresować się także gatunkami posiadającymi właściwości lecznicze, na szeroką skalę wykorzystywanymi w medycynie naturalnej. Mam tu na myśli rozsławione na cały świat Kalanchoe Pinnata oraz Kalanchoe Daigremontiana, występujące w Polsce pod nazwą żyworódka pierzasta.

admin2

Kalanchoe jest bardzo atrakcyjną rośliną doniczkową, o pięknie zabarwionych kwiatach. Swoją urodą może cieszyć bardzo długo, o ile odpowiednio o nie zadbamy. Zobacz jak wygląda prawidłowa pielęgnacja kalanchoe uprawianego w domu, jakie są najlepsze odmiany kalanchoe do uprawy doniczkowej i czy możliwe jest amatorskie rozmnażanie kalanchoe w domu. Poznaj sposoby, dzięki którym Twoje kalanchoe będzie zdrowo rosło i obficie kwitło przez długi czas!

kalanchoe
Kalanchoe - odmiana o kwiatach pojedynczych

Kalanchoe - pielęgnacja w domu

Ojczyzną Kalanchoe jest Madagaskar. Ta lokalizacja wymusiła rozwój konkretnych cech adaptacyjnych, charakterystycznych dla grupy roślin nazywanych sukulentami. Kalanchoe to łatwa w pielęgnacji roślina, o ile oczywiście spełnimy jej podstawowe wymagania środowiskowe.

Najważniejsze jest zapewnienie dużej ilości światła słonecznego. Najlepszym stanowiskiem uprawy kalanchoe będzie parapet południowego lub południowo-zachodniego okna. Na słońcu brzegi liści będą przebarwiać się na czerwono. Odpowiednio duża ilość światła, szczególnie zimą, jest bardzo ważna dla kwitnienia. Niedostatecznie oświetlona roślina nie zakwitnie ponownie.

Najczęściej popełnianym błędem podczas pielęgnacji kalanchoe jest zbyt intensywne podlewanie. Kalanchoe nie wymaga dużej ilości wody, gdyż magazynuje ją w liściach i mięsistych łodygach. Podlewamy je dopiero, kiedy od poprzedniego podlania ziemia w doniczce dobrze wyschnie. Zazwyczaj nie częściej niż co 10-14 dni zimą i co 6 dni latem. Objawem zbyt dużej ilości wody w podłożu jest więdnięcie liści kalanchoe (zwłaszcza zimą). Zalane korzenie gniją, a roślina zamiera.

Nawożenie kalanchoe jest wskazane od maja do sierpnia. Raz na dwa tygodnie dodajemy do wody płynnego nawozu wieloskładnikowego do roślin kwitnących. Tego typu nawozy ma w swojej ofercie większość znanych producentów nawozów, takich jak np. Biopon , Florovit czy Pokon.

Kolejnym istotnym czynnikiem w uprawie kalanchoe jest stała temperatura powietrza, utrzymująca się w granicach 18-22°C. Zimą temperatura pomieszczenia, w którym znajduje się kalanchoe może być trochę niższa - ok. 16°C. Zbyt niska temperatura (poniżej 15°C) w połączeniu ze zbyt wilgotnym podłożem szybko prowadzi do gnicia korzeni.

kalanchoe
Kalanchoe - odmiana o kwiatach pełnych

Zimą doniczka z kalanchoe nie powinna stać w pobliżu kaloryferów, gdyż powoduje to zbyt szybkie wysuszanie podłoża i przyspiesza utratę wody przez liście. Jeżeli doniczkę z kalanchoe ustawioną mamy w pomieszczeniu mocno ogrzewanym, możemy zwiększyć wilgotność powietrza w obrębie rośliny, wstawiając doniczkę do doniczki większej, wypełnionej wilgotnym torfem.

Uwaga! Liści kalanchoe nie wolno spryskiwać wodą, ani nabłyszczać.

Ważnym elementem pielęgnacji kalanchoe jest uszczykiwanie wierzchołków pędów. Zabieg ten wykonuje się w maju. Jego celem jest zapewnienie gęstszego krzewienia się rośliny i obfitszego kwitnienia w następnym sezonie. Nie uszczykiwane egzemplarze szybko tracą atrakcyjny wygląd, gdyż pędy kalanchoe mają tendencję do nadmiernego przyrostu na długość.

Kwiatostany kalanchoe, w postaci baldachów umieszczonych na szczytach mięsistych gałązek, pojawiają się w miesiącach zimowych - od grudnia do lutego. Kwiatostany po kwitnieniu usuwamy. Przycinamy je tuż nad najwyższą parą liści. Po zakończonym kwitnieniu (marzec-kwiecień), jeżeli jest taka potrzeba, możemy przesadzić kalanchoe do większej doniczki. Moment ten poznamy po tym, że roślina po usunięciu kwiatów wydaje tylko drobne liście.

Warto wiedzieć! Kalanchoe jest bardzo wrażliwe na obecność etylenu w powietrzu. Etylen to gaz, który wydalają owoce podczas dojrzewania, znajduje się on też w dymie papierosowym. Gaz ten powoduje blednięcie i więdnięcie kwiatów oraz żółknięcie i opadanie liści kalanchoe. Dlatego kalanchoe nie powinno stać w małej kuchni, w której przechowuje się owoce ani w mocno zadymionym pomieszczeniu.

Rozmnażanie kalanchoe

Kalanchoe rozmnaża się bardzo łatwo i szybko, wykorzystując w tym celu szczytowe fragmenty pędów, pozyskane w momencie uszczykiwania. Wybieramy sadzonki z co najmniej dwiema parami liści i długości 5-7 cm. Usuwamy dolną parę liści, a końce sadzonek podcinamy na ukos ostrym nożykiem na około 3-5 mm. Tak przygotowane sadzonki umieszczamy w doniczkach z podłożem dla kaktusów lub w mieszance zwykłej ziemi ogrodniczej z torfem i piaskiem (w proporcji 3:1:1). Podlewamy posadzone sadzonki i ustawiamy doniczki w jasnym ciepłym miejscu (21-22°C). Sadzonki kalanchoe ukorzeniają się bardzo szybko i po 3 tygodniach mamy już nowe rośliny. Tak uzyskane rośliny zakwitają w lutym lub marcu następnego roku.

Drugim sposobem rozmnażania kalanchoe jest wysiew nasion. Rozmnażanie kalanchoe z nasion jest trudniejsze i mniej efektywne. Z tego sposobu korzystają głównie hodowcy, ale w celach hobbystycznych możemy również spróbować samemu rozmnożyć kalanchoe w domu.

Aby uzyskać nasiona kalanchoe niezbędne jest zapylenie kwiatów. W warunkach domowych używamy do tego celu miękkiego pędzelka. W momencie pełnego rozkwitu kwiatów pobieramy delikatnie pędzelkiem pyłek z pręcików kwiatów jednej rośliny i przenosimy go na słupek kwiatu drugiej. Po przekwitnięciu nie usuwamy kwiatostanów, ale czekamy aż zawiążą się nasiona.

Nasiona kalanchoe są gotowe do wysiewu w marcu-kwietniu. Zebrane nasiona wysiewamy bezpośrednio na wilgotne podłoże (mieszanka dla sukulentów). Naczynia z wysianymi nasionami ustawiamy w słonecznym miejscu i utrzymujemy temperaturę w pomieszczaniu na poziomie 21-22°C. Podłoże zwilżamy przy pomocy spryskiwacza, dopiero wtedy gdy będzie suche, aby nie dopuścić do rozwoju pleśni na nasionach. Po około 10 dniach nasiona zaczynają kiełkować. Po kolejnych 6-8 tygodniach, gdy siewki osiągną ok. 3 cm wysokości, należy przesadzić je do doniczek z podłożem dla kaktusów.

kalanchoe
Kalanchoe - odmiana botaniczna, o kwiatach dzwonkowatych, zwisających

Najpiękniejsze odmiany kalanchoe

W ostatnich latach na rynku pojawiło się wiele nowych odmian kalanchoe. Nowością były odmiany o pełnych kwiatach, do złudzenia przypominających drobne różyczki, sprzedawane pod marką Calandiva, Rosalina lub Rose Flower. Wyparły one praktycznie odmiany o kwiatach pojedynczych (w pojedynczym rurkowatym kwiecie są 4 płatki).

Wśród odmian kalanchoe o kwiatach pełnych do wyjątkowo ciekawych należą: 'Bisset' (kwitnie na łososiowo), 'Cher' (kwiaty karminowe) 'Casablanca' (odmiana miniaturowa o kwiatach białych) 'Don Juan' (odmiana czerwona o aksamitnych platkach) i 'Weaver' (jasnoróżowe płatki z ciemno różową podstawą).

Szczególnie atrakcyjne odmiany kalanchoe o kwiatach pojedynczych to: 'Monaro' i 'Lican' (kwitną na fioletowo), 'Meru' (jasnoróżowe płatki z ciemną podstawą), 'Klabat' (płatki pomarańczowe z żółtą podstawą) i 'Wevano' (kwiaty ciemno różowe z jasnym zabarwieniem szczytu płatków).

Ciekawostką są słabiej dostępne i mniej popularne odmiany botaniczne kalanchoe, charakteryzujące się kwiatami w kształcie zwisających dzwonków, strzelistym pokrojem i wąskimi ząbkowatymi liśćmi . Przykładami takich odmian są: 'Lucky Bells' (kwiaty czerwone) i 'Magic Bells' (kwiaty żółte).

Szukając ciekawych kalanchoe do uprawy doniczkowej, warto zainteresować się także gatunkami posiadającymi właściwości lecznicze, na szeroką skalę wykorzystywanymi w medycynie naturalnej. Mam tu na myśli rozsławione na cały świat Kalanchoe Pinnata oraz Kalanchoe Daigremontiana, występujące w Polsce pod nazwą żyworódka pierzasta.

admin2

Kalanchoe jest bardzo atrakcyjną rośliną doniczkową, o pięknie zabarwionych kwiatach. Swoją urodą może cieszyć bardzo długo, o ile odpowiednio o nie zadbamy. Zobacz jak wygląda prawidłowa pielęgnacja kalanchoe uprawianego w domu, jakie są najlepsze odmiany kalanchoe do uprawy doniczkowej i czy możliwe jest amatorskie rozmnażanie kalanchoe w domu. Poznaj sposoby, dzięki którym Twoje kalanchoe będzie zdrowo rosło i obficie kwitło przez długi czas!

kalanchoe
Kalanchoe - odmiana o kwiatach pojedynczych

Kalanchoe - pielęgnacja w domu

Ojczyzną Kalanchoe jest Madagaskar. Ta lokalizacja wymusiła rozwój konkretnych cech adaptacyjnych, charakterystycznych dla grupy roślin nazywanych sukulentami. Kalanchoe to łatwa w pielęgnacji roślina, o ile oczywiście spełnimy jej podstawowe wymagania środowiskowe.

Najważniejsze jest zapewnienie dużej ilości światła słonecznego. Najlepszym stanowiskiem uprawy kalanchoe będzie parapet południowego lub południowo-zachodniego okna. Na słońcu brzegi liści będą przebarwiać się na czerwono. Odpowiednio duża ilość światła, szczególnie zimą, jest bardzo ważna dla kwitnienia. Niedostatecznie oświetlona roślina nie zakwitnie ponownie.

Najczęściej popełnianym błędem podczas pielęgnacji kalanchoe jest zbyt intensywne podlewanie. Kalanchoe nie wymaga dużej ilości wody, gdyż magazynuje ją w liściach i mięsistych łodygach. Podlewamy je dopiero, kiedy od poprzedniego podlania ziemia w doniczce dobrze wyschnie. Zazwyczaj nie częściej niż co 10-14 dni zimą i co 6 dni latem. Objawem zbyt dużej ilości wody w podłożu jest więdnięcie liści kalanchoe (zwłaszcza zimą). Zalane korzenie gniją, a roślina zamiera.

Nawożenie kalanchoe jest wskazane od maja do sierpnia. Raz na dwa tygodnie dodajemy do wody płynnego nawozu wieloskładnikowego do roślin kwitnących. Tego typu nawozy ma w swojej ofercie większość znanych producentów nawozów, takich jak np. Biopon , Florovit czy Pokon.

Kolejnym istotnym czynnikiem w uprawie kalanchoe jest stała temperatura powietrza, utrzymująca się w granicach 18-22°C. Zimą temperatura pomieszczenia, w którym znajduje się kalanchoe może być trochę niższa - ok. 16°C. Zbyt niska temperatura (poniżej 15°C) w połączeniu ze zbyt wilgotnym podłożem szybko prowadzi do gnicia korzeni.

kalanchoe
Kalanchoe - odmiana o kwiatach pełnych

Zimą doniczka z kalanchoe nie powinna stać w pobliżu kaloryferów, gdyż powoduje to zbyt szybkie wysuszanie podłoża i przyspiesza utratę wody przez liście. Jeżeli doniczkę z kalanchoe ustawioną mamy w pomieszczeniu mocno ogrzewanym, możemy zwiększyć wilgotność powietrza w obrębie rośliny, wstawiając doniczkę do doniczki większej, wypełnionej wilgotnym torfem.

Uwaga! Liści kalanchoe nie wolno spryskiwać wodą, ani nabłyszczać.

Ważnym elementem pielęgnacji kalanchoe jest uszczykiwanie wierzchołków pędów. Zabieg ten wykonuje się w maju. Jego celem jest zapewnienie gęstszego krzewienia się rośliny i obfitszego kwitnienia w następnym sezonie. Nie uszczykiwane egzemplarze szybko tracą atrakcyjny wygląd, gdyż pędy kalanchoe mają tendencję do nadmiernego przyrostu na długość.

Kwiatostany kalanchoe, w postaci baldachów umieszczonych na szczytach mięsistych gałązek, pojawiają się w miesiącach zimowych - od grudnia do lutego. Kwiatostany po kwitnieniu usuwamy. Przycinamy je tuż nad najwyższą parą liści. Po zakończonym kwitnieniu (marzec-kwiecień), jeżeli jest taka potrzeba, możemy przesadzić kalanchoe do większej doniczki. Moment ten poznamy po tym, że roślina po usunięciu kwiatów wydaje tylko drobne liście.

Warto wiedzieć! Kalanchoe jest bardzo wrażliwe na obecność etylenu w powietrzu. Etylen to gaz, który wydalają owoce podczas dojrzewania, znajduje się on też w dymie papierosowym. Gaz ten powoduje blednięcie i więdnięcie kwiatów oraz żółknięcie i opadanie liści kalanchoe. Dlatego kalanchoe nie powinno stać w małej kuchni, w której przechowuje się owoce ani w mocno zadymionym pomieszczeniu.

Rozmnażanie kalanchoe

Kalanchoe rozmnaża się bardzo łatwo i szybko, wykorzystując w tym celu szczytowe fragmenty pędów, pozyskane w momencie uszczykiwania. Wybieramy sadzonki z co najmniej dwiema parami liści i długości 5-7 cm. Usuwamy dolną parę liści, a końce sadzonek podcinamy na ukos ostrym nożykiem na około 3-5 mm. Tak przygotowane sadzonki umieszczamy w doniczkach z podłożem dla kaktusów lub w mieszance zwykłej ziemi ogrodniczej z torfem i piaskiem (w proporcji 3:1:1). Podlewamy posadzone sadzonki i ustawiamy doniczki w jasnym ciepłym miejscu (21-22°C). Sadzonki kalanchoe ukorzeniają się bardzo szybko i po 3 tygodniach mamy już nowe rośliny. Tak uzyskane rośliny zakwitają w lutym lub marcu następnego roku.

Drugim sposobem rozmnażania kalanchoe jest wysiew nasion. Rozmnażanie kalanchoe z nasion jest trudniejsze i mniej efektywne. Z tego sposobu korzystają głównie hodowcy, ale w celach hobbystycznych możemy również spróbować samemu rozmnożyć kalanchoe w domu.

Aby uzyskać nasiona kalanchoe niezbędne jest zapylenie kwiatów. W warunkach domowych używamy do tego celu miękkiego pędzelka. W momencie pełnego rozkwitu kwiatów pobieramy delikatnie pędzelkiem pyłek z pręcików kwiatów jednej rośliny i przenosimy go na słupek kwiatu drugiej. Po przekwitnięciu nie usuwamy kwiatostanów, ale czekamy aż zawiążą się nasiona.

Nasiona kalanchoe są gotowe do wysiewu w marcu-kwietniu. Zebrane nasiona wysiewamy bezpośrednio na wilgotne podłoże (mieszanka dla sukulentów). Naczynia z wysianymi nasionami ustawiamy w słonecznym miejscu i utrzymujemy temperaturę w pomieszczaniu na poziomie 21-22°C. Podłoże zwilżamy przy pomocy spryskiwacza, dopiero wtedy gdy będzie suche, aby nie dopuścić do rozwoju pleśni na nasionach. Po około 10 dniach nasiona zaczynają kiełkować. Po kolejnych 6-8 tygodniach, gdy siewki osiągną ok. 3 cm wysokości, należy przesadzić je do doniczek z podłożem dla kaktusów.

kalanchoe
Kalanchoe - odmiana botaniczna, o kwiatach dzwonkowatych, zwisających

Najpiękniejsze odmiany kalanchoe

W ostatnich latach na rynku pojawiło się wiele nowych odmian kalanchoe. Nowością były odmiany o pełnych kwiatach, do złudzenia przypominających drobne różyczki, sprzedawane pod marką Calandiva, Rosalina lub Rose Flower. Wyparły one praktycznie odmiany o kwiatach pojedynczych (w pojedynczym rurkowatym kwiecie są 4 płatki).

Wśród odmian kalanchoe o kwiatach pełnych do wyjątkowo ciekawych należą: 'Bisset' (kwitnie na łososiowo), 'Cher' (kwiaty karminowe) 'Casablanca' (odmiana miniaturowa o kwiatach białych) 'Don Juan' (odmiana czerwona o aksamitnych platkach) i 'Weaver' (jasnoróżowe płatki z ciemno różową podstawą).

Szczególnie atrakcyjne odmiany kalanchoe o kwiatach pojedynczych to: 'Monaro' i 'Lican' (kwitną na fioletowo), 'Meru' (jasnoróżowe płatki z ciemną podstawą), 'Klabat' (płatki pomarańczowe z żółtą podstawą) i 'Wevano' (kwiaty ciemno różowe z jasnym zabarwieniem szczytu płatków).

Ciekawostką są słabiej dostępne i mniej popularne odmiany botaniczne kalanchoe, charakteryzujące się kwiatami w kształcie zwisających dzwonków, strzelistym pokrojem i wąskimi ząbkowatymi liśćmi . Przykładami takich odmian są: 'Lucky Bells' (kwiaty czerwone) i 'Magic Bells' (kwiaty żółte).

Szukając ciekawych kalanchoe do uprawy doniczkowej, warto zainteresować się także gatunkami posiadającymi właściwości lecznicze, na szeroką skalę wykorzystywanymi w medycynie naturalnej. Mam tu na myśli rozsławione na cały świat Kalanchoe Pinnata oraz Kalanchoe Daigremontiana, występujące w Polsce pod nazwą żyworódka pierzasta.

admin2

Cyklamen perski, którego bardziej znana nazwa to fiołek alpejski, kwitnie w okresie zimowym, stanowiąc wspaniałą dekorację mieszkań. Bywa jednak kapryśny, a pielęgnacja cyklamena wymaga sporo troski. Jakich zatem warunków uprawy wymaga cyklamen perski, czy zimowa pora kwitnienia to dobry czas aby kupić tę roślinę, co robić gdy cyklamen więdnie lub nie kwitnie i czy popularnie używana nazwa fiołek alpejski jest poprawna dla tej rośliny?

cyklamen perski, fiołek alpejski
Cyklamen perski, fiołek alpejski

Cyklamen perski (Cyclamen persicum), jest byliną bulwiastą, należącą do rodziny pierwiosnkowatych, która przywędrowała do nas z południa Europy (rośnie dziko m. in. w górzystych rejonach Grecji). W stanie naturalnym gatunek ten występuje również Azji Zachodniej i w Afryce Północnej.

Uwaga! Bardzo często cyklamenowi perskiemu przypisuje się błędną nazwę fiołek alpejski. Tymczasem fiołek alpejski to zupełnie inny gatunek, należący do rodziny fiołkowatych, występujący naturalnie w Karpatach i wschodnich Alpach.

Więcej informacji na temat dylematów co do nazwy tej rośliny opisaliśmy na naszym blogu, we wpisie fiołek alpejski czy cyklamen perski?

Cyklamen perski - uprawa doniczkowa

Ze względu na brak mrozoodporności cyklamen perski jest w naszym klimacie uprawiany jako roślina doniczkowa, kwitnąca w nietypowym terminie - od października aż do końca kwietnia. Fiołek alpejski stanowi więc doskonałą dekorację pomieszczeń w okresie zimowym.

Dzięki licznym zabiegom hodowlanym, uzyskano ciekawe odmiany cyklamena kwitnące w całej gamie kolorów, począwszy od białego, poprzez różowy, łososiowy, a kończąc na czerwonym. Są wśród nich też odmiany o kwiatach z płatkami jaśniejszymi na brzegach (cyklameny pastelowe), o płatkach postrzępionych (grupa Fimbriatum), a także dodatkowo karbowanych i falistych (grupa Rococo). Cyklameny z grupy Odoratum posiadają kwiaty pachnące, a u grupy Decora możemy dodatkowo podziwiać wspaniale zdobione liście. Dzięki takiej różnorodności i licznym walorom ozdobnym odmian, cyklameny to bez wątpienia najpopularniejsze kwiaty doniczkowe kwitnące zimą.

Kupując roślinę należy zwrócić uwagę na dostateczną ilość pąków kwiatowych ukrytych pod liśćmi. Cyklamen perski wymaga stanowiska jasnego (ale nie bezpośrednio nasłonecznionego), przewiewnego i chłodnego, o optymalnej temperaturze 15°C. Dobry będzie np. parapet północnego okna, pod którym nie ma kaloryfera.

Uwaga! Nowo kupiony cyklamen może być łatwo uszkodzony przez zbyt niską temperaturę. Dlatego nigdy nie kupuj cyklamenów w dzień mroźny, a na czas transportu z kwiaciarni do mieszkania, roślinę trzeba dobrze zapakować i zabezpieczyć przed wiatrem.

Cyklamen perski - pielęgnacja

Jak podlewać cyklamena?
Pielęgnacja cyklamena sprawia trudności głównie z racji wrażliwości rośliny na niewłaściwe podlewanie fiołka alpejskiego. Roślinę podlewamy umiarkowanie, uważając aby nie zalać bulwy. Najlepiej więc nalewać wodę bezpośrednio do podstawki, po około 30 minutach nadmiar wody usuwać. Ziemia powinna być stale wilgotna ale nie może być zbyt mokra. W czasie kwitnienia roślinę nawozimy raz w tygodniu nawozem dla roślin kwitnących.

Jak przedłużyć kwitnienie cyklamena?
Kwitnienie fiołka alpejskiego można przedłużyć, usuwając więdnące pędy kwiatowe z zawiązanymi nasionami. W tym celu zdecydowanym, mocnym ruchem wykręcamy pęd kwiatowy i odrywamy od bulwy. Należy jednak uważać aby usuwanych pędów z nasiennikami nie pomylić i przypadkiem nie wyrwać pędu z pąkiem kwiatowym. Pędy należy usuwać w całości. Ich fragmenty pozostałe przy bulwie będą gnić i doprowadzą do zwiędnięcia całej rośliny.

Co robić gdy fiołek alpejski przekwitnie?
Cyklamen perski przekwita zazwyczaj w kwietniu lub maju. Wówczas należy go przenieść do zimnego i ciemniejszego pomieszczenia, a gdy minie ryzyko przymrozków, a więc zazwyczaj od drugiej połowy maja, najlepiej wystawić go na zewnątrz, gdzie może spędzić całe lato. Najlepsze będzie miejsce półcieniste i chłodne. Na ten okres ograniczmy podlewanie i całkowicie zaprzestajemy nawożenia.

Kiedy przesadzać fiołka alpejskiego?
W sierpniu lub z początkiem września bulwy cyklamena alpejskiego przesadzamy do świeżej ziemi i przenosimy do wnętrza. Rozpoczynamy nawożenie ale dopóki cyklameny nie zakwitną, nawozimy tylko raz na dwa tygodnie.

przesadzanie roślin doniczkowychPrzesadzanie roślin doniczkowych
Przesadzanie roślin doniczkowych jest jednym z najważniejszych zabiegów pielęgnacyjnych. Trzeba je zazwyczaj wykonywać co roku w przypadku roślin młodych, u starszych wystarczy raz na kilka lat. Jaki jest najlepszy termin na przesadzanie, do jakiej ziemi przesadzać rośliny doniczkowe, jak dobierać doniczki do przesadzania oraz jak wykonać samą czynność przesadzania aby nie uszkodzić rośliny. Więcej...

Ile lat może rosnąć fiołek alpejski?
Przechowanie cyklamena perskiego do kolejnego roku nie zawsze się udaje. Jeżeli się powiedzie, możemy to potraktować jako prawdziwy sukces. Warto też pamiętać, że z czasem rośliny się starzeją i przestają wydawać kwiaty, dlatego nie ma sensu przechowywać ich dłużej niż 2-3 lata.

admin2

Cebule hipeastrum są bardzo duże, w zależności od wieku rośliny mogą osiągać średnicę od 5 do 12 cm. Z cebuli wyrasta od od 2 do 7 zielonych liści oraz pęd kwiatostanowy w postaci sztywnej, prostej i pustej w środku łodygi o wys. do 60 cm. Na jej szczycie od 2 do 4 bardzo dużych, lejkowatych, szeroko rozwartych kwiatów, mogących osiągać od 10 do nawet 25 cm średnicy. Każdy kwiat jest złożony z 6 mięsistych płatków, a z jego środka wyrastają podwinięte pręciki. W uprawie doniczkowej obecnie spotykane są głównie odmiany hipeastrum mieszańcowe o barwach kwiatów od białych, poprzez pomarańczowe, różowe do czerwonych. Istnieją także odmiany o kwiatach wielobarwnych, np. z płatkami białymi w środku, a od brzegu czerwonymi lub z płatkami w paski.

Warto w tym miejscu zwrócić uwagę, że zwartnica jest często mylona z innym gatunkiem - amarylisem (Amaryllis belladonna), a wręcz w sklepach jest często sprzedawana jako amarylis. Jest to trochę nieuczciwe, gdyż o cebule prawdziwych amarylisów jest dość trudno. Jak rozróżnić te rośliny? Najbardziej widoczne różnice to liczba kwiatów (hipeastrum ma ich do 4, a amarylis do 12) oraz budowa łodygi (u hipeastrum jest ona pusta w środku, a u amarylisa pełna). Rośliny też kwitną o innych porach roku - zwartnice zazwyczaj kwitną zimą lub wczesną wiosną, a amarylis późnym latem.

Uprawa hipeastrum

Hipeastrum można nabyć w postaci cebuli lub egzemplarza już kwitnącego. Kupując cebule zwróćmy uwagę aby nie miały widocznych uszkodzeń czy plam. Jeżeli kupujemy już rosnącą roślinę, warto wybrać egzemplarz, u którego pąki kwiatowe jeszcze się nie otworzyły. Wówczas roślina rozpocznie kwitnienie dopiero u nas w domu i jej kwiatami będziemy się cieszyć możliwie najdłużej.

Kwiaty doniczkowe kwitnące zimąKwiaty doniczkowe kwitnące zimą
Zimową porą, gdy większość czasu spędzamy w mieszkaniu, a za oknem niewiele roślin kwitnie, pojawia się alternatywa w postaci kwitnących zimą kwiatów doniczkowych. Niektóre z nich właśnie zimową porą wiodą prym i swoją oryginalnością przykuwają wzrok. Oto 7 wspaniałych roślin, które wypełnią Twój dom kolorowymi kwiatami w zimie! Więcej...

Cebule hipeastrum sadzi się w grudniu do doniczki wypełnionej przepuszczalną i żyzną ziemią (najczęściej warunki te spełnia zwykła ziemia do kwiatów doniczkowych), koniecznie z dobrą warstwą drenażową na dnie (drenaż można zrobić z kamyczków lub keramzytu). Wsadzamy ją do ziemi na taką głębokość aby od 1/3 do połowy cebuli wystawało ponad powierzchnię gleby i umieszczamy w miejscu widnym (im więcej światła, tym dorodniejsze kwiatostany) w normalnej temp. pokojowej. Doskonale sprawdzają się parapety okienne, nawet te nad kaloryferami. Suche powietrze roślinie nie zagraża, natomiast potrzebuje ona sporo ciepła - temp. uprawy powinna wynosić od 18 do 25°C.

Po kilku dniach pojawi się pęd kwiatowy, a po około miesiącu roślina zakwitnie. Podlewanie hipeastrum rozpoczynamy, gdy zaczyna wyrastać pęd kwiatowy (podlewamy tak aby ziemia była stale lekko wilgotna), a gdy pojawiają się pąki kwiatowe zwiększamy częstotliwość podlewania i możemy rozpocząć nawożenie jednym z dostępnych płynnych nawozów wieloskładnikowych dla roślin kwitnących. Hipeastrum podlewamy wyłącznie od dołu, wlewając wodę na podstawkę pod doniczką, gdyż zalewanie cebuli od góry powoduje jej gnicie.

W okresie wzrostu pędu kwiatowego warto doniczkę co kilka dni obracać, aby pęd rósł prosto ku górze i nie wyginał się w stronę słońca.

Kwitnienie zwartnicy trwa kilka tygodni. Gdy płatki kwiatów zaschną można je oberwać, pozostawiając jednak cały pęd kwiatowy (bierze on udział w fotosyntezie). Roślinę cały czas podlewamy i zasilamy nawozem aż do lata (w tym okresie cebula powiększa swoje rozmiary). Gdy liście zaczynają żółknąć (zazwyczaj ma to miejsce w sierpniu) zaprzestajemy podlewania i nawożenia, pozwalając wyschnąć częściom zielonym i przejść roślinie w stan spoczynku.

Gdy części zielone zaschną doniczkę przenosimy w chłodne i ciemne miejsce. W tym okresie w ogóle nie podlewamy ani nie nawozimy. Można też cebulę wykopać i przechować w suchym torfie. Temp. przechowywania cebuli nie powinna spadać poniżej 10°C.

Rozmnażanie hipeastrum

Okres spoczynku hipeastrum powinien trwać od 2 do 3 miesięcy. Doniczkę z rośliną ponownie wstawiamy do mieszkania w grudniu lub styczniu, rozpoczynając cały cykl od nowa. W tym momencie można też roślinę rozmnożyć, gdyż starsze cebule mogą wydawać od 1 do 2 cebul potomnych. Cebule potomne oddzielamy od cebuli matecznej i sadzimy do osobnych doniczek. Przed sadzeniem warto je zaprawić środkiem grzybobójczym. Zakwitną one nie wcześniej jak po 2 latach. Do tego czasu pielęgnujemy je tak samo jak cebulę rośliny kwitnącej, aby przechodziły okres wzrostu i spoczynku.

Teoretycznie hipeastrum można też rozmnożyć z nasion ale w uprawie domowej nasiona nie zawsze się zawiązują. To nawet lepiej bo zawiązywanie nasion osłabia cebulę, a nam przecież zależy na zdrowej i silnej cebulce.

Hipeastrum na Boże Narodzenie

Kwitnące zwartnice są często sprzedawane w okresie poprzedzającym Święta Bożego Narodzenia, a więc nieco wcześniej niż wypada naturalny okres kwitnienia tych roślin. Sami też możemy uzyskać roślinę kwitnącą już w grudniu. W tym celu w październiku przechowywane cebule wkładamy do podziurawionych plastikowych woreczków, a następnie do lodówki. Chłodzenie w temp. 3 do 7°C powinno trać od 3 do 4 tygodni. Co kilka dni cebule na kilka minut wyciągamy aby je przewietrzyć (zapobiega to ich pleśnieniu). Po zakończeniu chłodzenia sadzimy do doniczek i ustawiamy w ciepłym i widnym miejscu. Następnie postępujemy tak jak przy normalnym trybie uprawy.

Jeżeli zdecydujemy się na wywoływanie wcześniejszego kwitnienia, tak aby kwiaty można było podziwiać już przed świętami, musimy jednak wziąć pod uwagę, że w tym okresie dzień jest najkrótszy w roku i pędy kwiatowe, poszukując światła, mogą się nieco wyciągać. Jeżeli pęd kwiatowy będzie zbyt wiotki, należy go przywiązać do patyka.

admin2

Azalia w doniczce - podlewanie i nawożenie

Podobnie jak wiecznie zielone azalie ogrodowe, doniczkowa azalia powinna mieć zawsze wilgoć przy korzeniach. Spróbuj tylko o tym zapomnieć, natychmiast zobaczysz więdnące kwiaty i zwiotczałe liście. Jeśli w porę bryłę korzeniową wraz z doniczką zanurzysz w wiadrze z wodą, roślina odzyska sprężystość. Póki nie kwitnie, możesz zanurzać na krótko także liście, albo zraszać jak najczęściej. Natomiast kwiaty nie lubią bezpośredniej styczności z wodą, ich płatki zlepiają się i tracą kolor. Podobnie zresztą, jak kwiaty azalii i rododendronów w ogrodzie po deszczu.

Woda do podlewania musi być miękka, a więc przegotowana, gdyż azalia, jak wszystkie rośliny wrzosowate wymaga zawsze kwaśnej ziemi. W doniczce, gdzie ziemi jest niewiele, odczyn podłoża może się bardzo szybko zmienić. Musisz dbać, aby ziemia była kwaśna, jej odczyn nie powinien być wyższy niż 3,5-4,5 pH. Zapewnisz jej to poprzez zastosowanie odpowiedniego podłoża podczas przesadzania. Właściwe podłoże to kwaśny torf ogrodniczy wymieszany z piaskiem i nawozem wieloskładnikowym, np. Azofoską z dodatkiem siarczanu amonu. Uważaj, by nie dać za dużo nawozu, na litr podłoża wystarczy 1 g, czyli mała szczypta.

Azalia doniczkowa jest niewielką rośliną, wydającą mnóstwo okazałych kwiatów i utrzymującą przez cały rok gęste liście, więc musi mieć dostateczną ilość pokarmu. Najważniejsze jest nawożenie po kwitnieniu, ponieważ wtedy roślina jest bardzo osłabiona. Pięć, sześć razy w odstępach 10-dniowych trzeba ją nawozić rozpuszczonym w wodzie Florovitem, a jeszcze lepiej nawozem do azalii, dając na litr wody 2-3 g nawozu.

Azalia w doniczce - pielęgnacja po kwitnieniu

Po kwitnieniu bardzo ważny jest jeszcze jeden zabieg. Powinieneś usunąć wszystkie przekwitnięte kwiaty, po prostu wyłamać je palcami.

azalia w doniczce
Azalia w doniczce - przekwitnięte kwiaty trzeba na bieżąco usuwać, aby nie osłabiały rośliny

Wtedy też możesz przyciąć wystające lub odchodzące na boki gałązki, które psują kształt krzaczka. Jeśli krzaczek ogołocił się od dołu, bez obaw możesz skrócić wszystkie gałązki. Po takim cieciu azalia będzie wyglądała jak nieszczęście, ale to nie powinno ci przeszkadzać, bo i tak trzeba ją przenieść w chłodniejsze miejsce, np. na ganek, albo do zimnego pokoju, a od drugiej połowy maja do października może stać w półcienistym miejscu w ogrodzie.

azalia w doniczce
Azalia w doniczce - po kwitnieniu skróć wszystkie gałązki mniej więcej o 1/3, albo nawet o połowę. Dzięki temu krzaczek zagęści się

Potem znowu trzeba ją przenieść do domu, ale nie od razu do ciepłego pokoju, lecz na ganek, werandę itp., gdzie temperatura wynosi od 5 do 12°C. Niech pozostanie tam aż do momentu zawiązania pąków. Kiedy ujrzysz nabrzmiałe pąki, przenieś doniczkę do cieplejszego miejsca. Temperatura w sam raz to 18°C. Póki nie otworzy kwiatów, zraszaj liście, bo lubi wilgoć w powietrzu, no i zawsze dbaj o systematyczne podlewanie ziemi w doniczce. Jednak nie przesadzaj z podlewaniem, gdyż wilgoć wcale nie oznacza, że ziemia ma być mokra. Zbyt mokra ziemia może spowodować gnicie systemu korzeniowego, o co wcale nie trudno, bowiem azalia ma drobne, delikatne korzonki. Musisz znaleźć złoty środek, czyli nie za sucho i nie za mokro. W okresie spoczynku, a więc po kwitnieniu, azalię podlewaj rzadziej, ale nie przesuszaj jej.

Oto w skrócie harmonogram czynności:

zimą azalia stoi w pokoju i cieszy cię kwiatami
po przekwitnieniu wynosisz do chłodu (5-12°C), przycinasz, nawozisz kilka razy co 10 dni
pod koniec maja wynosisz do ogrodu, do półcienia
na przełomie września i paźdzernika wnosisz do domu, znowu na ganek, gdzie jest chłodno
w grudniu-styczniu przenieś do pokoju i czekaj na kwiaty
Zapamiętaj! Kwiaty azalii nie lubią bezpośredniej styczności z wodą - mokre płatki zlepiają się i tracą kolor.

Lucyna Grabowska

admin2

Zygokaktus, grudnik - uprawa i pielęgnacja

Szlumbergera, kaktus bożonarodzeniowy, grudnik, zygokaktus - tak wiele nazw wymyślono dla tego ciekawego kaktusa o prześlicznych kremowych, różowych lub czerwonych kwiatach, stanowiących zimową ozdobę wielu mieszkań. Wyjaśniamy skąd tyle nazw dla tej rośliny, co jest w niej wyjątkowego oraz jakie są zasady uprawy i pielęgnacji grudnika w domu.

Zygokaktus, grudnik

Nazwę szlumbergera nadano roślinie ponoć na cześć Frederika Schlumbergera, kolekcjonera kaktusów, żyjącego w XIX w. Określenia kaktus bożonarodzeniowy oraz grudnik roślina zawdzięcza natomiast nietypowej, zimowej porze kwitnienia, przypadającej na miesiące zimowe.

Ojczyzną zygokaktusa są tropikalne lasy brazylijskie, gdzie można go spotkać na drzewach - w zagłębieniach pomiędzy konarami, skąd jego pędy mogą zwieszać się na długość kilkudziesięciu centymetrów. Pod polskie strzechy kaktus ten zawitał ponad wiek temu i mógł być ulubioną rośliną naszych prababć. Obecnie roślina ta ponownie wraca do łask.

Zygokaktus najlepiej czuje się w chłodnych mieszkaniach, w takich warunkach najlepiej udaje się uprawa grudnika. Latem może być zwykła temperatura pokojowa, natomiast zimą, gdy kwitnie, należy mu zapewnić od 10 do 14°C. Wymaga stanowiska jasnego lub półcienistego z rozproszonym światłem. Może to być np. parapet połnocnego okna. Pamiętajmy, że jest wrażliwy na zmiany miejsca i reaguje wówczas zrzucaniem pąków kwiatowych. Dlatego rośliny nie należy przestawiać, szczególnie gdy zbliża się okres kwitnienia.

Pielęgnacja zygokaktusa wymaga aby podłoże w doniczce z rośłiną było cały czas lekko wilgotne. W okresie wzrostu roślinę zasilamy raz w miesiącu nawozem dla kaktusów oraz od czasu do czasu spryskujemy jej pędy miękką wodą (roślina rosnąca w naturze w dżungli lubi wilgotne powietrze). Od sierpnia, aż do ukazania się pąków kwiatowych, podlewanie ograniczamy i nie nawozimy. W tym okresie roślina przechodzi okres spoczynku - bez niego nie zakwitnie. Podlewamy minimalnie, tak aby ziemia w doniczce zupełnie nie wyschła, a pędy nie zaczęły się marszczyć. Gdy roślina zakwitnie możemy ponownie podlewać obficiej.

Kolejny spoczynek trzeba zapewnić po kwitnieniu, z reguły od lutego do marca. Zygokaktus nie wymaga częstego przesadzania - wystarczy co 3 lub 4 lata przenosić ją do świeżej, przepuszczalnej ziemi dla kaktusów.

Możemy też spróbować samodzielnie rozmnożyć grudnika. Aby to zrobić, ucinamy jej fragment składający się z dwóch spłaszczonych łodyg. Taką sadzonkę podsuszamy i wkładamy do piaszczystego, lekko wilgotnego podłoża. Ukorzenianie zajmuje od 3 do 6 tygodni.

admin2

Ciemierniki ożywiają ogród niezwykłymi barwami swoich kwiatów od połowy zimy aż do wiosny. Na mocnych wzniesionych pędach rosną białe kubkowate lub talerzykowate kwiaty, podbarwione zielenią lub purpurą. Liście są podzielone na 3 do 7 lub więcej owalnych lub lancetowatych listków o długości 10 do 20 cm. Najefektowniej ciemierniki prezentują się posadzone w grupach pomiędzy krzewami lub pod drzewami. Są doskonałe do nasadzeń naturalistycznych. Mniejsze gatunki ciemiernika mogą znaleźć miejsce na skalniaku. Można je też uprawiać w pojemnikach na tarasach i balkonach oraz podpędzać aby zimą zdobiły mieszkania.

Uwaga! Wszystkie części ciemierników są trujące. Choć związki w nich zawarte używane są do produkcji leków, to jednak bezpośrednie spożycie roślin grozi zatruciem. Również ich sok może powodować niemiłe skutki w postaci pęcherzy na skórze. Dlatego też prace pielęgnacyjne przy ciemiernikach wykonuj zawsze w rękawicach.

Ciemiernik ogrodowy - uprawa

Pod uprawę ciemiernika w ogrodzie wybierz miejsce ciepłe, zaciszne i osłonięte przed wysuszającymi zimowymi wiatrami. Stanowisko musi być lekko ocienione lub cieniste. Doskonale będzie w otoczeniu krzewów lub pod drzewami.

Gleba powinna być żyzna, gliniasta, wapienna. Konieczna jest dbałość o utrzymanie stałej umiarkowanej wilgotności gleby.

Raz do roku rośliny zasil nawozem wieloskładnikowym lub jesienią rozłóż wokół nich warstwę dobrze przekompostowanego obornika.

Do zabiegów specjalnych wykonywanych w uprawie ciemierników należy zaliczyć usunięcie tuż przed porą kwitnienia najstarszych liści aby umożliwić pojawiającym się kwiatom lepszy dostęp promieni słonecznych.

Uwaga! Ciemiernik źle znosi przesadzanie, potrzebuje długiego okresu czasu aby się zaaklimatyzować na nowym miejscu.

Rozmnażanie ciemiernika

Utrzymanie cech odmian ogrodowych ciemiernika jest możliwe tylko przy rozmnażaniu wegetatywnym, tj. przez podział karp. Gatunki możemy natomiast rozmnażać również z nasion.

Rozmnażanie ciemiernika przez podział: najsilniej rozrośnięte karpy podziel w maju (zaraz po kwitnieniu) lub w okresie od sierpnia do września (gdy młode liście będą już duże i ciemnozielone). Z jednej kępy możesz uzyskać zaledwie 2 lub 3 rośliny potomne. Każda część po podziale musi mieć co najmniej 2 lub 3 pączki i od 3 do 5 liści. Uzyskane rośliny posadź najpierw do pojemników, a dopiero po roku wysadź na miejsce stałe (prawdopodobnie zakwitną już najbliższej zimy). W uprawie młodych roślin szczególnie ważne jest utrzymanie stałej wilgotności gleby.