Historia jednego kwiatka

Wiesia5

Pomyślałam sobie że kazda/y/ z nas ma jakąś ciekawą historię związaną z jakąś swoją roślinką i chętnie opowiedziałaby. Ja opowiem czego doświadczyłam tydzień temu.
Historia dotyczy Krzewu Mojżeszowego-zwanego Krzewem gorejącym/jutro wstawię zdjęcie/ Krzew ten dostałam 2 lata temu od mojej mamy/też zwariowanej ogrodniczce/ Wkrótce potem moja mama zmarła. Nie muszę mówić że krzew ten z tego względu stał mi się bardzo bliski. Pięknie kwitł w tamtym roku a ponieważ zaczynały spychać go Tojeście-znalazłam mu nowe miejsce koło basenu. Jakaż była moja rozpacz kiedy tej wiosny nie pokazał się na powierzchni. Myślałam że albo zmarzł albo po prostu nie przyjął się.Pisałam o tym na forum. Kochana Halinka przysłała mi drugiego/Pięknie rośnie Halinka/.W tamtym tygodniu zaczęłam bawić się w układanie kamieni których mąż nawoził mi jesienią/ na rabatach. Jakież było moje zdziwienie kiedy odsunęłam duży kamień a pod nim jak wąż wypełzał mój krzew . Radość moja nie miała granic. /oczywiście łezki puściły też/ W tej chwili doszedł do siebie i pnie się do góry. Teraz mam 2- mój różowy i Halinki biały. Smile

[/b]

Maria

Piękna opowieść Laughing

zet_ka

Wiesiu, fajny temat poruszyłaś.
Napiszę historię, jednej z wielu moich roślin, bo wiele ma swoją historię. Parę lat temu dostałam od Taty jakieś iglaki ( wtedy jeszcze nie mialam pojęcia co do ich nazw) Sad

Jedna z "choinek" coś nie mogla sie zabrać i wszyscy mówili, ze źle wygląda w reprezentacyjnym miejscu. Dałam jej kolejne 2 lata i nic, straszyłam, że wyrzuce... W końcu znalazłam jej miejsce wtedy tzw. byle jakie. Chodziłam koło niej, podsypywalam... i po kolejnych dwóch latach moja srebrna lub jak inni mówią szmaragdowa daglezja ruszyła Smile

Wprawdzie wielkością nie dorównuje do swoich "sióstr" -żółtej i zielonej, ale jest coraz większa i ładniejsza. Cieszy oko Smile

Pozdrawiam wszystkich serdecznie Smile

halina

Wiesiu niezmiernie cieszę się, że "odzyskałaś" swój krzew Smile

Barbara Jagielska

winorośl to tak żywotna roślina ,że odbije napewno...

Image

opowiem ci historię mojego . Poprzednia włascicielka działki puściła go samopas po jabłoni, był na czubku bez możliwości zebrania .Ja go ścięłam , wykopałam korzenie, pocięłam na kawałki i wyrzuciłam do wykopanego głebokiego dołu na wszelkie odpadki ,cegły ,garnki ,śmieci / a było tego naprawdę dużo / i zasypałam ziemią.
Jakie było moje zaskoczenie ,zdziwienie i radośc jak na wiosnę wypuścił z tego dołu piękny ,zdrowy pęd.
Dzis ma już 7 lat i zobacz jak wygląda i jakie ma owoce.
Nie na darmo mówi się "wciśnij w ziemię łozę i pij wino "....

_________________
Basia z Elbląga zaprasza
Wczoraj - to już historia , jutro - to tajemnica ,ale dzisiaj - to dar losu...

Barbara Jagielska

a to obrazek do postu powyżej ,musiałam zrobić osobno ,bo się nie skopiowało
[link widoczny dla zalogowanych]
Opowiem wam jeszcze jedną ciekawostkę, ciekawa jestem ,czy ktoś tez tak ma. Zeszłej jesieni /a przymierzałam sie do tego dośc długo/ zawzięłam się i wykopałam spod studni pólkole liliowców /było ich tam bardzo duzo /. Złożyłam w pryzmę ,miał to być w przyszłości kompost. Wiosną po rozgrzebaniu, kiedy okazało się ,że prawie wszystkie przetrwały i pchają się na świat rękami i korzeniami nie miałam serca ich zostawić .Wszystkie rosną w nowych miejscach ! Pozdrawiam Basia

haliso

Moja historyika dotyczy kwiatka doniczkowego,będac u siostry ,która mieszka w bloku w jednym z śląskich miast-zobaczyłam w donicce dwa łyse dosłownie patyki//dł ok. 80 cm/tak,tak to był okaz padnientej dyzygoteki.Siostra chciała go wyrzucić,ale jej to wyperswadowałam,i powiedziałam ,ze ja spróbuję go uratować/To było na "andrzejki",gdy latem przyjechała do mnie w odwiedziny, oniemiała jej patyki rozwinąły piękny parasol z liści{oczywiście go nie zabrała już,bo śtwierdziła że znowuby go zamordowała}.ZA każdym razem gdy jest u mnie podziwia drzewko i wspomina te dwa patyczki.drzewko ładnie się u mnie trzyma {jest u mnie ok.10 lat}
Tak wygląda dziś...sięga pod sufit z piuropuszem liści.

[link widoczny dla zalogowanych]

Wiesia5

Ależ piękne opowieści. Aż trudne do uwierzena. Mówi się też: co weźmie do ręki to zamienia się w złoto. " Tak chyba jest w tych przypadkach. Smile

Wiesia5

[link widoczny dla zalogowanych]

A to bohater mojej opowieści-Krzew Mojżeszowy-i jego oprawca/kamień/ Smile

Bota

Ja za namową Wiesi trafiłam do tego działu. mogę opisać historię róży, która jest w moim ogródku już ponad 10 lat. Ale od początku. Moja babcia kochała ogród, miała mnóstwo kwiatów, krzewów. Pod jej rękoma przecudownie rozkwitały i rosły. Ogród spod ręki babci był jednym z najpiękniejszych w okolicy. Niestety z biegiem lat babcia zaczęła podupadać na zdrowiu, zachorowała na Alzcheimera...ostatnim kwiatem jaki zasadziła była róża. Ogródek podupadł, bo babcia własciwie nie wychodziła juz z domu, a nikt inny nie miał serca do jego pielęgnacji...wszyscy byli pewni, że róża uschnie i przepadnie, skoro nikt sie nią nie zajmuje. W pierwszych latach nie miała kwiatków. Po śmierci babci w ogródku pozostały tylko choinki, iglaki i zielsko no i...ta jedna, jedyna róża właśnie. Od tej pory co roku zakwitała tylko jednym kwiatkiem. Mimo zaniedbania, zawsze o tej samej porze wydawała jeden kwiat. W tym roku ja wzięłam się za ogród. Wykarczowałam zielsko i zeschłe iglaki, posadziłam mnóstwo kwiatków i zaczęłam dbać o różę. Przycięłam ją, zaczęłam podlewać, pozbyłam się mszyc...może to zrządzenie losu, może wdzięczność róży za opiekę, a może...babcia gdzieś tam z góry się uśmiecha, bo róża właśnie rozwinęła swój jedyny kwiat ale...oprócz niego jest jeszcze 4 pąki...po raz pierwszy... oto ona:

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Dorota Kaniewska

Jest tak,że są rośliny,które muszą przetrwać,aby pamiętać o ludziach co je posadzili.
Smile

Ja osobiście nie mam takich historii.Mogę tylko powiedzieć,że rośliny,które dostaję od teściowej zawsze pięknie rosną. Smile

Wiesia5

Piękna historia a i róża piękna. Ma śliczny kolor. No i jest bliska sercu ze względu na pamięć o babci. Smile

Maria

To i ja opowiem historię mojej roślinki, kilka lat temu dostałam od sąsiadki dwa nasionka przywiezione z Niemiec i miała to być dynia, posadziłam więc przy siatce ale lato miało się ku końcowi i nic nie wyrosło, więc zapomniałam o tych nasionkach, w następnym roku pojawiła się w tym miejscu roślinka malutka o ładnych, drobnych listkach i tylko dzięki temu, że obok rosła szałwia to jej nie wyrwałam, przez następne dwa lata nadal pojawiała się i była nieco większa, w tym roku postanowiłam dowiedzieć się wreszcie jak się nazywa

i okazało się, że jest to Glediczja trójcierniowa - zwana potocznie iglicznią trójcierniową

pokazały się właśnie te ciernie, roślinka piękna ale jest to drzewo dorastające do 30 m i ma straszne ciernie wyrastające z pnia.

Teraz mam dylemat, nie wiem, co mam zrobić z tą roślinką, na działce nie może rosnąć Crying or Very sad

a zniszczyć nie mam sumienia.

Bota

Ciekawa historia...rozumiem twój dylemat, ja gdybym nie miała miejsca to raczej usunełabym drzewko, 30 metrów to naprawdę sporo...

Wiesia5

Wygląda na piękne dzrzewo. A może oddałabyś komuś do adopcji kto ma dużo miejsca i zaopiekuje się tą rośliną. A i Ty mogłabyś obejrzeć jak rośnie?