Jesień

admin1

"Gdzie jesteś, jesieni?"

Gdzie ty jesteś, jesieni?
Tu jestem.
W suchych liściach lecących
z szelestem,
W barwnych liściach, czerwonych
i złotych,
Co nad ziemią się kładą
pokotem.

Z dębu strząsam dojrzałe
żołędzie.
Babim latem przystrajam gałęzie.
Ptakom wskażę bezpieczne
dróg szlaki.
Jeża do snu utulę
pod krzakiem.
Mgły wieczorem nad wodą
rozłożę
i przed zimą odejdę
za morze.

/Hanna Zdzitowiecka/................

admin1

JESIEŃ...

Zjawia się zawsze
nieproszona
i ciągnie nić
babiego lata.
Czasem kapryśna
trochę szalona,
zdobi ją piękna,
złocista szata.
Poranne mgły
nad łąką zawiesza,
srebrzystą farbą
trawy maluje.
Kolory liści
z sobą miesza,
igłami sosen
z wprawą żongluje.
Popatrz na drzewa miły,
jak je poprzebierała,
złoto, czerwień i brązy
z palety barw wybrała.
Nikt przecież na nią nie czeka,
trzeba jej oddać jednak,
że swą urodą urzeka
- wzbogaca nasze serca.

/Ewa Pelzer/

admin1

W dłoniach przynieśliśmy jesienne kwiaty
wszystkie barwami złota się skrzące,
astry, nasturcje i liście klonu
słonecznym latem jeszcze pachnące.
♥
Możesz zanurzyć się w ich zapachu,
chłonąć aromat, pełnym oddechem
a potem uśmiech kwiecisty taki,
mi podarować połonin echem.
♥
Chcemy aby w sercu gościła radość,
aby dni smutne w piękne zamienić,
by szczęście kwitło barwami lata
srebrnym odcieniem,złotem czerwieni.

admin1

Impresje jesienne

...po ogrodzie moim, przechadza się jesień,
w kaloszach i w swetrze za dużym,
szal z kolorów tęczy, wybitnie jej służy...
Drzewa w lamencie składając ramiona, rude,
kołyszą się niby w tańcu, trwoniąc odzienie...
a wiatr włóczęga, szasta nim po grudzie,
to znów unosi je tam, gdzie zapomnienie...

/Szydzik Zofia /

admin1

Wśród sennych marzeń
i wspomnień tysiąca,
jak w baśni przepięknej,
barw jest bez końca.
Blask srebrnych gwiazd
rozświetla ciemności,
budzi do życia
promyczek miłości.
Smutek odchodzi
i złość gdzieś zanika,
w dal płynie lekko
cichutka muzyka.
Melodii tej czar
porywa nam serca,
unosi w obłoki,
problemy uśmierca...
Otwieramy oczy,
muzyka wciąż brzmi
obraz się zmienił,
lecz uśmiech się tli....

admin1

Zaczynamy o świcie
czekając, aż coś się zmieni
i tak przez całe życie:
jesień po jesieni.

A za oknem znowu
kurczy się lato zielone
biegnie polem od rowu
jesień, jesień w tę stronę.

Od stóp do wezgłowia
jawor się rozzłocił
klon znów spurpurowiał
jakby coś napsocił.

Czarnego bzu kiście
chylą się do ziemi
tańczą, tańczą liście
w objęciach jesieni.

A ja budzę się o świcie,
z nadzieją, że coś się zmieni
i tak przez całe życie
jesień po jesieni.

admin1

"Polska jesień"

Znasz zapach jesieni
- polskiej jesieni,
najmilszej w świecie.

Idzie w zadumie
po polskiej ziemi,
z trawy zrudziałej
warkocz plecie.

Gdzieś nad jeziorem
z sitowiem szepcze,
tajemnych legend
moc opowiada.

Sypie kwitnące
liście garściami,
srebrzystobiałą
szatę zakłada.

Słyszysz tę jesień
w akordach Chopina?
Słyszysz ją
w Moniuszki pieśniach?

Czujesz, jak stąpa
po polskiej ziemi
- promienna,
słoneczna jesień.

I.Hryncewicz-Chlebna

admin1

LISTOPADOWY UŚMIECH .....

Listopad, to taki miesiąc,
w którym noc długa, dzień krótki,
pogoda jest mniej przyjazna,
roztacza wokoło smutki.

A my te smutki zbieramy,
mówimy: listopad jest winien,
dlaczego on płacze i błoci,
śmiać się do nas powinien.

Gdy smutki aury i nasze,
połączą się w duży smutek,
może być smutniej niż trzeba,
niepożądany więc skutek.

Dlatego szukajmy oznak,
by inną wizję ustalić
listopadowym uśmiechem,
ogień w kominku rozpalić.

Cieszmy się z dłuższych wieczorów,
i jesiennego wytchnienia,
z czasu którego jest więcej,
na relaks i umilenia.

admin1

Jesień...
zawsze jest własna,osobista,
przez to samotna,
jak zmrok,który zasłonił wiele.
Jak odległość,
która zatarła kształty.
Jak słońce,
które odchodzi za horyzont
i zostawia ziemię ciepłą
i ozdobioną bezimiennym pięknem.
Jak odchodzące marzenia,
którym nikt nie chce towarzyszyć.

admin1

Tańczące liście zaczęły kłótnie
Bo wietrzyk je rozwiewa smutnie.
Ptaki skończyły swoje trele,
Bo Pani Jesień dywan już ściele.

Jeszcze nasturcja się rumieni
W pożółkłej liści zieleni.
A chryzantemy stoją dumnie,
I dzięki nim,jest..cudnie!

Pełen zadumy jest wielki dąb,
Bo jesień mu dała kolejny rok.
A jarzębina wcześniej wesoła,
Stoi w bezruchu,bez liści..goła.

Różyczki do mnie"oczka puszczają"
Ostatnie płatki z nich opadają.
Tylko iglaki w zieleni trwają
Szmaragdem pięknym przemawiają.

W ogrodzie jesień swój urok ma,
Serducho swojską melodię gra.
I choć jesienią inny jest gaj,
Cieszy mnie jesień....
W sercu mam...........Maj!
/z sieci/

admin1

Na jesienne smutki...

Noc za długa, dnia zbyt mało

Życie gdzieś się pochowało.

Ziemię ścielą zeschłe liście,

Ranki nas witają mgliście.

Zimno, wietrznie, a tu jeszcze

Okna płaczą rzewnym deszczem.

Szarość nam się w serca wkrada

Lecz jest na to pewna rada.

Gdy nas jesień smutkiem karmi

Wejdźmy czasem do kwiaciarni.

Niech przez chwilę, minut parę

Będzie dla nas lata darem.

Niczym ogród w dzień lipcowy,

Ciepły, wonny, kolorowy.

Weźmy kwiatów bukiet cały

By nasz dom rozweselały.

Radość bliskim niech przyniesie

I tak przeczekamy jesień.

admin1

Wróżka – jesień ............

Świat się śmieje i świat tańczy,
jesień swoje obrazy maluje,
w żółci, czerwieni i pomarańczy,
nowe, piękniejsze wyczarowuje.

Wróżką jest nasza jesień,
siła jej pędzla jest magiczna,
najcieplejsze kolory na płótno niesie,
jej ręka pewna, rytmiczna.

Tyle było wokół zieleni,
jej magia gdzieś się ulotniła,
dzisiaj wszystko złotem się mieni,
ręka wróżki nie chybiła.

To co było żółte, jest pomarańczowe,
czerwień nasze serca ogrzewa,
wielobarwne liście, kolorowe,
tańcząc, wirując, spadają z drzewa.

wioletta

J e s i e ń

Jesień mnie cieniem zwiędłych drzew dotyka,
Słońce rozpływa się gasnącym złotem.
Pierścień dni moich z wolna się zamyka,
Czas mnie otoczył zwartym żywopłotem.

Ledwo ponad mogę sięgnąć okiem
Na pola szarym cichnące milczeniem.
Serce uśmierza się tętnem głębokiem.
Czemu nachodzisz mnie, wiosno, wspomnieniem?

Tak wiele ważnych spraw mam do zachodu,
Zanim z mym cieniem zostaniemy sami.
Czemu mi rzucasz kamień do ogrodu
I mącisz moją rozmowę z ptakami?
Leopold Staff

wioletta

Szumiał las, śpiewał las,
gubił złote liście,
świeciło się jasne słonko
chłodno a złociście...

Rano mgła w pole szła,
wiatr ją rwał i strzępił...
Opadały ciężkie grona
kalin i jarzębin...

Każdy zmierzch moczył deszcz,
płakał, drżał na szybkach...
I tak ładnie mówił tatuś:
Jesień gra na skrzypkach...
Józef Czechowicz

admin1

"Deszcz"

I niebo ma swą miłość i swe całowanie -
W srebrnych kulkach, perełkach jest nieba kochanie.

Wiosną ciepłe są usta, jesienią wilgotne,
Dnie na wiosnę pogodne, a na jesień słotne.

I w płynące koronki i hafty wsłuchany,
Jak ziemia w pocałunki, wiem, żem jest kochany.

I jak deszczu muszelka co kołysze listkiem,
Twe serce moje trąca i dla mnie jest wszystkiem.

[Liebert Jerzy]