Różne

wioletta

Gdy człowiek zechce, to i na gołym szczycie zakwitna kwiaty!

admin2

Wiersz o radości

Układam go z okruchów,
takie wszak się zdarzają.
Poranne godziny w uniesieniu ducha
w świetle z góry, które on chłonął.

Lepiłem go z resztek mych niespełnień.
Przez to ocalonych dla upartych marzeń,
z nadzieją, że jednak zaistnieją,
choćby w innym czasie;

że zdarzą się chwile godne wieczności,
bo właśnie o smaku jej wykradzionym
albo darowanym nam z łaski Niebios.

Niech się w tym wierszu znajdą
wszelkie zachwyty, odpryski, odblaski
uczuć, zadziwień, emocji tak bardzo bogatych.
Fragmenty baśni wysnutych
nocą na własny użytek,
obwarowanych murem
z niebotycznych pragnień.

Ten wiersz ma świecić, błyszczeć i zdumiewać.
Musi być jak prawdziwy diament,
który błyska ogniem.

Muszę uwierzyć ja sam oraz inni,
że radość naprawdę tu na ziemi jest:
czasami, co rusz, niekiedy na dłużej

basiula

Chwile czekania

By nie poddać się chwilom zwątpienia,
aby w stronę rozpaczy nie skręcić,
by nie umrzeć z rozgoryczenia
trzeba wierzyć tej oto sentencji:

Najpiękniejsze jest to, co przed nami,
co nam przyjdzie dopiero przeżyć,
co się zjawi z nowymi wiosnami,
by nam życie cudownie odświeżyć.

To co było i jest, bardzo boli,
targa nerwy i wzrusza sumienie,
więc - by zdrowie psychiczne uchronić -
najpiękniejsze trzeba mieć w rezerwie.

Najpiękniejsze dopiero nadejdzie -
może rok, może dwa, może dziesięć -
tak się trzeba pocieszać mizernie,
gdy bez przerwy przedwiośnie lub jesień !

Najpiękniejsze są dni, które będą,
założenie to nic nie kosztuje,
borykając się z biedą codzienną,
niech się każdy, jak umie, oszukuje.

I tej racji nie wolno nikomu
kwestionować, negować, przesłaniać.

Najpiękniejsze jest to, co przed nami,
najtrudniejsze są chwile czekania...

Jan Kaczmarek

basiula

Spieszmy się

Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to, co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie, że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego

Nie bądź pewny, że czas masz, bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stad odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się nie umierać
kochamy wciąż za mało i stale za późno

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny

Spieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą

ks. Jan Twardowski

wioletta

Zmierzch zawsze przypomina wstrzymanie oddechu przez Boga;
moment, w którym czas staje w miejscu.

wioletta

Skomplikowanie sytuacji jest sprawą bardzo prostą, ale jej
uproszczenie - bardzo skomplikowaną.

wioletta

Łzy nie są oznaka słabości lecz dowodem, że nasze serce nie wyschło i nie stało się pustynia.

admin1

Mijają dni, mija czas
O szczęściu śni każdy z nas.
Kto znajdzie je? Któż to wie,
Gdzie jest, gdzie, szczęście Twe?
Lecz w każdą noc, w każdy dzień,
Uwierz w swą moc i coś zmień!
Niech się Twój szlak w górę pnie,
Przeżyj jak ptak noce i dnie!
Nie obwiniajmy gwiazd za swój los,
Wsłuchajmy się nie raz w serca głos.
Najśmielsza myśl z Twego Snu
Może przyjść właśnie tu

admin1

Twardowski Jan

Żal

Żal że się za mało kochało
że się myślało o sobie
że się już nie zdążyło
że było za późno

choćby się teraz pobiegło
w przedpokoju szurało
niosło serce osobne
w telefonie szukało
słuchem szerszym od słowa

choćby się spokorniało
głupią minę stroiło
jak lew na muszce

choćby się chciało ostrzec
że pogoda niestała
bo tęcza zbyt czerwona
a sól zwilgotniała

choćby się chciało pomóc
własną gębą podmuchać
w rosół za słony

wszystko już potem za mało
choćby się łzy wypłakało
nagie niepewne....

Pozdrawiam serdecznie, życzę pogodnego veekendu oraz dużo ciepła i miłości w relacjach z najbliższymi....

admin1

Noc

I znów nadeszła taka noc
Co czule szepcze wierszem
Co duszę bierze w swoją moc
I myśli uwalnia najśmielsze.

I znów nostalgia odżywa
Co ciemność upija łzami
Co ciszy oddech przerywa
I krzyczy marzeniami.

I znów samotna tęsknota
Co skrzypiec głaszcze łkaniem
Co sercem zbolałym miota
I koi głośnym wzdychaniem.

I znów nadzieja optymistka
Co wszystko ubiera w kwiaty
Co miłość wyczaruje z listka
I ze słońcem pójdzie w swaty.
(E. J.)

admin1

DZIEŃ ZIEMI

Moja Ziemio ukochana
życzę słońca Ci od rana
czystej wody i powietrza
żebyś była coraz „lepsza”.
Pięknych pól i czystych lasów,
trochę chmurek, śpiewu ptaków,
pięknych kwiatów letnią porą
boś Ty naszą jest podporą.
Bardzo wszyscy Cię kochamy
i się bardzo postaramy,
by najmniejszy skrawek Twój
czysty był, jak wody zdrój.

admin1

Uśmiech rozdawać od rana
i kochać wszystko co żyje,
w ludziach poszukać dobroci
bo w każdym ona się kryje.

Gdy człowiek życiem zmęczony
zamknie się w swoim cierpieniu,
dobroć ukryje głęboko
zapomni o jej istnieniu.

Lecz jeśli promyk słoneczka
dotrze do serca piwnicy,
pokłady dobra odnajdzie
schowane tam w tajemnicy.

Wiec szukaj drogi do niego
z mała oliwna gałązka,
jeśli się dla nas otworzy
odda Ci dobroć z nawiązką.

wioletta

Życzę Ci abyś w sobie pielęgnował siebie.
Pielęgnuj w sobie to,
czym możesz zaskoczyć drugiego człowieka,
to, co może stać się niespodziewanym
dopełnieniem jego życia.
Bądź zawsze tak wspaniałym człowiekiem, jakim jesteś teraz.

admin2

to na 1 maja
Marian Makula
Gdzie się podziały tamte pochody
tekst inspirowany piosenką „Gdzie się podziały tamte prywatki”

Gdzie się podziały tamte pochody pierwszomajowe
Łuny z trybuny, w mocne kolory te purpurowe.
Wiara nie gasła, na płótnie hasła
Tak przed trybuną się szło.
Były, fanfary, trąby, sztandary
I adekwatne do władzy tło.

Gdzie sie podzioły tamte pochody
Gdy każdy musiał do przodu iść
Naród był z partią, partia z narodem
I trzeba było tak razem żyć.

Wokół szpalerek, na zdjęciach Gierek i towarzysze
Tłumy szły piesze, błyskały flesze, pękały klisze.
Fotograf ciachał, sekretarz machał
gdy chorągiewek szedł gąszcz
Pochód się kręcił, 1 maj święcił
I Lenin żywy był wciąż.

Były wiwaty, były krawaty amarantowe
Z boków, od czoła, wszystko dokoła było ludowe
Hasła ograne, flagi rozwiane
Tak czerwieniało nam w tle
Gdzie te pochody niezapomniane,
czy jeszcze pamiętasz je

admin2

Kochana Jaskółeczko!
Wracaj do nas z daleka!
Puste gniazdko pod dachem
dawno na Ciebie czeka.
Woda w stawie błyszczy
i w słońcu lśni jak łuska.
Czeka kiedy ją w locie
skrzydłami będziesz muskać.
I niebo już błękitne,
obłoki srebrne na nim.
Tylko Ciebie Jaskółeczko,
nie ma pod obłokiem!
A choć bociek klekoce
i bazie kwitną w lesie
dopiero Ty, Jaskółeczko
prawdziwą wiosnę przyniesiesz...