Wiersze okolicznościowe

TeresaO

MAMO
========
Mamo , pamiętam jak mówiłaś mi.
Śpij, córeczko śpij, niech Ci się bajka śni.
Teraz już nie powiesz mi tamtych słów.
Chociaż bardzo pragnę i czekam na nie znów.
Mamo - pamiętasz jak przy kolebce stałaś.
Ja płakałam, Ty mi do snu śpiewałaś.
Bardzo bym chciała słuchać głosu Twego.
Ze szczerego serca dla mnie śpiewanego.
Mamo ,pamiętam jak bawiłaś mnie.
Mówiłaś wszystkim [cicho] że Ja śpię.
Chodziłaś napaluszkach koło kolebki mej.
Mówiłaś[ śmiej się córeczko śmiej.]
Mamo - już nie wrócą tamte dni.
Tylko sen może przypomnieć przeszłość mi.
Nikt mi nie powie tak czule jak kiedyś Ty.
Położę się niech wszystko jeszcze raz mi się śni.
Mamo- Ja naprawdę nie skarżę się.
Ty niewiesz jak bardzo kocham Cię.
I nawet nie chcesz wyobrażć sobie.
Jaka jestem szczęśliwa gdy jestem przyTobie.
Mamo - tak trudno wspominać dawne chwile.
To Ty, miałaś zemną kłopotów aż tyle.
Lecz Ty nie gniewasz na mnie się.
Bo dobrze wiesz że bardzo kocham MAMO CIĘ.

Ret
O TOBIE MAMO
==========
Już tyle kalędarzy odmierzył czas.
Ty Mamo jednakowo mnie kochasz.
I zawsze będę Twą małą córeczką.
Która bawiła się laleczką.
Pamiętasz dobre i złe chwile.
Zawsze zmartwień miałaś zemną aż tyle.
Ty umiesz karać i wybaczyć.
Spokojnym okiem na wszystko patrzeć.
Jesteś zawsze jak wierna gwiazda.
Zawsze chronisz swego gniazda.
Nikt Ciebie nie może zastąpić.
Bo MATKA jest jedna, miłości dzieciom nie skąpi.
Ret

TeresaO

ŚWIĘTOJANKI
===========

Noc świętojaniska
taniec ,śpiew,płomień ogniska.
Dziewczęta wyplatają wianki
wrzucają do rzeki,wianki płyną.
A One czekają z nadzieją że ktoś wyłowi.
Podejdzie zatańczy,zaśpiewa i ręce się splączą,
a może połączą na zawsze.
Czar kwiatu jednej nocy
zrodzi miłość i szczęście na wieki.
Ret.

TeresaO

L A T O
=======
Lato gorące z burzami i piorunami,
śpiewem ptaków, lotem motyla.
Zapachem siana i złotem zboża.
Sadem pełnym pysznych owoców.
Grządek zachęcających warzywami.
Ogrody pachnące kwiatami,
pasieki obfitujące słodkim miodem.
Las częstuje Nas poziomkami,
jerzynami całą swą obfitością.
Słonice opala nam twarze,
zaprasza na plażę poleca kąpiel w falach
rzek,jezior i morza.
Korzystaj z uroków lata i tego co nam daje.
Bo kto nie skorzysta z lata
Ten zimą marznie i żałuje.
Ret.

Katarzyna

Czas ucieka, życie mija,
ciesz się każdą nutką dnia.
Wszystko to ulotne chwile,
życie tak króciutko trwa.
i gdziekolwiek los Cię rzuci,
będzie dobrze Ci czy źle,
WIARA, MIŁOŚĆ i NADZIEJA
niech to będzie motto Twe.

admin2

KTO Z KIM PRZESTAJE

Jan Brzechwa

Kto z kim przestaje, takim się staje.
Na pewno znacie te obyczaje?
Bocian po deszczu człapał piechotą,
bo lubi nogi zanurzać w błoto.
Świnia podobne miewa słabostki
i chętnie w błoto włazi po kostki.
Ona do niego szła przy sobocie
żeby jej pomóc nurzać się w błocie.
Kwiczała, dzięki dzięki stokrotne
bardzo mi służą kąpiele błotne!
Tak spotykali się wciąż na zmianę
bocian ze świnią, świnia z bocianem.
Lecz minął okres pierwszych uniesień
powiało chłodem, nastała jesień
I bocian starym swoim zwyczajem
właśnie zamierzał rozstać się z krajem.
Wtem wpadła świnia zirytowana.
To w błocie byłam dobra dla pana?
W błocie, w kałuży i nawet w bagnie
a teraz pan mnie porzucić pragnie?
Niech pan pomyśli co pan wyczynia?
Odrzecze bocian, wiem, jestem świnia!
Kto z kim przestaje, takim się staje.
Rzekł. I odleciał w dalekie kraje

admin1

Uśmiechnij się do mnie,
Tak ładnie Cię proszę.
Wiesz dobrze, że ja
Smutku nie znoszę.
Opowiedz mi coś wesołego,
Bo ja lubię się śmiać ze wszystkiego.
Z deszczu, bo robi tyle hałasu, gdy pada,
Z wiatru, bo gwiżdże radośnie.
Z chmurek co wędrują jak stada
Zbłąkanych owieczek co dnia.
Powiedz,że Ty też lubisz się śmiać,
To taka pyszna zabawa.
Cóż komu po łzach,
Gdy świat do radości Nas zaprasza.

Katarzyna

Dumnie kroczy wesoły Piątek.
Dzień ważny - weekendu początek.
Łobuz od rana coś kombinuje.
Od wszelkiej pracy się wymiguje.
Myśli wciąż krążą w kierunku soboty.
Jak tu rozpocząć te trudne zaloty?
*”˜Dobrą radę Ci dzisiaj dam.
Daj wielki uśmiech dla wszystkich!

admin1

Chryzantemy złociste
- - - - - - - - - - - - - - - - -

Dziś nie padało
Chmur łan złocisty
Płynął nad ogrodem
Podświetlony niby neon
Szarym blaskiem opadał na ziemię

Czułem drżenie liści na dębach
W dostojeństwie chwili zastygłych
Niby starcze ręce wyciągnięte
Nad alejkami starego cmentarza
Którego nie ma w ludzkiej pamięci

One też żyją na cienkich łodygach
Skazane na ścięcie dla potrzeb wazonu
Stojącego na blacie stołu w przedpokoju
Bez echa niewyczuwalny ból przenika
Boazerie ludzkich dusz,
Ku zaspokojeniu próżności zmysłów

Właśnie w kwiaciarni, ktoś wieniec splata
Taki różany w koronie ze wstęgą
I połączyło ich umieranie
Bardzo subtelną
Niemą przysięgą

Zbigniew

Światełko pamięci

admin2

.W CISZY * ☆
•*.*.`❤..I W ZADUMIE!!*

_______۩__۩
______۩____۩
_____۩__۩۩__۩
______۩_۩۩_۩____
________۩۩_______
________██████____
_____██████____
_____██████ ۩___
_____█████ ۩_۩__
_____████ ۩___۩__
_____████۩_ ۩__۩_
_____████ ۩_۩_۩__
_____██████۩____
_____███▒▒▒▒▒▒_
__۩۩ ███▒▒▒▒▒▒_
۩۩۩۩ ███▒▒▒▒▒▒_
_۩۩۩ ███▒▒▒▒▒▒_
__۩۩ ███▒▒▒▒▒▒۩۩۩۩۩۩۩
____۩۩۩۩▒▒▒▒▒▒۩۩۩۩۩۩۩
*************************
*************************
Śladem wspomnień
ożywają cmentarze,
dobry duch
przyciąga nasze myśli
do wiecznych miejsc
ludzi kochanych,
drogich i bliskich,
ich przerwanych nadziei,
niespełnionych marzeń.

CZAS ZADUMY . CZAS WSPOMNIEŃ.
MIŁEGO I SPOKOJNEGO DNIA ŻYCZĘ

halina

Zaduszkowe płomyki
Hanna Łochocka

Dzień jesienny tak cicho
jak liść zżółkły opada,
złoto ma z października,
smutek ma z listopada
i w ten smutek złotawy,
i w ten promień zamglony
stroją się dziś Zaduszki
jak w przejrzyste welony.
Płoną świeczek szeregi,
płoną świeczek tysiące,
powiewają płomyki,
zamyślone i drżące,
więc płomykiem jak dłonią,
dłonią ciepłą i jasną,
pozdrawiamy tych wszystkich,
których życie już zgasło.

Katarzyna

°•۞•°*”LISTOPAD”*°•۞•°

Jest taki dzień w roku ......
Kiedy refleksja w serce się wkrada,
deszczowy zazwyczaj i zimny ......
dzień...... 1 - go listopada.
To taki czas zadumy, modlitwy
nad zmarłych duszami .
Choć Ich już nie ma wśród nas......
kochamy nadal , więc pamiętamy.
Patrzę na płomień tlący się w zniczu.
Smutek i żal się we mnie budzi.
Spoglądam w niebo i zadaję pytanie:"
Dlaczego Boże,zabierasz dobrych ludzi?"
Zabierasz tych, co mają serca szlachetne .
A ci bez niego po ziemi stąpają ,
Dlaczego śmierć musi rozdzielać tych......
którzy tak bardzo się kochają.
Kiedy już opuszczam bramy cmentarza.....
zmarłe dusze żegnam powoli .....
Nie proszę Boga o życie,ale mam nadzieję ....
że za rok tu przyjść mi pozwoli...

admin1

Zapłonęły wszystkie znicze,
Wiatr kołysze ich płomienie
I szeleszczą liście wszystkie
W blasku świecy widać cienie
Niebo bardziej pojaśniało
Jak uśmiechem malowane
Patrzą na nas nasi bliscy
Serca ich uradowane
Że przyszliśmy, że jesteśmy
To, że o nich pamiętamy
Tyle kwiatów i modlitwy
Cześć pamięci im składamy
Choć, nie mogą nam powiedzieć,
Dziękujemy, też kochamy
Ale, my dobrze wiemy
Bo ich miłość w sercach mamy
Na cmentarzu, wśród alejek
Każdy smutny, zamyślony
I nad grobem łzę uroni
Matki, córki, męża, żony
Każdy w tym dniu jest przejęty
Bo, to święto naszych bliskich
Bo, to święto Wszystkich Świętych.

Katarzyna

Nawet kawa nie pomoże
-zimno, smutno jest na dworze
Ale trzeba jakoś wstać
znów za bary życie brać ,
z tą nadzieją, że być może
będzie lepiej, a nie gorzej.
Choć pogoda zła
życzę miłego dnia.

admin1

Żeby móc tak nareszcie uprościć,
jedną miłość wybrać z wielu miłości,
jedną przyjaźń najbardziej prawdziwą,
z zim na łyżwach - tę jedną szczęśliwą,
z psów kudłatych - najwierniejsze psisko,
z prac doktorskich - jasną nade wszystko
To bliziutko już od tej prostoty
do jedynej za Bogiem tęsknoty.

/Ks. Jan Twardowski/

Katarzyna

Przez strome góry, przez wód odmęty,
Z dala włosami świecąc srebrnymi,
Idzie staruszek, Mikołaj święty,
By dobrych ludzi szukać na ziemi.
Do Ciebie też zajrzy z pewnością,
przyniesie Ci radość kochaną
i może coś jeszcze do tego,
coś pewnie wspaniałego.
By życie piękniejszym się stało,
niczego Ci nie brakowało,
a serce Ci mocniej zabiło
i coś Ci się dobrego wydarzyło.