Wiersze z profilu Wszyscy Działkowcy to jedna rodzina

admin1

Odlatujące żurawie
W jesiennej ciszy wśród mgieł zadumy
żurawi klucz leci w dal,
w jesiennym łzawym wiatru poszumie
jak serca tęsknota, jak żal.

Stoję w jesiennej szacie pola
wpatrzona w żurawie lecące,
jak pożegnanie serca, jak cicha niedola,
jak marzeń sny gdzieś płynące.

Żegnajcie i znowu powróćcie żurawie
radosnym kluczem wraz z wiosną,
zostawcie mi piórko na łące przy stawie,

admin1

Domek malutki jak łupina orzeszka,
Ciekawe kto w takim domku mieszka?
Chciałabym by w domku szczęście mieszkało,
Choć może taka ilość to troszkę za mało?
Szczęścia powinno być zawsze wiele,
To mogą Ci zapewnić przyjaciele...
Bo przyjaźń w sercach szczęście przynosi,
Puka do drzwi i o akceptację prosi,
Prawdziwa przyjaźń jest jak klejnot wspaniały
Czysty jak kryształ i doskonały...".

Katarzyna

W moich myślach

W cichej przystani wieczoru
próbuję poskładać myśli
ułożyć je według kolorów
jak zwoje splątanych nici
oddzielić smutne od radosnych
wyrzucić te niechciane
pozwalając, by mnie przeniosły
do chwil niezapomnianych
do zdarzeń, które minęły
do wspomnień zamazanych,
by jak chmury nie odpłynęły
na niepamięci morza i oceany
chcę je zatrzymać i utrwalić
w szufladach pamięci schować
na zawsze od zguby ocalić
i z czułością je pielęgnować
szczególnie te miłe
i sercu tak bliskie
cudowne życia chwile
zamknięte w moich myślach.

admin2

"czasem do szczęścia trzeba niewiele
wystarczy słowo uśmiech słoneczny
lub dobre serce kogoś bliskiego
troska tęsknota odzew serdeczny

że ktoś daleko myśli i czuwa
(często się modli gdy chwile trwogi
oddałby wszystko co jest mu skarbem
powiedzieć można przyjaciel drogi

proste dwa słowa wystarczą miłe
wyklute z serca oddane szczere
by poczuć błogość skrzydeł anioła
i ciepło które znaczy tak wiele

dobrze mieć takie czułe oparcie
gdy szczęście świtem na ciebie czeka
małe dzień dobry kawałek wiersza
może osłodzić życie człowieka"

(Autor: Wianowski)

Katarzyna

Kołysz mnie do snu, kołysz
Mój księżycu przyjacielu nocy
Głowę mą na swe ramiona połóż
Pozwól zasnąć, zamknąć oczy.
Otocz blaskiem utul mocno
Kołysankę mi zaśpiewaj
Niech i gwiazdy mnie otoczą
Mroki nocy mi rozświetlaj.
Pozwól płynąć z marzeniami
Smutki oddal hen daleko
Niech rozbłysną wspomnieniami,
Szczęścia rzeką.
I tak tulisz mnie kołyszesz
Mój najdroższy przyjacielu.
A ja marzę, ciszę słyszę
I zasypiam w twoim cieniu..

admin2

RÓŻĘ....

Kwiaty świeżo ścięte w ogrodzie,
co na bukiet ułożyć się miały.
Jeszcze co dopiero się rozwinęły,
jeszcze nasączonymi kroplami porannej rosy.

Długo patrzyłem suchymi oczami,
kwiatom ułożone bukiet w zielonym wazonie,
czy nie ma już dla nich współczucie,
za swoją piękność,za woń pachnącą.

Pachną i mdleją od woni te białe
róże,wszak kolor i urok całym roślinie,
i tulą się w zielonym
wazonie na moim stole.

Jutro te piękne róże zwiędną i zielony
wazon będzie znów pusty.

A dziś -
dziś takie są białe ich płatki,miękkie i urocze
jak ciało twoje,
takie są złociste ich serca
jak serce twoje.

Tulę więc róże do ust mych,
dotykam spragniony,
jak usta twoje,
co całuję cicho i czule.

Te róże upadają bez miary,
dlatego tylko,że przyszła ich kolei.
Nie zawiniły nic,kwiaty przesłodkie,
bo życie - bardzo krótkie,niewiele go zostało.

Pachną tym wazonie więdnące białe róże,
coraz to silniej pachną,
coraz to mocniej więdną,
główki spada płonące,tak cicho i powoli.

Teraz tylko czuję twój zapach kwiecia,
tych wspomnień w moim sercu wtulonym,
a jednak z mych oczu łzy spływają.
Bo przyszły jak pozdrowienie
I były - pożegnaniem.

Co kwitnie i więdnie zmianą nieustaną,
Trzeba zapomnieć duszo,to co było
I co nie wróci,stańmy się mogiłą
Gdzie życie minęło jak umarły kwiat.
Tak cicho zasypia!!!

admin1

Ślad Istnienia

Byłam tam, gdzie szczęście dają.
Byłam tam, gdzie łzy roniłam.
Byłam tam, gdzie strach i rozpacz,
Tam gdzie spokój miałam w duszy,
gdzie swe serce poraniłam,
Tam też w swoim życiu byłam.

Czas nauczył mnie pokory,
Która wzrasta z biegiem lat.
Liczyć w myślach własne grzechy,
Ludzkie krzywdy zapominać,
Nie być sędzia własnej sprawy,
Nie wspominać smutnych dat.

Czas wciąż płynie obok nas,
Uciekają gdzieś wspomnienia,
Tylko cienie widzę czasem,
Przy księżycu obok drzew.
Dla mnie cień jest wiele wart,
Cień to także ślad istnienia.

Katarzyna

"Wartość uśmiechu"

Darząc uśmiechem - uszczęśliwiasz serce.
uśmiech bogaci obdarzonego
nie zubożając dającego.
Nie trwa dłużej niż chwila,
ale jego wspomnienie zostaje na długo.
Nikt nie jest tak bogaty,
by mógł nim pogardzić,
ani tak ubogi, by nie mógł nim darzyć.
Uśmiech niesie radość rodzinie,
umacnia w pracy,
świadczy o przyjaźni.
Uśmiech podnosi na duchu zmęczonych,
leczy ze smutku.
Gdy więc napotkasz kogoś
o twarzy ponurej,
obdarz go hojnie uśmiechem;
któż bowiem bardziej go potrzebuje
niż ten, co nie potrafi go dawać?

admin1

Gdy piszę
dla Ciebie te słowa
słonko za horyzont
już się chowa
Jesienna mgła
po łąkach się snuje
i na szaro
świat maluje
Kolejny dzionek
do historii przechodzi
kolejna nocka nadchodzi
Przed nami jeszcze
wieczór i gwiazdy
na niebie
świecące dla mnie
i dla Ciebie
Po nim nocka
ze snami zawita
by odejść gdy
nowy dzionek
znów zaświta
Wszystko ma swój
ład i porządek...
-od tysiącleci ustalony
misterny obrządek
I choć pory roku
się zmieniają
to nocka z dniem
wciąż dyżurami
się wymieniają
Dzień nas do życia budzi
a nocka ukojenie daje
po całodziennym trudzie
Więc życzę dla Ciebie
pogodnego wieczoru
by widać było świecące
gwiazdki na niebie
Nocki cichutkiej
i poduszeczki mięciutkiej
Niech piękne sny
przez całą nockę
Cię dziś odwiedzają
i odpoczynek po trudzie dnia
i siły na nowy dzionek dają
Papatki i do dobrego juterka

admin2

Aby życie nie bolało
- trzeba je szanować.
Żeby do Nas wciąż się śmiało
- urazów nie chować.
Trzeba zawsze mieć nadzieję,
- że po trudnej chwili,
Szczęście do Nas się uśmiechnie
- ludzie będą mili.
Bo jesteśmy na tej Ziemi,
chwilkę bardzo krótką,
więc starajmy się by ona
była dla nas - barwną nutką...

Katarzyna

Tak byśmy chcieli
by słonko zaświeciło,
i żeby wszystkim
było wesoło i miło.
Lecz jesień zagląda
nam przez okna
i jest taka ponura,
bez słońca i mokra.
Więc uśmiechajmy się
radośnie do siebie,
by przegonić ponure
chmury na niebie.

admin1

Wielka jest siła natury
i całe piękno stworzenia,
ona otwiera mi serce
uwalnia ukryte marzenia.

Marzenia o lepszym świecie,
bez knowań,złości i gniewu,
w którym ludzie poznają,
uroki ptasiego śpiewu.

Miast ranić siebie nawzajem
złym słowem,czynem czy gestem,
ruchem ręki przyjaznym
zapraszają-tu jestem.

Siedzą razem w ogrodzie
i patrzą wokół w zachwycie,
a w myślach przewija się jedno:
Boże,jak piękne jest życie.

( z sieci)

admin1

Nie oczekuj od innych dobra,
Jeśli zechcą
Obdarują Cię sami
Nie oceniaj innych
Po słowach
Nie zawsze potrafią wyrazić
myśli
Nie mów, że jesteś cieniem
Spójrz w lustro...
Zobaczysz człowieka
Nie oczekuj od innych dobra
Sam je dawaj
Pełnymi garściami.

Katarzyna

Witam Cię !

Chciałbym zaśpiewać ci -
lecz serce mi bije na trwogę,
piosenkę cichą i złotą,
jak kraje własne, kochane,
jak ziemi przyjęcie w duszę,
gdy świtem na roli stanę,
taką jak pocałunek,
którego dać ci nie mogę.

Chciałbym zaśpiewać ci -
lecz iść w dalszą muszę już drogę,
pieśń jako pędy wichrów,
łamiące drzewa poddane,
jak górskich potoków huki...
jak słodką otwartą ranę...
taką jak pocałunek,
którego dać ci nie mogę.
/Maria Pawlikowska-Jasnorzewsk

admin2

Blask księżyca dzisiaj przyniósł
czarodziejskiej nocy granie,
w srebrną ciszę w toń rozsypał
niczym gwiazdek migotanie ...
Dobre słowo ukrył w ciszy
gdzieś na brzegu pośród liści...
Pieszczotliwym głosem dotknął,
chcąc Ci dobro jutro wyśnić.