Wiosna

wioletta

Przez okno na resztki śniegu
zerkam ciekawie.
Głębszego
chętnie postawię,
i śmiechu pudłem obdarzę
dziewczynę, co żyje z marzeń
i śni na jawie.

Gawrony nie wiedzą: lecieć,
czy jeszcze zostać?
Na świecie
szaleje wiosna.
I do mnie zejdzie z obłoka
by sople usunąć z oka
wyśniona postać.

W smukłe oblecze się ciało,
weźmie mnie w pieczę,
zbolałą
duszę wyleczy
i dłonią czułą i złotą
w tęsknotkę zmieni tęsknotę,
smutek -- w smuteczek.

Znaleźć próbuję ją w drzewach
brzemiennych w pąki.
Niech śpiewa
głośno przez łąki.
Kiedy ją wreszcie dostanę,
porwę, gdzie słońcem pijane
drą się skowronki.

admin1

Nie pogrążaj się w smutku
porzuć zimowe nastroje,
bo wiosna pomalutku
wkroczy w życie twoje.
♥♥
Łąka zakwitnie kaczeńcami
ozdabiając trawy zielone
znów zapachnie fiołkami,
a serce zabije jak szalone.
♥♥
Błękit nieba ucieszy oczy
słońce wyjdzie z ukrycia
wiosna radością zaskoczy
i natchnieniem do życia.
♥♥
Przegna myśli niespokojne
i ten chłód nieznośny
aby tylko przetrwać do niej
aby jakoś … do tej wiosny...

wioletta

"Wiosna"

W kalendarzu wiosna nastała,
Za oknem śnieg wciąż pada,
Ironia losu bywa jak zniewaga.

Wiosna piękną porą roku bywa,
Jednak nie zawsze jest o nas troskliwa,
Nie zawsze bywa tkliwa i urodziwa.

Nie ważne, kiedy, ważne, że niebawem,
Ujrzymy wiosnę z jej zakwitającym kwiatem,
A tuż po nim przywitamy się z latem.

Każda pora roku jest pełna radości,
Lecz wiosna bywa ostoją w miłości.

admin1

Nim przyjdzie wiosna...

Nim przyjdzie wiosna,
nim miną mrozy,
w ciszy kolebce -
nade mną sosna
nade mną brzoza
witkami szepce.

Szepce i śpiewa
niby skrzypcowa
melodia cicha
melodia nowa
której nie słychać,
która dojrzewa.

Tak się zapadam
jak w śniegu puchy
w jesienne liście
i tylko duchem
słucham i badam
czy noc nadchodzi
czy świt się rodzi,
czy rzeczywiście??

I tylko przez sen
wyciągam ręce
- to mnie nie budzi,
nie chcę nic więcej
bo wiem, że jestem
w nieskończoności,
w morzu miłości
do ludzi.
(Jarosław Iwaszkiewicz)

wioletta

Staff Leopold

Marzec

Marzec.Wracamy z parku. Wreszcie przeszła zima.
Spod stopniałego śniegu wyjrzały murawy.
Drzewa nagie, lecz pierwsze kiełkują już trawy,
Choć na stawie zielony, cienki lód się trzyma.

Z upojonymi wioą wracamy oczyma,
Krokiem lekkim, jak podczas tanecznej zabawy,
Ulicą po słonecznej stronie idziem prawej,
Za sobą ciepło słońca czujemy plecyma.

W rozpiętych płaszczach śpieszą ochoczo przechodnia.
Jacyś świeżsi, wesoło patrzą i pogodnie;
Niańki z dziećmi wychodzą z ciemnych domów sieni.

A my, pierwszą przechadzką dumnie upojeni,
Idziem w miasto po płytach suchych już chodników.
Z grudkami pulchnej ziemii na piętach trzewików.

wioletta

M.Grechuta-Wiosna ach to Ty....
http://www.youtube.com/watch?v=RpjAkO4cDJU

Katarzyna

" Krokusy "

Ostatni, miękki śnieg taje,
i krokusom życie rozdaje...
Wychodzą one spod ziemi,
by świat się zielenią mienił.
Żółty i fiolet w kielichach króluje,
a wiosna w panowanie wstępuje,
dlatego się wielce uśmiechamy,
gdyż jej pierwsze oznaki mamy!
Słoneczko dłużej jest w gościnie
i wiosna na pewno nas nie ominie.
Hura! Poszła sobie zima zła...
Krokusowi miejsca ustępuje
oraz się bezgranicznie raduje,
że całą naturę ze snu obudzi
i da narodziny nadziei dla ludzi!
Cieszę się, gdy szafran widzę,
bo daję mu siebie, szacunek
i go chronię, bo wyrasta na
pięknym Matki Natury łonie...

admin1

...Przyjaźń.....

Są takie chwile, kiedyś czyjaś pomocna dłoń
jest niezbędna; czyjaś obecność jest ratunkiem,
wybawieniem, otuchą, pocieszeniem.
Jak dobrze, że jest ktoś,
do kogo możesz zwrócić się o pomoc.
Jak dobrze, że ty jesteś,
by komuś przyjść z pomocą,
po prostu przy nim być, gdy tego potrzebuje.
Jak dobrze, że jesteś...

admin2

Wyszedł spod ziemi krokus
jak promyk słońca z obłoku.
Rozejrzał się wkoło
I rzekł wesoło:

.. Jak tylko trochę podrosnę,
zrobię prawdziwą wiosnę!

admin1

Oczekiwanie wiosny

"Byle tylko do wiosny!
Znów zakwitną jabłonie,
Świergot ptaków nas zbudzi,
Zapach kwiatów owionie.

Byle tylko do wiosny!
Miły wietrzyk powieje,
Ogrzeje ciepłem słonko
I powrócą nadzieje.

Byle tylko do wiosny!
Maj będzie kolorowy.
Płomienie uczuć wskrzesi,
Rozpali serca i głowy."

admin1

Andrzej Poniedzielski - *** (Wiosna przyszła...)

Wiosna przyszła z tą swoją zielenią
blade toto , niemrawe , brudzi
zanim jakie kwiatki wystrzelą
to nastęka się , namarudzi...
No i co ,że ptacy wrócili?
No i co , że fruwają w parkach?
-tyle że w jakich drzewach czy hebziach
z przeproszeniem złożą swe jajka
Te zającki, królicki, kacuski
wszędzie- w lasach, po łąkach, po domach
Mam się cieszyć, że "budzi się życie"
- mam się cieszyć, że budzi się komar?

Przyszła wiosna z tą swoją nadzieją
blade toto, niemrawo się dłubie
Pytam - czemu NA SZCZĘŚCIE?
Pytam - czemu NAJBARDZIEJ?
Pytam - ...czemu ja tak to lubię?

wioletta

Widziałam dzisiaj wiosnę młodą
pośród moich łąk i pól
Jaśniała w słońcu swą urodą
pachniała tysiącem róż

Na głowie miała z kwiatów wianek
z pierwiosnków i białych bzów
Na twarzy z róż rumieniec
niebieskie oczy jak kwiaty lnu

Na głowie śliczne złote włosy
pieścił jej delikatny wiatru wiew
Chór ptaków śpiewał pod niebiosy
i zginał się w ukłonie każdy krzew

Widziałam wiosnę taką młodą
serca mojego ukoiła ból
zachwyciła mnie swą urodą
zapachem moich łąk i pól

admin1

Pierwsze uczucia, to kwiaty wiosenne
Asnyk Adam

Pierwsze uczucia, to kwiaty wiosenne,
Co się własną upajają wonią:
Przed żywszym blaskiem jeszcze w cień się chronią
I wierzą jeszcze w swe trwanie niezmienne.

Po nich, ach! inne stubarwne, płomienne,
Znów zakwitają i za słońcem gonią:
Wiedzą, że zwiędną, więc czasu nie trwonią
I gaszą tylko pragnienia codzienne.

A później znowu wspomnień astry blade
Wschodzą samotne na schyłku jesieni,
I chcą trwać tylko i walczą z ulewą,

Widząc w około martwość i zagładę,
A w końcu jeden cyprys się zieleni,
Ponure, smutne rezygnacji drzewo.

wioletta

A gdy idzie wiosna
O cichej północy,
To błyszczące gwiazdy
Ma w swojej karocy.

A gdy idzie we dnie,
To się w słońcu mieni
I ma cudne włosy
Ze złotych promieni.

A tak lekko tańczy
Wśród leśnej polanki,
To się dla niej w wieńce
Zwijają sasanki.

A kiedy podąża
Wśród pól oziminy,
Ma suknię zieloną
Z traw i koniczyny.

A kiedy wód fale
Ramieniem otoczy,
To ma czoło z lilii
i błękitne oczy.

Zna ją każdy zagon,
Każdy gaj i miedza,
Jeno próg serc ludzkich
Tak rzadko odwiedza.

Katarzyna

Wiosno Przybywaj

Mimo że zima i kryzys,
trzeba otworzyć drzwi wiośnie,
niech wie, że na nią czekamy,
i przywitamy radośnie.
Otwórzmy także dla wiosny,
swe myśli, oczy i serce,
i poprowadźmy w dni piękne,
na rozesłane kobierce.

Nie zapomnijmy też zimie,
złożyć swe podziękowanie,
za jej łagodność, uroki,
i jak najszybsze rozstanie.

Może zakwitną miłości,
na pierwsze wiosny skinienie,
otworzą się okna przyjaźni,
wróci wiosenne wspomnienie.

Wiosno przybywaj! Czekamy.
Bardzo cię zawsze pragniemy,
w tobie jest piękno młodości,
do ciebie nadzieje ślemy.
/z sieci/