Lato

admin1

"Wrzesień"
Jeszcze lato nie odeszło,
a już jesień bliska.
Wrzesień milczkiem borowiki
skrył we wrzosowiskach,
na polany rude rydze
stadkami wygonił
i rumiane jabłka strąca
raz po raz z jabłoni.
Jeszcze słońce o południu
tak potrafi przypiec,
jakby to nie wrzesień rządził,
lecz upalny lipiec.
Ale już chłodniejsze noce
niż bywały w lecie.
Liściom - żółknąć czas,
a ptakom - za morza odlecieć!

admin1

Lato odchodzi

Babie lato nitki przędzie
wiąże myśli w ciepłe słowa
Pani Jesień wnet przybędzie
wszystko musi być gotowe.

Szaty utka z lekkiej przędzy
ranną mgiełką zręcznie zlepi
słońca doda jak najwięcej
barwy złota może sepii.

Również mowa powitalna
z przekazaniem Jej władania
zabrzmieć winna niebanalnie
więc układa zgrabne zdania.

Witaj nam czcigodna Pani
oto klucz od bramy Lata
zamieniamy się rolami
teraz Ty królową świata.

admin1

Koniec lata

Jeszcze ciepłym promieniem słodko pieścisz skórę,
jeszcze barwny parasol rozkładasz w ogrodzie,

jeszcze jasnym porankiem uśmiechasz się czule,
lecz każdy dzień mi szepce,
że z wolna odchodzisz.

Jeszcze się macierzanki zachwycasz wonnością,
pływasz w nurcie uśpionym twoim ciepłem rzeki,

jeszcze blaskiem zachodów obdarzasz z hojnością,
lecz już z wolna odchodzisz w jakiś kraj daleki.

A ja tak bardzo pragnę zatrzymać cię w dłoniach.
Jak muszlę, co fal morskich ma w sobie muzykę

do serca cię przyłożyć, gdy świat w śniegu tonie
i ogrzać je z twych włosów wesołym kosmykiem.

/R.Strug/

admin1

Pożegnanie lata

Wiatr kołysze nawłociami pod płotem
mają głowy pochylone i złote.
Do bukietu ich nałamię, postawię,
a to wrzesień, a to Jesień jest prawie.

Dąb mi sypie żołędziami na drogę,
a ja pisać o Jesieni nie mogę.
Trzeba zbierać już ziemniaki brzuchate,
a tu smutek i tęsknota za latem.

Kiedy Jesień mnie przygarnie jak swoją,
pójdę za nią, niech się o mnie nie boją.
Wrócę z koszem borowików i wrzosem,
trochę wierszy kolorowych przyniosę.

Żegnaj lato, już nie smucę się wcale,
sprawię sobie z jarzębiny korale
i jesienną , patchworkową narzutę,
śpiewa Jesień, ja już słyszę tę nutę.

Anna Zajączkowska

admin1

Żegnaj lato na rok - Zdzisława Sośnicka
Do trawy na łąkach w zaloty idzie wrzos,
a muchy po kątach coraz częściej śpią.
Z tych znaków wokoło wywróży każdy sam,
że wracać do domu czas - lato, żegnaj nam!

Żegnaj, lato, na rok, stoi jesień za mgłą,
czekamy wszyscy tu, pamiętaj, żeby wrócić znów.
Żegnaj, lato, na rok, stoi jesień za mgłą,
czekamy wszyscy tu, pamiętaj nas i wracaj znów.

Choć w morzu i w rzece jeszcze kąpią się,
to słońce po niebie co dzień skraca bieg.
Znów jabłka na targu są tak tanie, jak barszcz,
korzystaj z ostatnich chwil, konfitury smaż.

Żegnaj, lato, na rok. . . itd.

Patrz! Dzieci do szkoły kasztanów niosą kosz,
a w parku powoli czerwień przejdzie w brąz.
Nim z deszczu na szybę gdzieś poleci kilka łez,
na oścież otworzy drzwi "Klub Opuszczonych Serc".

Żegnaj, lato, na rok. .

admin1

Dla tęskniących za latem...

Przyszła jesień bezszelestnie,
Zaskoczyła liście we śnie,
Kolorami malowała,
Barwą życie ozdabiała.
Letnie dni już przegoniła,
Babie lato zaprosiła,
Wrzosów dywan rozłożyła,
I kolorem świat pokryła.
Świat się śmieje, bo nareszcie
Kolorowy jest bajecznie,
Ludzie smutki zapomnieli,
Patrzą jak się wokół mieni.
Jabłka się czerwienią w sadzie,
Śliwki śliwa nam pokaże,
Grusza gruszki obrodziła,
Na świat piękny wystawiła.
Serca ludziom rosną w piersi,
Świat kolory ma jak w tęczy,
Z drzew kasztany już spadają,
Ręce, ręce ogrzewają...
Gdy jesienny wieczór długi,
W domach dzieją się dziś cudy,
Serce sercu pokazuje,
Jak go serce kochać umie...

admin2

Już lato odeszło i kwiaty przekwitły,
a jeszcze coś w polu się mieni,
To w polu i w lesie czerwienią się, spójrzcie
korale, korale jesieni.

Idzie lasem pani jesień,
jarzębinę w koszu niesie.
Daj korali nam troszeczkę,
nawleczemy na niteczkę.

Włożymy korale, korale czerwone
i biegać będziemy po lesie.
Będziemy śpiewali piosenkę jesienną,
niech echo daleko ją niesie ...

admin1

Przyszło lato -

Przyszło lato, kwiatami utkane...
Z falującym powietrzem gorącym...
Z białą rosą w trawie nad ranem,
wieczorami maciejką pachnące.
Przyszło lato...
z koszem pełnym czereśni,
w kapeluszu słowik z jaskółką...
z kukającą wszędzie kukułką.
Oczy ma jak szafiry...z błękitnym niebem,
włosy jak łany zbóż, złociste i rozwiane...
pachnące świeżym chlebem.
Przyszło lato...
z ciepłem trwającym aż do rana,
z buzią ... jagodami umalowaną,
Usta ma czerwone jak maliny...
i wciąż roześmiane,
jak u beztroskiej dziewczyny.
Figlarnym wszędzie spogląda okiem,
a może tak...deszczu trochę...

/Mariola/

admin2

Lato

w kropli brylantowej rosy przegląda się cudnie
o poranku przysłuchując się ptaków trelom
to zza obłoku promykiem słońca mrugnie
to zaleje złotem łąkę pracowitym trzmielom

lubi się bawić i zachwycać jak dziewczę młode
malując pejzaże – igra - kolorem i odcieniem
tańczy z zefirem przy stawie muskając lekko wodę
o zmierzchu spada do stóp kochanków – marzeniem

nęci zapachem ściętych traw i ziół upojnych
zwiewnie kołysze łanami złocących się zbóż
gdzie chabry kąkole i czerwień maków strojnych
jak pąsowe wykrzykniki - to lato...lato już…

a nocą – zagląda do naszych okien - księżycem
patrzy ciekawie i mruga zalotnie gwiazdami
i chciałoby się ten złoty denar dłońmi pochwycić
niestety – on z promieni złotej tęsknoty utkany

/Szydzik Zofia/

admin1

Nadeszło lato

Rozszalały się pszczoły w ogrodzie,
jedna drugiej coś brzęczy do ucha.
Lato dziś przyszło o wschodzie,
nektarowa więc w lipie zawierucha!

Zboża dostojnie prężą swe kłosy
na pełne radości spotkanie,
trawa na łące rozczesuje włosy,
ach, przyszła pora na kochanie!

Wiśnie wiśniowo usta malują,
truskawki kwaszą się nieco,że przez
czereśnie, trochę za wcześnie
w zapomnienie z wiosną ulecą.

W parkach ćwierkaniem się rozćwierkało,
powietrze drganiem faluje,
żyto do góry ziarnem strzeliło,
świat wypiękniał, aż nie pojmuje.

A lato nic sobie z tego nie robi,
zajęte jedzeniem jagódek,
zielenią łąki oplata swe nogi,
maliną brudzi podbródek.

Na skrzydłach motylich wysoko wzlatuje,
słonecznikom zagląda w nasiona,
w obłokach białych zwiewnie szybuje,
słońce trzymając w ramionach.

admin1

Jeszcze lato nie odeszło,
a już jesień bliska.
Wrzesień milczkiem borowiki
skrył we wrzosowiskach,
na polany rude rydze
stadkami wygonił
i rumiane jabłka strąca
raz po raz z jabłoni.
Jeszcze słońce o południu
tak potrafi przypiec,
jakby to nie wrzesień rządził,
lecz upalny lipiec.
Ale już chłodniejsze noce
niż bywały w lecie.
Liściom - żółknąć czas,
a ptakom - za morza odlecieć!................

admin1

Słoneczne niebo
Zieleń na łące,
Piękny śpiew ptaków
I kwiaty pachnące.

To wszystko razem
Sercem Ci niosę
Za wierną Przyjaźń
Przyjmij to proszę.

Przyjmij to wszystko
Od serca mego
Zachowaj i włóż
Do serca swego.

A dusza Twa
Niech wiosną śpiewa
I mą Przyjaźnią
Ci serce ogrzewa...