Wiersze z profilu Wszyscy Działkowcy to jedna rodzina

admin1

Poza cieniem

przybył aby być
oddechem i spełnieniem
ale musi odejść
najlepiej w ciemność

pozostawione ślady
zasypie kurzem zapomnienia
aby nikt nie poszedł
za nim – w nieznane

tam dokąd podążył
pozostała tylko pustka
cisza i samotność
bez odwrotu

autor

kazap

Napisany: 2016-07-24

admin1

Światowe Dni Młodzieży

Witajmy pięknie, jak siostrę, brata,
na naszej polskiej, gościnnej ziemi
młodych pielgrzymów z całego świata.
Wspólnie świętować tutaj będziemy.

Niech trwa światowe święto młodzieży,
niepowtarzalne, pełne radości.
Dziś cały Kraków do Was należy,
każdy się może tutaj rozgościć.

Ty, Ojcze Święty, dodaj nam mocy,
byśmy zdołali serca oczyścić
z przejawów pychy, gwałtu, przemocy,
ludzkiej pogardy i nienawiści.

Niech nasze prośby do Niebios płyną ,
o zrozumienie pośród ludzkości,
byśmy się stali jedną rodziną,
aby na świecie pokój zagościł.

autor

jlewan

Napisany: 2016-07-26

admin1

Czekasz

Wciąż okrywasz się
wytartym płaszczem czasu
z kieszeniami
wypchanymi niedosytem
czekając na drogę
gdzie nie będziesz
kaleczył stóp
potrzaskanymi
na ostre kawałki
resztkami nadziei
że jeszcze
znajdziesz się
pod baldachimem
opatrzności
chroniącym przed
meteorytami zła
chcącymi niszczyć to
co zdołałeś zbudować

autor

Kazimierz

Napisany: 2016-07-22

admin1

Wolność

Pozwoliłam myślom unieść się pod chmury.
Podobne rumakom mkną nieokiełznane.
Wiatr im zwiewa grzywy zbudzone nad ranem,
cieszą się swobodą - wolne po raz wtóry.

Niebieski baldachim służy im za przystań.
Tutaj śpią spokojnie nieskute w kajdany
łańcuchów cenzury, które duszę w bliznach
bez mrugnięcia oka gotowe zostawić.

Rozum wzbiera buntem, gdy go biorą w jasyr
i tak zawsze było od zarania dziejów.
Kiedy wielką burzę rozpęta w człowieku,
gotowy piorunem nikczemnika zranić.

autor

magda*

Napisany: 2016-07-28

admin1

Oddycham pięknem tego świata
bo jest tą strzałą, która w serce
trafia tak prosto, bez pomyłek.
Czy jeszcze chciałabym coś więcej?

Tak, jeszcze proszę dobry Boże
skrzydła mi dopraw w barwach tęczy,
abym zobaczyć mogła bliżej,
co w tym powietrzu pachnie… dźwięczy.

Tęsknotę ulecz, blaskiem złota,
która szelestem do stóp kładzie
zwiewność i miękkość, uśmiech lata,
drobinki małe ale ważne…

Nadzieję jeszcze rzuć na szalę
dla tych, co wątpią w dary losu,
by otwierając dzień swój każdy
szansom swym udzielili głosu.

Układaj ciepła słodki zapach
pod zbłękitniałym niebem myśl,
takich, co świerszczy koncert słyszy
w różanym deszczem zdarzeń przyszłych

ŻYCZĘ WSPANIAŁEGO
DZIONKA AŻ DO ZACHODU SŁONKA...
POZDRAWIAM CIEPLUTKO JÓZEK

admin1

TRWAM PRZEZ LATA
Jestem czasem, jego zegarem
Historią i czasu przyszłością
Godziną, minutą i chwilą
Sekundą, która trwa przez lata

Jestem światem, jego całością
Powietrzem i świata oddechem
Górą, lasem, jeziorem
Horyzontem, który trwa przez lata

Jestem życiem, jego poznaniem
Śmiercią i życia narodzeniem
Nocą, dniem, codziennością
Snem, który trwa przez lata

Jestem myślą, jej zrozumieniem
Marzeniem i myśli ideą
Słowem, zdaniem, wypowiedzią
Powieścią, która trwa przez lata

Jestem ogrodem, jego bezkresem
Kolorem i ogrodu zapachem
Krzewem, kwiatem, owocem
Drzewem, które trwa przez lata

Jestem człowiekiem, jego zwierciadłem
Miłością i człowieka pragnieniem
Wstydem, dumą, nienawiścią
Tęsknotą, która trwa przez lata

Jestem sobą, swoją emocją
Spełnieniem i swoją wiarą
Mądrością, rozterką, drogą
Wspomnieniem, które trwa przez lata

admin1

Biegniemy zapatrzeni przed siebie
wspinamy się na wzgórza nadziei.
Szukamy wciąż znaków na niebie
nie widząc zwykłych cudów na ziemi.

Mijają nas dni,już nie nasze
noce dalekie, tak bardzo znajome
Przemierzamy tęsknoty morze
zagubieni poza duszy domem.

Samotni w nieustannej wędrówce
wypatrujemy ciepłego spojrzenia
przemierzając opustoszałe manowce
Szukamy gwiazdy, która zbawi marzenia.

admin1

Dołem - wicher ciężkie chmury niesie,
O skaliste roztrąca urwiska;
Burza huczy po sczerniałym lesie
I gromami w głąb wąwozów ciska...
A tam w górze, gdzie najwyższe szczyty,
Lśnią pogodne jak dawniej błękity.

Ach! tak samo na drogach żywota:
Nieraz burza szaleje nad głową,
Wicher nami nad przepaścią miota,
A grom ciemność oświetla grobową;
Jednak wyżej - widać błękit nieba...
Tylko wznieść się nad chmury potrzeba.
*****************
( Adam Asnyk )

admin1

By lepiej się żyło

Pytanie dręczy - skądże zło się bierze?
Stąd, skąd i dobro - taką znam odpowiedź,
chociaż to smutne, ale mówiąc szczerze,
źródłem jest człowiek.

Gniew wbrew pozorom, niczemu nie służy,
a jego efekt mierzony jest w stratach,
człowiek z uporem złem próbuje burzyć,
porządek świata.

A ten natura wyznacza nam przecież,
co jej na przekór - piętnem się odciska,
więc zła daremnie szukać we wszechświecie,
ale w ludziskach.

Stąd emanuje zatruwając miłość,
tę wszechobecną lecz jakże bezbronną,
więc żeby lepiej nam się wszystkim żyło,
zła siać nie wolno.

autor

karat

Napisany: 2016-07-31

admin1

poeci

budują mosty między światami
otwierają drzwi tam gdzie
świadomość je zatrzaskuje
wpuszczają świeży powiew wiatru
prosto z łąk i pól
koją raz muzyką raz ciszą
sprawiają że fruwamy
nie tylko w snach

to oni poeci

malują obrazy i rzeźbią
przestrzenie ze słów
których szare cienie nie znikają
nawet po zachodzie słońca
a kiedy przestrzeni zabraknie słów
odbijają się w krzywych zwierciadłach
wtedy rodzą się myśli

zmaterializowane osiadają
na czystych kartach życia

autor

Roxi01

Napisany: 2016-07-29

admin1

W zaufaniu

Daty w kalendarzu ulatują w niebyt,
każdy dzień przynosi kolejne zmęczenie.
Z nowym wschodem słońca budzisz się, by wierzyć,
że darujesz chwilom, co w tobie najlepsze.

Przychodzą momenty zwykłego zwątpienia,
że już nie podołasz bieżącym zadaniom,
bo najmniejszej siły w arteriach już nie masz.
Tryby się zużyły, a nowych nie dano.

Ale też pomimo, na przekór naturze
(nie zawsze pojmując, skąd wezbrana fala),
wchodzisz na tę samą ścieżkę, bo nie umiesz
sprzeciwić się życiu mówiąc:- Ja odpadam.

I nawet nie liczysz na pochwalne gesty.
Pospolite rzeczy giną gdzieś w popiołach.
Ufasz bardzo mocno, że wciąż w ciebie wierzy
i pogłaszcze, kiedy u stóp Jego skonasz.

autor

magda*

Napisany: 2016-08-05

admin1

MOTYL

Na skraju leśnej łąki
Cudowny motyl siadł
Rozłożył barwne skrzydła
Jakby odpocząć chciał

Zawstydził kolorami
Rosnące na niej kwiatki
Z szacunkiem chylą pąki
Stokrotki i bławatki

W kolorach barwnej tęczy
Mienią się piękne wzory
Poruszył z lekka skrzydła
Dalej do lotu skory

Odleciał cichuteńko
I chociaż był tu chwilę
Zachwycił swą urodą
Bo takie są motyle

Są jak momenty w życiu
Co bardzo krótko trwają
Lecz bez nich żyć nie sposób
Tak sobą zachwycają...
(Seneka18)

POZDRAWIAM

admin1

Chcę

Chcę zapamiętać Cię na zawsze,
czuć ciepły uścisk Twoich rąk,
Twoje uśmiechy znać jak własne
Twymi oczami patrzeć w krąg.

Chcę miękkość włosów Twoich pieścić,
myśleć szelestem Twoich warg,
chcę w Twoich oczach ujrzeć szczęście,
chcę być jedyną w Twoich snach...

admin1

XXI wiek

Nie ma na stacji lokomotywy
nie ma wagonów co za nią stały
Nie ma też żyraf i fortepianów
wszystko już nasze „władze” sprzedały

Z gwizdka resztkę pary spuszczono
przy stołach siadły same grubasy
Nie brak jest wódki, toastów, życzeń
kotletów tłustych oraz kiełbasy

Dzieci bajeczkę już inną mają
nikogo jednak ona nie cieszy
Perony świecą teraz pustkami
nikt z pasażerów już się nie śpieszy

Palacz od dawna na bezrobociu
a maszynista przeszedł na rentę
Pienią się obaj, złoszczą, złorzeczą
na te dzisiejsze czasy przeklęte

autor

Okoń

Napisany: 2016-08-06

admin1

Pozłacana Niewola

Mały ptaszek w złotej klatce
siedzi sobie na huśtawce
ma dzwoneczki i lusterka
w które często smętnie zerka

W bród jedzonka, czysta woda
lecz gdzie wolność i swoboda?
ciasne druty jak przy płocie
by rozwinąć skrzydła w locie

By zobaczyć piękno świata
nie pozwala z złota krata
by z partnerką mieć pisklęta
dzieli ich klatka przeklęta

Wyśpiewuje smętne trele
w piątek, wtorek i w niedzielę
więc właściciel myśli sobie
klatkę bardziej mu ozdobię

Żeby było jak u mamy
jeszcze coś ci tam dodamy
jastrząb czyha na wolności
a tu spokój masz, pyszności

Nie rozumie ptasich treli
wielu z jego właścicieli
co nam z złotej jest niewoli
gdy więzione serce boli

Tak jak nieraz w naszej pracy
siedzą cały dzień rodacy
złotą klatką jest mamona
ceną, urlop, dzieci, żona

autor

Gregcem