Wiersze z profilu Wszyscy Działkowcy to jedna rodzina

admin1

Żyje wciąż we mnie

Żyje wciąż we mnie
Nieobudzona królewna Śnieżka
Kopciuszek przed balem
Dziewczynka bez zapałek...

Żyje wciąż we mnie
Niespełniony sen
Nieprzetańczony bal
Nierozpalony ogień...

Żyje wciąż we mnie
Moja własna
Nienapisana
Bajka Andersena...

/Dorota Jaworska/

admin1

Świat należy do ludzi,
którzy mają odwagę,
marzyć i ryzykować,
aby spełniać swoje marzenia.
Kiedy człowiek
pozna miłości smak
to czuje się tak jakby złapał
w swe dłonie cały świat.
Chce być,chce śnić,
chce kochać i żyć
bo miłość to najpiękniejszy
czas w którym człowiek
może dotknąć gwiazd.

admin1

Daleko, gdzieś tam...
Przyjaciół prawdziwych mam..
Gdziekolwiek jestem, cokolwiek robię
przypominam ich sobie.
I choć są daleko,
za górą i rzeką...
Wiem, że mam się, do kogo wracać..
Na samą myśl o nich
chce mi się w górę skakać.
I choć wady swoje mają,
radość mi wielką dają..
Bo wiem, że daleko, gdzieś tam,
takich przyjaciół mam...

admin1

Jest takie serce,
które mocno kocha.
Jest taka dusza,
która szlocha.

Jest takie słowo,
które smutek koi.
Jest taka myśl,
która niepokoi.

Są takie łzy,
które palą wiecznie.
Są takie dni
jasne, słoneczne.

Są takie oczy,
które szczęście niosą.
Są takie noce
pełne rozkoszy.

Jest taki uśmiech
jasny jak gwiazda.
Jest taka dłoń
mocna, przyjazna.

Jest taki ktoś
kto nie kocha serc wiele.
Jest taki ktoś
kto jest Przyjacielem.

●═══════◄►═══════●
Dziękuje CI Przyjacielu za Twoją przyjaźń, którą mnie obdarzyłaś.
Dziękuję, po prostu za to że JESTEŚ!

admin1

Złap mi, proszę i zostaw na dłużej
trochę ciepła, co spada na ziemię.
Odbitego w jeziora lazurze
i wśród ludzi, bo jeszcze tam drzemie.

To ciepełko ukryte wśród liści,
kołyszące się wraz z ich oddechem.
Co się wspina ku górze i błyszczy,
by znów tęczą powrócić — jak echem.

Czasem takie, co cicho przemyka,
bo niśmiałe, choć z wielką ochotą.
Delikatne jak piękna muzyka,
otulone mięciutką tęsknotą.

Niech otworzy to ciepło nam bramy
i niczego nie wzbrania już więcej.
My je przecież tak bardzo kochamy,
tak pragniemy je wziąć znów na ręce.

Ono będzie w serc naszym teatrze
przez dzień cały i noc — aż do świtu.
Tylko musisz mi w oczy popatrzeć -
w nich są zawsze iskierki zachwytu.

/Autor: Leszek Waszczyński/

admin1

łzy

jeszcze lato żyje a niebo dziś od rana płacze
pytałem
jak to tak?
łzy nadal płynęły
ktoś zawodził
zapłakana w moje ramiona padła ona
wiedziałem jak jej na imię jednak po co krzyczeć
niech wypłacze się w moje ramiona
dziwne
jak mówię lato jeszcze żyje
co z tego?
ktoś odpowiedział wzruszywszy ramionami
czasem trzeba płakać i już
padła podpowiedz
więc niebo płacze
łzy lecą a parasole w dłoniach
ona zaś nieszczęśliwa
chciałaby dalej nad brzegiem morza pląsać beztrosko

Władysław Andrzej Bobrzycki

pięknie pozdrawiam

admin1

Elegia o ... [chłopcu polskim]

Oddzielili cie, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,
haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,
malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,
wyszywali wisielcami drzew płynące morze.
Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć,
gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami.
Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,
przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.
I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,
i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut - zło.
Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pekło?

20. III. 1944 r.

Krzysztof Kamil Baczyński

admin1

LAURKA DLA *SOLIDARNOŚCI*

Otrzymali nasze wsparcie -
mają za nie wielkie żarcie!
Teraz w cieple grzeją tyłki -
my w kolejkach po zasiłki!...

Ci, co wtedy was poparli -
często ciągną wozy z nędzą!...
Nie widzicie: sił nie mają! -
a wy dumni pełną gębą?!...

Z czego dumni: z tych furmanek?!
Że koniowi dają siano?!...
Że wróciło średniowiecze,
i kłanianie "wielkim panom"?!...

Obiecali jeden z drugim:
solidarność, lepsze jutro...
Nie dodali: tylko sobie!
I, naiwni - mamy...

Są i tacy - nie jednostki -
co nie mają nawet grosza!
Opłacili czynsz i gaz,
i... szukają puszek w koszach!...

Gdzie jesteście teraz, asy?!
Pochowani w złotych dziuplach?!...
Solidarni - że aż strach!
Sprzedawczyki w lisich futrach!

Kto was wybrał, podniósł z kolan,
kto wam oddał głos i serce?!...
Kto zawierzył bezgranicznie,
los powierzył w wasze ręce?!...

- Możni władcy i królowie?!...
Zapomnieliście, Panowie?!...

Szarzy ludzie cierpią biedę -
wiele większą niż przed laty!
Bardzo tęsknią za "komuną",
której żeście dali baty!!...

Zwyciężyliście nie dla nas -
w nosie macie naszą dolę!
Już drabina niepotrzebna! -
wy na górze, my na dole.

Autor:

Jarosław Jantarski

admin1

Tylko

Dałaś mi tylko ciepła kawałeczek.
A ja tak chciałbym by było goręcej.
Dałaś nadziei wypić naparsteczek.
To wszystko mało, chciałbym jeszcze więcej.

Dałaś mi tylko dalekie spojrzenie
i zapach włosów kiedy byłaś blisko,
ciepły dotyk dłoni i ciche westchnienie,
a na dobranoc uśmiech i to wszystko...

Dałaś mi tylko pragnień niecierpliwość.
Radość poranków ze słońcem, czy z deszczem.
Spacery w ciszy, namiętność i tkliwość.
Ciekawość dotknięć, a ja chciałbym jeszcze...

Dałaś mi tylko romantykę nocy.
Wyznania szeptem i pieszczot motyle.
Krągłości ciała, roziskrzone oczy.
Gorączkę duszy, szał zmysłów i tyle...

Dałaś mi tylko serca uniesienia.
Niepokój tęsknot i ból samotności.
Dreszcz pożądania i rozkosz spełnienia.
A ja tak chciałbym prawdziwej miłości...

admin1

W przestworzach

Pod baldachimem nieba błękitu
wśród konstelacji kryształowych gwiazd
emanuje planeta miłości,
rozprzestrzeniając osobliwy blask.

Wszystko pachnie olejkiem różanym
i w różowej poświacie się mieni
mgła rozsnuwa ten zapach niebiański
gdzieś wysoko, gdzie barwny jest zenit.

Tam dwa serca dozgonnie złączone
magia uczuć steruje w rytm walca
i niejeden dostąpił zaszczytu
w takt muzyki, stąpając na palcach.

Tak szczęśliwi w euforii uśpieni
wręcz unoszą się, fruną w przestworzach
ronią łzy, umierając z zachwytu
gdzie cudowna i lśniąca jest zorza.

autor

Isia05

admin1

"Chociaż pogoda dziś figle płata
I czasem chłodnym deszczem zaskoczy
Lecz mimo wszystko piękny jest wrzesień.
Cudna przyroda zachwyca oczy

Słońce się zniża ku zachodowi
Już za horyzont wkrótce odpłynie
Zegna się ze mną złotym promykiem
Jutro tu wrócę gdy noc przeminie".

admin1

Prawda wyzwala

Prawda w morzu kłamstwa, nigdy nie utonie,
gdy czas się upora i z krzywdą i z winą,
to przynajmniej jeden taki co wie o niej,
pozwoli by mogła na światło wypłynąć.

Bo żyć kłamstwem z wiedzą, gdzie prawda ukryta
i własne sumienie do milczenia zmuszać,
na zawsze nie sposób, więc w końcu zapyta,
czy nie zechce z grzechu oczyścić się dusza?

A ona wolności spragniona od dziecka,
nieskora w zaświaty odchodzić wraz z ciałem,
więc zrzuci ten balast, by czysta i lekka,
w wieczności się mogła zatrzymać na stałe.

autor

karat

Napisany: 2017-08-27

admin1

Deszczowy nastrój

Szyby pokryte całe deszczem
i krople płyną niczym łzy.
Chłodem powiewa, idą dreszcze,
człowiek jest w stresie bardzo zły.

Być może ktoś tym dyryguje,
może jest w górze jakiś plan?
Nie wiem – ja stale senność czuję,
zwłaszcza że często bywam sam.

Na Ibkę zajrzeć dzisiaj pora,
Weno och Weno - natchnij mnie.
Możesz poprosić też Amora,
on o miłości wszystko wie.

Kto obmawia przyjaciela,
kto go nie broni wobec oskarżeń innych,
kto cieszy się z wyśmiewań ludzkich i łowi plotki gadułów,
kto potrafi zmyślać rzeczy nie widziane,
a nie potrafi zmilczeć zawierzonej tajemnicy,
jest czarnym charakterem, tego wystrzegaj się...

admin1

reforma sądownictwa

bo mi się marzy taka Polska
gdzie sprawiedliwość bierze górę
gdzie złodziej choćby z górnej półki
popija w ciupie czarną lurę

gdzie sędzia na wskroś jest uczciwy
a prokurator biegły w fachu
czy to zbyt wiele o czym marzę
w swojej ojczyźnie żyć bez strachu

czy spełnią moje się marzenia
czy Unia na to zgodę wyda
myślę że upór i rozsądek
może się jak najbardziej przydać

autor

Okoń

Napisany: 2017-09-04

admin1

Z biegiem lat

Dziś już nie jest jak kiedyś, jak dawniej,
nie narzekam broń Boże, nie straszę,
ale kiedy tęsknota dopadnie,
to i łezka popłynie mi czasem.

Dobrze wiem, taka życia jest cena,
trzeba dać coś od siebie, by dostać,
nie w tym problem, że ono się zmienia,
ale w tym, że mnie trudniej mu sprostać.

Sił ubywa, folguję wyzwaniom
i zwątpienie wyciszam nadzieją,
ono czyha, a duszę mi raniąc,
od pokory odwodzi - strach siejąc.

Choć już nigdy nie będzie jak było,
pod naporem się żalu nie ugnę,
dziś już wiem - sensem życia jest miłość,
wszystko inne ulotne i złudne.

autor
karat