Wiersze z profilu Wszyscy Działkowcy to jedna rodzina

admin1

Bez gwaru szumu dużego miasta
neonów ruchu płynącej masy
zakątek cichy zjawi się dzisiaj
- powiem ze dla mnie najwyższej klasy

Słonce zapala światła o wschodzie
odblaskiem sunąc po złotej toni
obraz z odcieniem słodkiej dobroci
sztuka zastygła w zasięgu dłoni

Lekko się kłania wiatr koronami
drzew które bronią brzegów jeziora
i mam świadomość ze pląsy w wodzie
zostaną w toni aż do wieczora

Zanim zmęczone spać się położą
ogniska płomień roznieca w lustrach
chociaż nikogo tutaj nie widać
przestrzeń naprawdę nie jest tak pusta

Czuwa z daleka silą wszechwładna
perły dorzuca do krajobrazu
kiedy pójdziemy ciszy posłuchać
z gościną przyjmie nas tam od razu.
❤

... Największym bogactwem
naszego życia
są małe promienie słoneczne,
które padają każdego
dnia na naszą drogę ...
❤

... Niech otacza Cię ciepło i piękno
ludzkich serc ...

POZDRAWIAM CIEPLUTKO

admin1

Radość i smutek
dziwnie ze sobą splecione
gdy jedno się cieszy
to drugie zasmucone.
Lecz zawsze w parze
nierozłączne jak woda i ogień
jak księżyc i słońce.
Tak na zmianę
w życiu się pojawiają
słodycz lub gorycz
nam zostawiając.
I łzy szczęścia bądź rozpaczy
i dni słońcem zalane
lub z deszczu płaczem
i można pogrążyć się
w rozpaczy lub szaleć z radości
lecz nikt nam nie wybaczy
… obojętności...

admin1

Nieraz jeden maleńki ludzki gest,
wyrażony szczerze z dozą dobroci,
dla kogoś czymś tak pięknym jest,
jakby jego smutki słońcem ozłocił...

Nauczymy się cieszyć
z chwil maleńkich,
które nam los daje do ręki.
Łapmy w locie złudne nadzieje,
czekając na dalsze losu koleje...

Pięknego uśmiechu
na twarzy
bukietu radości,
a w sercu dużo miłości...

admin1

Moje życzenia

Z czego się cieszyć,
że rok się kończy?
Znowu do starszych
muszę dołączyć...

jeszcze się jednym
nie nacieszyłam,
znowu kalendarz
swój wymieniłam...

znów jestem starsza
o jeden roczek,
i do starości
zrobiłam kroczek...

chciałabym bardzo
by w przyszłym roku,
rok się nie kończył,
nie robił kroku...

żeby tak pięć lat
trwał roczek jeden,
albo najlepiej...
od razu siedem...

niech w kalendarzu
daty nie zmienia,
takie są właśnie
moje życzenia...
/M K/

admin1

Bez gwaru szumu dużego miasta
neonów ruchu płynącej masy
zakątek cichy zjawi się dzisiaj
- powiem ze dla mnie najwyższej klasy

Słonce zapala światła o wschodzie
odblaskiem sunąc po złotej toni
obraz z odcieniem słodkiej dobroci
sztuka zastygła w zasięgu dłoni

Lekko się kłania wiatr koronami
drzew które bronią brzegów jeziora
i mam świadomość ze pląsy w wodzie
zostaną w toni aż do wieczora

Zanim zmęczone spać się położą
ogniska płomień roznieca w lustrach
chociaż nikogo tutaj nie widać
przestrzeń naprawdę nie jest tak pusta

Czuwa z daleka silą wszechwładna
perły dorzuca do krajobrazu
kiedy pójdziemy ciszy posłuchać
z gościną przyjmie nas tam od razu.
❤

... Największym bogactwem
naszego życia
są małe promienie słoneczne,
które padają każdego
dnia na naszą drogę ...
❤

... Niech otacza Cię ciepło i piękno
ludzkich serc ...

admin1

Cyprian Kamil Norwid

Cóż, że pieniądze, blichtr i sława
zaglądać będą w okna domu,
serce popiołem obłożone
zapłacze smutkiem po kryjomu.

Domy przeminą i ustroje,
szafy i stoły kornik stoczy,
wyciągnij rękę do człowieka
spójrz w jego serce, spójrz mu w oczy.

Wszystko przepłynie jak mórz fale,
ocean życia je kołysze,
to co ty dałeś, wróci kiedyś,
miłością, dobrem, złem lub ciszą.

Dwie tylko rzeczy nie przeminą-
dobroć i wiersze sercem tkane,
być może chodzą po szkle boso,
lecz pamięć o nich pozostanie.

Od spraw nieważnych, mysich, głupich
odwiedź nas jednak w wierszach Panie,
jak pamięć ma pozostać jakaś,
niech dobra pamięć pozostanie.

autor

fasti

Napisany: 2008-07-08

admin1

Zimowy spacer

Chodźmy na spacer, wszędzie tak biało,
nie musisz dawać mi gwiazdki z nieba,
bo gwiazdki z nieba same spadają
tylko je w dłonie pochwycić trzeba.

Drzewom opadły gałęzie do ziemi,
dźwigają puszyste wielkie poduchy,
do wiosny będą pod nimi drzemać,
i biała cisza, przyjemna dla ucha.

Śnieg taki lśniący, że razi w oczy,
i aż się prosi by w dłoniach go lepić.
Będziemy tutaj do późnej nocy
bawić się w śnieżki jak małe dzieci.

Mróz się dobiera do naszych ciał
i coraz mocniej szczypie nas w uszy,
jakby interes jakiś w tym miał
by nasz hart ducha do reszty skruszyć.

Księżyc się skulił na mroźnym niebie,
światełka w oknach jak gwiazdy gasną,
chyba do domu wracać już trzeba,
w domu przytulnie, ciepło i jasno.

Resztki śniegu topnieją na skroni,
do kuchni idę czajnik nastawić,
gorąca herbata paruje w dłoni.
Radości życia nas nic nie pozbawi.

- Hanna G.

admin1

Niby potoki łez zamarzniętych,
Po niebie lila jasno-bladem,
Na srebrnych żaglach rozwiniętych,
Maleńkie chmurki płyną stadem.

Lodowym blaskiem gwiazd promienie
Skrzą się nad pola śnieżno-białe
I rozlewają w krąg milczenie
Melancholijne, oniemiałe.

I jakiś pokój dziwnie błogi
Ogarnął śnieżne mgły srebrzyste;
Na senne chaty, pola, drogi
Milczenie padło uroczyste.

I zamilkł wiatr, ucichły szumy
Korony topól szkieletowej;
Marzenia pełne i zadumy
W błękity patrzą nieme sowy.

I tylko z dala niespokojne
Słychać huczenie, śmig wiatraka;
I duch ze sobą toczy wojnę
I w nim, śród ciszy, wrzawa taka. ***
(Antoni Lange)***

admin1

Cóż, że pieniądze, blichtr i sława
zaglądać będą w okna domu,
serce popiołem obłożone
zapłacze smutkiem po kryjomu.

Domy przeminą i ustroje,
szafy i stoły kornik stoczy,
wyciągnij rękę do człowieka
spójrz w jego serce, spójrz mu w oczy.

Wszystko przepłynie jak mórz fale,
ocean życia je kołysze,
to co ty dałeś, wróci kiedyś,
miłością, dobrem, złem lub ciszą.

Dwie tylko rzeczy nie przeminą-
dobroć i wiersze sercem tkane,
być może chodzą po szkle boso,
lecz pamięć o nich pozostanie.

Od spraw nieważnych, mysich, głupich
odwiedź nas jednak w wierszach Panie,
jak pamięć ma pozostać jakaś,
niech dobra pamięć pozostanie.

autor

fasti

Napisany: 2008-07-08

admin1

A po burzy wychodzi słońce
po złych, dobre nadchodzą dni
po mroźnej zimie, lato gorące,
a po rozpaczy, radości łzy.
Jeszcze tylko zapomnieć
wymazać z pamięci,
by nigdy więcej nie wspomnieć
tych chwil, w których zabrakło tęczy
zapomnieć o smaku łez
i bólu, co serce poranił,
a żal zostawić za sobą gdzieś,
by duszy goryczą nie karmił,
przecież słońce już świeci,
a uśmiech pojawił się na twarzy
nadzieja jak ptak znów przyleci
i nowy płomień rozżarzy.
Życie zaprasza do tańca
sunąc w radosnym pochodzie,
a smutek w roli wygnańca
znika, jak kamień rzucony do wody.
Jak dzień przychodzi po nocy,
tak słońce wychodzi po burzy
i wiatr przestaje wiać w oczy
w tej dziwnej życia podróży. ..

admin1

Auschwitz - pamiętaj !

W 73 rocznicę wyzwolenia niemieckiego, nazistowskiego obozu zagłady Auschwitz

Auschwitz przeraża, budzi sumienia
jest znakiem czasu, krzykiem cierpienia.
Tutaj runęła cywilizacja,
tu miała zginąć niechciana nacja.

Wszyscy tu równi, biedni, bogaci,
każdy z dnia na dzień wszystko utracił:
Mienie, rodzinę, krewnych i bliskich,
okrutny dramat zniewolił wszystkich.

Imię, nazwisko ludziom zabrali,
numer na ciele tatuowali.
Każda się chwila stawała wiekiem
demon pogardy rządził człowiekiem.

Długie baraki, prycze bez kocy,
śmierć w przerażone patrzyła oczy.
Wszyscy wiedzieli, starzy i młodzi;
tylko kominem stąd się wychodzi.

Wszelką nadzieję mgła przesłaniała,
w ogromnych piecach płonęły ciała.
Ludzkie popioły niesione w dymie,
wiatr gdzieś rozsiewał nad Oświęcimiem.

Niech tamte zbrodnie świat zapamięta,
by nie wróciła chwila przeklęta.
Niech sprawiedliwy świat nam się ziści,
bez prześladowań i nienawiści.

autor

jlewan

Napisany: 2018-01-27

admin1

Gdy miłość przewodzi

Pisząc dzisiaj swój wierszyk, hołd składam artystom,
poetom, co to w swoich pokazali wierszach,
że słowem można oddać niemalże to wszystko,
co się w myśli narodzi, a dopieszczą serca.

To co służy niezmiennie pokrzepieniu ducha
i wskazuje mi drogę życia, całkiem prostą,
żebym ja niepokorny widz, czytelnik, słuchacz,
mógł poskromić swą pychę, czyli sercem rosnąć.

Nie ozdabiam się laurem w wyobraźni chorej,
ani swego popiersia nie wnoszę na cokół,
łatwiej żyć gdy na co dzień uderzam w pokorę,
a w obliczu pokuszeń odnajduję spokój.

I raduje się serce kiedy w skromnych strofach,
po swojemu oddaję, co już kiedyś było,
a zwalczając słabości wciąż uczę się kochać,
bo to miłość jest w życiu tą przewodnią siłą.

autor

karat

Napisany: 2018-01-28

admin1

"NIE PRZEJDZIEMY DO HISTORII ..."?

Nie przejdziemy do historii,
my od chleba codziennego.
Nie będziemy nigdy w glorii,
tylko pytam się: dlaczego?

Choć prochu nie wymyślimy,
bo to dawniej dokonano.
Czy na pamięć zasłużymy,
czy na niebyt nas skazano?

W historii ten zapisany,
kto dokonał wielkich czynów.
Czemu nie jest doceniany,
kto dobrze wychował synów?

Dobrze czynią dla Ojczyzny
i jak matkę ją kochają.
Przekazanej ojcowizny,
na zgubę nie zostawiają.

Aby czasu nie zmarnować,
czyńmy dobro, gdy żyjemy.
Ktoś po nas pamięć zachowa,
gdy w spokoju odejdziemy.

Jan Siuda

autor

najdusia

Napisany: 2018-01-24

admin1

Gdy miłość przewodzi

Pisząc dzisiaj swój wierszyk, hołd składam artystom,
poetom, co to w swoich pokazali wierszach,
że słowem można oddać niemalże to wszystko,
co się w myśli narodzi, a dopieszczą serca.

To co służy niezmiennie pokrzepieniu ducha
i wskazuje mi drogę życia, całkiem prostą,
żebym ja niepokorny widz, czytelnik, słuchacz,
mógł poskromić swą pychę, czyli sercem rosnąć.

Nie ozdabiam się laurem w wyobraźni chorej,
ani swego popiersia nie wnoszę na cokół,
łatwiej żyć gdy na co dzień uderzam w pokorę,
a w obliczu pokuszeń odnajduję spokój.

I raduje się serce kiedy w skromnych strofach,
po swojemu oddaję, co już kiedyś było,
a zwalczając słabości wciąż uczę się kochać,
bo to miłość jest w życiu tą przewodnią siłą.......................

autor

karat

Napisany: 2018-01-28

admin1

Wielka jest siła natury
i całe piękno stworzenia
ono otwiera mi serce
uwalnia ukryte marzenia.
Marzenia o lepszym świecie
bez knowań,złości i gniewu
w którym ludzie poznają
uroki ptasiego śpiewu.
Zamiast ranić siebie nawzajem
złym słowem,czynem czy gestem
ruchem ręki przyjaznym
zapraszają - tu jestem.
Siedzą razem w ogrodzie
i patrzą wokół w zachwycie
a w myślach przewija się jedno
Boże,jak piękne jest życie!...