Wiersze z profilu Wszyscy Działkowcy to jedna rodzina

admin1

Auschwitz - pamiętaj !

W 73 rocznicę wyzwolenia niemieckiego, nazistowskiego obozu zagłady Auschwitz

Auschwitz przeraża, budzi sumienia
jest znakiem czasu, krzykiem cierpienia.
Tutaj runęła cywilizacja,
tu miała zginąć niechciana nacja.

Wszyscy tu równi, biedni, bogaci,
każdy z dnia na dzień wszystko utracił:
Mienie, rodzinę, krewnych i bliskich,
okrutny dramat zniewolił wszystkich.

Imię, nazwisko ludziom zabrali,
numer na ciele tatuowali.
Każda się chwila stawała wiekiem
demon pogardy rządził człowiekiem.

Długie baraki, prycze bez kocy,
śmierć w przerażone patrzyła oczy.
Wszyscy wiedzieli, starzy i młodzi;
tylko kominem stąd się wychodzi.

Wszelką nadzieję mgła przesłaniała,
w ogromnych piecach płonęły ciała.
Ludzkie popioły niesione w dymie,
wiatr gdzieś rozsiewał nad Oświęcimiem.

Niech tamte zbrodnie świat zapamięta,
by nie wróciła chwila przeklęta.
Niech sprawiedliwy świat nam się ziści,
bez prześladowań i nienawiści......................

autor

jlewan

Napisany: 2018-01-27

admin1

Dobre myśli, miłe słowa
dzień zaczyna się od nowa,
niech uśmiechem promieniuje
Przyjaźń w sercu zatrzymuje.

Bo nie trzeba przecież wiele
gdy wiesz że są przyjaciele,
z za ekranu pozdrawiają
ciepło w słowach zostawiają...

admin1

Zapisywacz Myśli

każdego dnia w swoim kajecie
zapisywał skrzętnie myśli
po czym wystukiwał na klawiaturze
aby pozostawić trwały ślad
zatrzymywał zdarzenia i chwile
miejsca i pory roku
określał czas i przemierzał drogi
otwierał serce i oczy
stał się pamiętnikiem życia
i obserwatorem czasu
spacerował w towarzystwie wiatru
rozmawiał na bezdrożach z ciszą
ciągle poszukiwał
zapisując czarnymi znakami
nowe – nieznane i przeżyte
nie skarżył się nikomu
odizolowany i zapomniany – bywał wszędzie
choć nie w rzeczywistym wymiarze
także w ogrodach miłości
i w alejkach zapomnienia
bywał gościem i gospodarzem
stał przed wrotami przejścia
prowadzącymi na drugą stronę
powrócił aby zostać
zapisywaczem myśli
czy nim się stał – inni to ocenią
on pozostał sobą

autor

kazap

admin1

Poszukaj swojej gwiazdy ..
Co jasnym światłem lśni ..
Ta gwiazda Cię nie zwiedzie ..
Przez wszystkie Twoje dni ..
Może świeci nad Tobą ..
Może mruga co dzień ..
A Ty jesteś tuż obok ..
I usuwasz się w cień ..
Poszukaj swojej gwiazdy ..
Na jawie i we śnie ..
Poszukaj swojej gwiazdy ..
By ktoś nie ubiegł Cię ..
Śpiesz się .. znajdź jej ślad ..
Nie zatrzymasz lat ..
Pędzi na przód czas ..
Jedno tylko Życie masz ..
Poszukaj swojej gwiazdy ..
Nim wymknie się z Twych rąk ..
Nim w popiół się zamieni ..
I wpadnie w pusty mrok …
Ela

admin1

Życie to otchłań
pełne radości i smutków,
pełne przygód,marzeń i miłości.
Całość polega na przeżyciu
wszystkich ludzkich uczuć...
Łez, żalu i utraty,
która bardzo boli i zadaje rany.

Ale polega też na zapamiętaniu
tych lepszych dni...
Życie jest wieczną nauką.
Każda nasza łza jest
kryształem spełnienia.
Każde nasze słowo jest
promykiem nadziei.
Każdy nasz dotyk jest
lekarstwem sumienia.

Nasze serce to miejsce na marzenia
i na miłosne spełnienia.
Każde nasze spojrzenie,
uśmiech -jest oazą spokoju.
Dajmy wszystko to co możemy,
to czego my tez pragniemy.

omen

admin1

Tłusty Czwartek

Tłusty Czwartek
dzień rozpusty !
Każdy wcina pączek tłusty
I nie ważna jest figura
kiedy w domu pączków góra
I faworek też być musi
swym wyglądem również kusi
Każdy zjada ile zdoła
i o więcej ciągle woła
Ja kalorii dziś nie liczę
i Smacznego Wszystkim Życzę

Usłyszeć w potrzebie
głos przyjaźni,
jest najcudowniejszą rzeczą,
jakiej może zaznać serce...

admin1

Tam jodły szumią poezją...

Baśniowy obraz zmysłowych wrażeń
Wyczarowany z wyniosłych szczytów
Wena poetów i malarzy
Skarbiec poezji w górach ukrytej

W pejzażu piękno z grozą się splata
Gdy dniem olśniewa bielą dziewiczą
A wieczorami w srebrze poświaty
Tworzy upiorność i tajemniczość

Kiedy na halach słońcem ogrzanych
Barwne krokusy zakwitną wiosną
To jakbyś arras miał pod stopami
Na umajonych utkany krosnach

Duch Tatr historię tu opowiada
Wiatru muzyką w kosodrzewinach
Szumem potoku w górskich kaskadach
i sennym szeptem fali w dolinach

Tutaj Tetmajer wierchy wysławiał
Ksiądz Tischner folklor malował wersem
Tu swoje serce Przyboś zostawił
W zaczarowanych górami wierszach

autor

Old-boy

admin1

Tłusty czwartek

Wiwat ostatki czyli zapusty
Dziś Tłusty czwartek i pączek tłusty
już karnawału zbliża się kres
więc jeszcze dzisiaj pij jedz i grzesz

wskazane tańce z tych ugi-bugi
przed nami postu okres dość długi
w środę Popielec rybka i śledzie
niech się nam dzisiaj wesoło wiedzie

pączki i chrusty dzisiaj na stole
wiwat zapusty harce swawole.

admin1

Zima piękna jak królowa,
i powagę w sobie ma.
Ta cudowna pora roku,
o swe wdzięki dziennie dba.
Białym śnieżkiem z nieba prószy,
wszystko wokół nim okrywa.
Sople na gałęziach wiszą,
gdy ją mróz za rękę trzyma.
Świat wokoło bielą lśni,
w śnieżnych czapach stoją drzewa.
Niesie z sobą mroźne dni,
baśń zimową swą otwiera

admin1

Choć często sił brakuje
A czoło potem spływa
Uparcie idź przed siebie
Gdzie marzeń szczyt Cię wzywa
Złośliwy los Cię rzucił
Na ścieżki nie przetarte
Lecz walcz o swoje życie
Walcz, bo jest tego warte!
Pokonasz wszystkie trudy
Chłód wichrów i zawieje
I zawsze, zawsze, zawsze
Miej wiarę i nadzieję!
Bo ktoś już tędy przeszedł
Z wzrokiem wpatrzonym w chmury
I choć mu ciężko było
Osiągnął szczyt tej góry!
Idź prosto ku marzeniom
Choć trudno - nie ustawaj!
I nigdy, nigdy, nigdy
Nigdy się nie poddawaj!
ACHIM

admin1

„Zimowy poranek"

Wyiskrza się słońce - zestrzela promienie,
Tęczowe odblaski swej głowy...
Ze skarbów wszechświata śle drogie kamienie
W ten mroźny poranek zimowy.

Czy tylko to zima?... te białe kryształy
Nie zaś to kielichy kwiatowe,
Co wnet się otworzą - by wzrok mój zdumiały
Oglądał ogrody zimowe?

Te śnieżne, przejrzyste - cudne arabeski.
Ej, czy też naprawdę są z lodu?
Czy może uronił posłaniec niebieski
Lilje - co tak zbladły od chłodu...

To białym stokrociom te puchy śniegowe
Na młode się listki składają...
Te pyłki, atomy - sukienki balowe
Dla białych narcyzów utkają.

Ponętnie - lecz chłodno gałązki krzewiny
W swej bieli się wznoszą do słońca...
Ot, mruga tu szafir - ot, płoną rubiny
Brylantów, szmaragdów - bez końca.

Czy zawsze te skarby tak dłonie nam ziębią
Jak dziś - gdy je zima rozstrzela?
Czy poza tą bielą dziewiczą, gołębią,
Tak zawsze jest mało wesela?

Czy gdybym naprawdę nosiła w warkoczach
Klejnoty - w kolory tęczowe,
To łezki współczucia zastygłyby w oczach
Jak białe te kwiaty zimowe?

Czy wtedy aż poznam ja czary życiowe,
Gdy wszystkie się czucia zapalą?
Gdy miłość roztopi osłonki śniegowe,
Co serce mi chłodem krysztalą?

O mroźny poranku! ty patrzysz się w słońce,
A stygniesz w uścisku lodowym.
Jak człowiek - co chłonie tęsknoty palące,
A światu - jest zawsze zimowym.

Maria Konopnicka

admin1

KU PAMIĘCI !

Pan Bóg stworzył cię polskiej ziemi synem,
Bądź więc Polakiem myślą, mową, czynem.
Miłość ojczyzny, pobożność, oświata
Niech twoje życie w jeden węzeł splata.

Choćbyś człowiecze, miał wszystko na świecie,
Miał honor, sławę i pieniędzy krocie,
Choćby przed tobą czołem bił świat cały,
Wszystko mniej warte niż szelążek mały.

Lecz kochać Boga, ojczyznę miłować,
W mowie się polskiej kształcić, postępować,
Żyć nienagannie, być we wierze stałym,
Ach, to są skarby droższe niż świat cały.

autor:

Wawrzyniec Hajda - Śląski Wernyhora

admin1

KU PAMIĘCI !

Pan Bóg stworzył cię polskiej ziemi synem,
Bądź więc Polakiem myślą, mową, czynem.
Miłość ojczyzny, pobożność, oświata
Niech twoje życie w jeden węzeł splata.

Choćbyś człowiecze, miał wszystko na świecie,
Miał honor, sławę i pieniędzy krocie,
Choćby przed tobą czołem bił świat cały,
Wszystko mniej warte niż szelążek mały.

Lecz kochać Boga, ojczyznę miłować,
W mowie się polskiej kształcić, postępować,
Żyć nienagannie, być we wierze stałym,
Ach, to są skarby droższe niż świat cały.
.........................

autor:

Wawrzyniec Hajda - Śląski Wernyhora

admin1

WIZYTA

Przyszła dziś do mnie Wena,
przerwała nocną ciszę.
Szepnęła mi do ucha:
"a może coś napiszesz"?

"Podpowiedz, dobra Muzo
o czym mam pisać piórem.
W głowie mej dziwna pustka,
jakby ktoś zrobił dziurę".

"Napisz o tym, że ludzie,
życie chcą brać za bary.
Zbyt długo muszą znosić,
przykrości i ciężary.

Lecz gdy je pokonują,
uśmiech mają na twarzy.
Wierzą, że nigdy więcej,
nic złego się nie zdarzy.

Do drzwi ich własnych domów,
może szczęście zapuka.
Spokoju i miłości,
nie trzeba będzie szukać".

Tak mi radziła Wena,
więc pióro wziąłem w dłonie.
Wersy te ułożyłem
i...to już wiersza koniec.

Jan Siuda

autor

najdusia

Napisany: 2018-02-16

admin1

Mijają lata, mijają dnie
przemija życie jakby we śnie,
Przemija młodość, kwitną marzenia,
a nam zostają tylko wspomnienia.
Życie jest piękne, porywające
jest tak cudowne, olśniewające.
Jest tak jak róża, co się rozwija,
jest burzą, wichrem, który przemija.
Jak to pięknie i wesoło,
gdy przyjaciół ma się w koło.
Z nimi pięknie czas upływa
nawet, gdy nam smutno bywa.