Wiersze z profilu Wszyscy Działkowcy to jedna rodzina

admin1

BARDZO SERDECZNIE !

Pozdrawiam Cię śpiewem ptaków
z ranną rosą śpiewających ,
i z szkarłatem polnych maków
wśród zieleni pól kwitnących.
Pozdrowienia ślę dla Ciebie,
gdy na niebie czarne chmury
w kroplach deszczu i ulewie
co jak strumień spada z góry.
Niech pozdrowień mych wiązanka
w barwach tęczy kolorowej,
dzisiaj i każdego ranka
wciąż Cię wspiera dobrym słowem..

admin1

Dookoła mgła

Jak długo pisana mi jeszcze włóczęga?
Ech, gwiazdo - ogniku ty błędny mych dni
Spraw, by skończyła się wreszcie ta męka
I zapędź, do czułych zakulaj mnie drzwi!
Lecz gdzie jest ten dom, jak tam idzie się doń?
Gdzie jest ta stanica, gdzie progi te są?
Tam most jest na rzece, za rzeką jest sad;
Tam próżnia się kończy, zaczyna się świat.

Lecz gdzie rzeka ta, gdzie rzucony jest most?
Gdzie sad ten jest biały, jabłonki gdzie są?
Na drzewach owoce i strąca je wiatr,
Do kosza je zbiera ta ręka jak kwiat.

Te strony gdzieś są, gdzieś daleko za mgłą,
Więc idę i dalej przedzieram się wciąż.
Zbierają się ptaki, ruszają na szlak,
Już lecą, wprost lecą, nie błądzą jak ja.

Jak długa pisana mi jeszcze włóczęga?
Ech, gwiazdo - ogniku ty błędny mych dni.
Spraw, by skończyła się wreszcie ta męka,
I zapędź, do czułych zakulaj mnie drzwi!

Edward Stachura

admin1

Zawilce

Rozsiadły się na leśnej ściółce,
na bezdrożach, gajowej głuszy;
z szafirem przylaszczki w spółce,
jak słodkie lekarstwo dla duszy.

W parności i w ciszy nieśpiesznej,
biel z szafirem, jak leśne zdroje;
pod seledynem drobnym jeszcze,
czarują życiem - oczy moje...

Zbędne jest kolorowe szkiełko,
nic piękniejszego się nie wydarzy;
gdy kobierzec paruje mgiełką,
przysiądę chwilą, by... pomarzyć!

Zofia Szydzik

admin1

Słowa prawdy

każdy dzień to dar
a noc to odpoczynek i spełnienie
oddycham tobą boś moim powietrzem
tyś drogowskazem w drodze
i blaskiem oka w ciemnościach
miłości serca mojego bądź ponadczasowa
opiekuj się i podnieś kiedy upadam

szept chwili i dotyk miłości
zatrzymane szczęście w wymiarze czasu
lśniące barwy w kroplach wody
tworzą w słońcu magiczną tęczę
serdeczny uśmiech i harfy dźwięk
tworzą niepowtarzalny klimat

czy to wszystko jest realne
tak bo widoczne i dotykalne
to rzeczywistość piątego wymiaru
miłości otwartego serca
dotąd przez nikogo niezbadana
czy istnieje – oczywiście że tak
wybrani serc są tego dowodem

autor

kazap

Napisany: 2018-04-14

admin1

Daję Ci bukiet radości
nadziei i serca wiele.
W kolorach wiosny i lata
bo zima ma ich niewiele
Uśmiechem z Tobą się dzielę
Szczęścia daruję wór
humoru na tydzień cały
by Twe marzenia się spełniały
Ciepłego słonka promienie
dobrych myśli pełne kobierce
Troski niech idą w cienie
a radość i miłość
niech wypełnia Twoje serce.

admin1

Wszystko co mi w duszy…

Cały świat jest jak poezja
W szeptach traw - w szemraniu liści
Cały świat muzyki graniem
Śpiewem ptaków, jak śpiewem myśli
Rymem składam słowa w obrazy
I maluję życia witrażem
Komponuję pieśni muzyką
Pól żuławskich - tym krajobrazem
I na papier przelewam myśli
Sceny z życia pachnące wiosną
Tworzę pieśni wśród kwiatów wiśni
I słowika pieśnią radosną
Zatopiona w ścieżkach błękitów
Pośród gwiezdnych dróg wędrująca
Ma poezja z świata muzyką
Tak podobna do gwiazd, do słońca
Pośród łąk, pośród polnych ścieżek
Łanem zbóż kołysana śpiewnie
Wędrująca, gdzieś wiejskim traktem
Dla przyjaciół moich - dla Ciebie.

/Hanna Florek/

admin1

Spójrz, zieleń świeżością przyciąga,
stokrotki rozsiadły się w trawie,
ptak ranne nowiny roznosi,
spogląda na ludzi ciekawie.

Doprawdy wszystkiemu się dziwi,
ten pośpiech, te miny ponure
a przecież nie zawsze jest zaszczyt
nad sobą mieć niebo z lazurem.

Weź uśmiech nabrzmiały zapachem,
spotkanych po drodze cudności.
Przytulaj go mocno do serca,
by czasem po drodze nie zbłądził.

admin1

Gdy kogoś spotkasz
o twarzy ponurej
podaruj mu uśmiech...
i pomyśl czasem
że tego uśmiechu
ktoś potrzebuje
że sam nie potrafi
z uśmiechem żyć.....
Jeśli mówisz do mnie
to cicho...
niech słowa
delikatnym powiewem
zetkną się z moją duszą.
Jeśli patrzysz na mnie
to ciepło...
niech wzrok ogrzeje niby
słońce i nie sparzy.
Jeśli dotykasz mnie
to lekko...
niech dłoń jak prosty,
drobny płatek nie spłoszy.
Jeśli myślisz o mnie
to ciepło...
tak jak ja o Tobie.

admin1

Kiedy słońce jasno świeci
wszelki smutek wnet odleci,
bo gdy słonko patrzy z nieba,
to weselić się potrzeba.

Wtedy każdy kłopot z życia znika
cały świat dostaje bzika,
wtedy wszystko tańczy, śpiewa
flora rośnie i dojrzewa.

Bo nadzieję daje słońce
takie ciepłe, tak świecące,
że rozjaśni każde serce,
biorąc je w swe ciepłe ręce.

admin1

Sobota, 21 kwietnia 2018

Najlepszym wiosennym lekarstwem jest – działka.
Działka nam zdrowie wprowadza do ciałka,
Gdy w łapki się chwyci szpadelek, lub grabki,
Znikają bronchity, katary i sapki.
Po zimie najczęściej czujemy się głupio.
To kolki nas kłują, to stawy nas łupią,
Rączkami bez przerwy się za coś trzymamy,
Witamin nie mamy, kaszlemy, kwękamy,
A ciałko w całości to jedna pokusa
Dla byle wisusa wirusa.

Tymczasem, jak celnie to gość jeden ujął,
Wirusy na działkach fatalnie się czują,
Zupełnie tak samo, jak mors na Saharze,
Lub kirus w mlecznym barze.
Gdy słyszą, że ktoś się na działkę wybiera,
Wpadają w depresję: “A niech to cholera”
I w strasznym popłochu wynoszą się z ciałek,
Z tych ciałek dążących w kierunku działek.

I mając wirusów tych coraz to mniej,
I zgiąć się nam łatwiej,
I kucnąć nam lżej,
I gładko nam idzie kopanie jak rzadko,
I zgrabniej rabatkę równamy łopatką,
I chwast usuwamy, co jest jak zakałka,
I proste to w końcu jak strzałka,
Że z nas również korzyść ma działka.

ς੭ Moc radości na weekend ς੭

admin1

„Wiosenne kwiaty”

Już kwiaty zakwitają
W lasach, ogrodach i na łąkach
- mówią o tym, że nadszedł
Czas wiosny i słonka.

Przyszły do nas kwiaty w gości
W swej wiosennej szacie,
Popatrzcie uważnie, może je poznacie?
Pierwszy to przebiśnieg biały.
Drugi – to stokrotka, kwiatek bardzo mały,
Trzeci jest jak złota łąka,
To kaczeniec cały w pakach.
Czwarty to krokus fioletowy,
Piąty – tulipan purpurowy,
I szósty – to żonkil w żółtym kolorze,
Ten ostatni słoneczny kwiatek
Do wazonu włożę.
/Anna Łada – Grodzicka/

admin1

Chrońmy ziemię

Rabunkowa gospodarka wyniszcza ziemię aż dziw bierze, że jakby nikt nie walczył o nasze być albo nie być

Ludzkość od dziejów zarania używa słowa
Czasem gest wyraz twarzy wiele może wyrazić
Przyroda czyli flora fauna sens magii
Ziemia chce się dla nas wszystkich przygotować

Człowiek korzysta z dobrodziejstw matki natury
Dobry początek współpracy nadziei ostoją
Dzielą na kawałki niczego się nie bojąc
Czas sprzyjał początkiem nadanym z góry

Upływają lata coraz bardziej dobro zanika
Jałowieje ziemia zwierza szybko ubywa
Ratujmy bo życia nie będzie nam przybywać

Walczmy orężem naszym będzie inicjatywa
Ktoś chce nasze skrzydła wszystkim powyrywać
Na swarach złorzeczeniach życie nam upływa

autor

BaMal

Napisany: 2018-04-22

admin1

Szczęście

Pytasz: - Czy gdzieś w świecie jest Szczęście?
Gdzieś w odległym czasie i przestrzeni...?
Czy można mieć do niego przejście?
Czy dotrę tam i co się zmieni?

Mówię: - Szczęście nie może być celem,
do którego wiodą różne drogi.
Szczęście to podróż, dróg jest wiele,
Szczęśliwaś gdy idą Twe nogi...

Nie cel lecz sama droga - szczęściem,
odmierzasz teraźniejszości chwile,
każda jest szczęścia błyśnięciem,
błyskami pokonujesz mile...

Człowiek w szczęściu powinien kroczyć,
w radości iść przez całe życie,
jak w winie usta swe zamoczyć,
codzienność w szczęście zamienicie.

/MC/

admin1

Ogród botaniczny

Najpiękniej, kiedy kwitną azalie.
Duże kwiaty, otwarte
na niebo.
Ich oczy miały w nich podparcie, a ławka
pod tym drzewem była ich przystanią.
Tutaj siadali
od lat w tej samej pozie: ona lekko pochylona i krucha,
on zwrócony do niej.
Bez odrębnej pamięci, bez
osobnej przeszłości.
Mieli wspólne zmarszczki, okulary,
leki.

Teraz przyszedł tu sam, lecz wciąż przy nim
siedzi, choć nikt jej nie widzi.
Tylko może ptaki, tylko
jakieś płatki i jedynie ławka czuje jej istnienie
zapisane w to miejsce.
Oczy ma bardziej szare,
dłoń na wpół urwaną od jej gałęzi, a życie wciąż
niedojrzałe do wilgotnej ziemi.
Razem ze zmierzchem
wraca do pustych pokojów, do książki nieskończonej,
do wspólnych wieczorów przy filiżance gorącej,
przy Brahmsie i Bachu.

Opowiada o widzianym
za oknem skowronku, o kształcie chmur i o zapachach
w ogrodzie i w lesie.
Czasem się złości, że gada
do siebie, że ona jak zwykle, nie wie o co chodzi,
gdzie odłożyła zegarek, a gdzie są ich dzieci.
Numer na przedramieniu i to stare zdjęcie są więcej
niż obce. Jedno co pamięta, to jej ciepły oddech.

admin1

W srebrzystej szacie
Mgła rano wstaje
Myśli ubiera
W kwitnące gaje

Gdzie świeci słońce
Ptaki śpiewają
Motyle barwne
Kwiatów szukają

Ptaszki śpiewają
Że Cię uwielbiają
Słonko jak przygrzewa
Też Twe imię śpiewa

Milutkiego niedzielnego dnia życzę....