Wiersze z profilu Wszyscy Działkowcy to jedna rodzina

admin1

Wybrzeża pełne ciszy

Dalekie wybrzeża ciszy zaczynają się tuż za progiem.
Nie pofruniesz tamtędy, jak ptak.
Musisz stanąć i patrzeć coraz głębiej i głębiej,
aż nie zdołasz już odchylić duszy od dna.

Tam już spojrzeń żadna zieleń nie nasyci,
nie powrócą oczy uwięzione.
Myślałeś, że cię życie ukryje przed tamtym Życiem
W głębiny przechylonym.

Z nurtu tego- to wiedz, że nie ma powrotu.
Objęty tajemniczym pięknem wieczności.
Trwać i trwać. Nie przerywać odlotów
cieniom, tylko trwać
Coraz jaśniej i prościej.

Tymczasem wciąż ustępujesz przed Kimś, co stamtąd nadchodzi
zamykając za sobą cicho drzwi izdebki maleńkiej-
a idąc krok łagodzi
- i tą ciszą trafia najgłębiej

Święty Jan Paweł II Wielki

admin1

tobie bo komu ?

Tyle tu padło pięknych wierszy
i tyle słów zmieniono w potok,
że pośród rozsrebrzonej treści
zamieniam naszą miłość w złoto.

Mówisz, że potrzebujesz wyznań,
że chociaż raz na jakiś miesiąc,
by przysechł żal na twoich bliznach
po pisaninie do kotleta.

Smutniejesz nagle,gdy się chwalę,
że ciebie biorę kiedy zechcę,
że w tobie jestem duchem ciałem,
że w tobie tak po prostu... jestem.

Tyle tu padło słów za darmo,
tyle tu wierszy wybuchało,
a moją miłość, tę niezdarną
jakoś ocalić się udało.

autor

z nick-ąd

Napisany: 2018-05-01

admin1

Od dawna

od dawna milczy świt i zmierzch
pustka pozbawiona dachu nad głową
nie pozwala już usłyszeć bezdomnych
ślepca i głupca który jak ja skamle o kawałek obłoku

w nocy ściana meble okna tracą wygląd
lepkie powietrze skleja oczy
jak ćma wypatrując szklanych gwiazd
ciepłem dłoni przytulam cisze
w rozerwanym kokonie światło
nie emanuje o świcie

rankiem mgła nie opada
okna na przedmieściach kradną krzyk jaskółki
w promieniach wśród wzniesień
wybudowana ściana deszczu
wiatr w szczelinach drzew przeszywa

a mnie ściska i nie używam prostych gestów
zapominam czym jest miłość chwytając odłamek
chciałbym zrozumieć uczucie mchu do kamienia

autor

wiatr z północy

Napisany: 2018-05-03

admin1

Największym skarbem człowieka
jest jego pamięć...
przechowujemy w niej urocze
chwile życia...
najdroższe Serca...
tajemne sekrety...
najcenniejsze słowa...
gesty... cudowne pocałunki...
czyjeś oczy... czyjeś łzy...
Tylko sobie znanym kluczem
cichutko otwieramy drzwi... spacerujemy...
delikatnie dotykając
nagromadzonych tam skarbów..."

DZIĘKUJĘ że JESTEŚ...daleko czy blisko......
...Ale wiem ,że Jesteś i to znaczy
W S Z Y S T K O...

admin1

DOBRE, BO POLSKIE *

Dawniej mówiono "Dobre, bo polskie"
i trudno temu racji nie przyznać.
Dzisiaj w niepamięć odchodzi swojskie
na psy już schodzi nasza Ojczyzna.

Nikt suwerena o nic nie pyta,
władza wie wszystko lepiej, niestety.
Rynkiem zawładnął obcy kapitał,
handel przejęły cudze markety.

Przemysł w ruinie, padły usługi,
młodzież za chlebem goni po świecie,
Kraj pożerają ogromne długi,
ciągle się zwiększa dziura w budżecie.

Sprzedane huty, fabryki, stocznie,
Bóg wie, co jeszcze w kraju się zdarzy,
bo nasza władza nigdy nie spocznie,
póki jest jeszcze coś do sprzedaży.

Gamą kolorów kusi Holandia
w kwiaciarni, w domu, nawet w ogrodzie.
W szwach od towarów pęka ciuchlandia,
tam się poczujesz, jak na Zachodzie.

Z Włoch pendolino, z Francji śmigłowce,
patrioty przyślą Amerykanie.
Czy dla rządzących temat jest obcy,
co z robotnikiem polskim się stanie?

Dokąd cię wiodą, polski narodzie?
Obcy kapitał żywcem cię kupi.
A ty, jak zwykle, będziesz po szkodzie,
sponiewierany, biedny i głupi.

autor

jlewan

Napisany: 2014-04-24

admin1

GŁOSIĆ PRAWDĘ !

Dlaczego patrzysz obojętnie
Na to co dzieje się wciąż wokół,
Pomagaj innym, rób to chętnie
Niech cię nie uśpi błogi spokój

A może tak ci jest wygodnie
Od bólu nie odwracaj wzroku,
Nieś zawsze prawdę jak pochodnię
I wyjdź do ludzi z fałszu mroku

Możesz dobrego coś uczynić
I wykorzystać szansę w życiu,
Lepiej jest krzyczeć na pustyni
Niż być milczącym, tkwić w ukryciu

Potrzeba światło prawdy palić
Niech za nim pójdą inni wszędzie,
Serca są czułe, nie ze stali
A krzywda zawsze boleć będzie

Trudno jest losy świata zmienić
Bo sam uczynić możesz mało,
Lecz w życiu dobro trzeba cenić,
Być wiernym swoim ideałom.

Jan Siuda

admin1

Usłyszeć Maj

Maj pachnie bzem zielenią i kwiatami
Ochota do życia na nowo wraca
Maj swe kolory tęczowe przywraca
I chodzę na spacer między drzewami.

Konwalie pachną pięknie intensywnie
Skowronek majowo radośnie śpiewa
W takt pieśni szumią mu radośnie drzewa
Zakochałam się w przyrodzie naiwnie.

Zakwitł narcyz, tulipan i konwalia
Majowe dni noce są jaśminowe
Wsłuchaj się w maj rozpocznij życie nowe
To maja przecudne są anomalia.
/sarenka1965/

admin1

Kompleks ogórka

Pewien ogórek chciał być bananem,
leżąc na grządce, zżółknął nad ranem.
Choć do tej myśli długo dojrzewał,
to nikt go o to nie podejrzewał.

- Patrzcie koledzy - mówi ogórek,
jaką mam teraz złocistą skórę.
Całe swe życie o tym marzyłem,
chciałem owocem być, nie warzywem.

Wierzę, że moje miejsce na świecie,
będzie z bananem na półce w sklepie;
gdzie pomarańcze, jabłka i gruszki,
gdzie ananasów są pełne puszki.

Na to ogórki jemu nad ranem,
odpowiedziały z politowaniem.

- Z czego się cieszysz? - Ogórku głupi,
przez to, żeś żółty, nikt cię nie kupi.
Mogłeś wraz z nami leżeć w słoiku,
a teraz znajdziesz się na śmietniku.

autor

PanMiś

Napisany: 2018-05-09

admin1

GŁOSIĆ PRAWDĘ !

Dlaczego patrzysz obojętnie
Na to co dzieje się wciąż wokół,
Pomagaj innym, rób to chętnie
Niech cię nie uśpi błogi spokój

A może tak ci jest wygodnie
Od bólu nie odwracaj wzroku,
Nieś zawsze prawdę jak pochodnię
I wyjdź do ludzi z fałszu mroku

Możesz dobrego coś uczynić
I wykorzystać szansę w życiu,
Lepiej jest krzyczeć na pustyni
Niż być milczącym, tkwić w ukryciu

Potrzeba światło prawdy palić
Niech za nim pójdą inni wszędzie,
Serca są czułe, nie ze stali
A krzywda zawsze boleć będzie

Trudno jest losy świata zmienić
Bo sam uczynić możesz mało,
Lecz w życiu dobro trzeba cenić,
Być wiernym swoim ideałom.
.......................................Jan Siuda

admin1

Szukamy szczęścia
w nicości słów
Pukamy cicho
w drzwi -
zawsze zamknięte
Wsłuchujemy się w ciszę
nie słysząc krzyku

Biegniemy przed siebie
na oślep, bez celu
A przecież
to nie tak miało wyglądać !
Kiedyś ...
zatrzymamy się zdumieni tym
Jak daleko uciekliśmy -
od zwykłego uśmiechu

A wystarczy zatrzymać czas
dla szczęścia ...
Spojrzeć w oczy
drugiego człowieka
Posłuchać emocji ,
podać rękę,
i przytulić !

/z netu

admin1

Szukamy szczęścia
w nicości słów
Pukamy cicho
w drzwi -
zawsze zamknięte
Wsłuchujemy się w ciszę
nie słysząc krzyku

Biegniemy przed siebie
na oślep, bez celu
A przecież
to nie tak miało wyglądać !
Kiedyś ...
zatrzymamy się zdumieni tym
Jak daleko uciekliśmy -
od zwykłego uśmiechu

A wystarczy zatrzymać czas
dla szczęścia ...
Spojrzeć w oczy
drugiego człowieka
Posłuchać emocji ,
podać rękę,
i przytulić !

/z netu

admin1

Nadzieja nasza

Najmilsza ludziom bywa nadzieja,
wciąż nią karmieni, a nigdy syci.
Gdy jej zabraknie, nic się nie skleja,
przyszłość zamiera, mrok los uchwyci.

Na własnych skrzydłach ląduje w duszy,
nuci tam pieśni jakby zza chmury.
Bez słów i dźwięków, czasem poruszy
wrażliwe wnętrze, skróci tortury.

To matka prośby i siostra lęku,
kornej niemocy w bólu i trwodze.
Szlachetna dusza tak pełnia wdzięku,
z siłą spokoju, z wiarą w pożodze.

Jest ziarnkiem światła co drogę znaczy,
pozwala przeczyć klęsce z uśmiechem.
Bezsilny bunt jej przeciw rozpaczy,
skryta w ciemności, walczy z oddechem.

Jakoby ogień, chce wiecznie płonąć,
nawet i wtedy, gdy przygaszony.
Wsparta pragnieniem, by nie utonąć,
w bezsensie kłamstwa, gdyś poparzony.

autor

Halina53

admin1

"W świecie twoich dłoni"

kiedy twoje dłonie ogrzewają zmysły
a dotyk jest jeszcze niesłyszalnym szeptem
okryta nimi, spowiadam się drżeniem
z tego, co za chwilę będzie

i czuję gdy one, jak posłańcy boscy
niosą ciepło lgnące niesytością

jak dwa białe obłoki przysłaniają piersi
w powietrzu zamroczonym tobą

wtedy to jak powój
co rozchyla się nocą łodygą ciała
pnę się w cichych dłoniach

rozbudzona pulsem, zapachem czułości
topię się w twoich ramionach

admin1

Akacje

Białe akacje tchną wonią opiłą
Pod nocą srebrno-modrą,
Jak gdyby innych kwiatów nie było
I wcale być nie mogło.

Te ciemne liście i białe kwiecie
Szelestnym szemrzą szeptem,
Jak gdybym żadnych głosów na świecie
Nie słyszał nigdy przedtem.

Tak przez gałęzie lśnią gwiezdne dale
I taki cichy ten wieczór,
Jak gdybym jeszcze nie kochał wcale
I tylko Ciebie przeczuł.

Julian Tuwim

admin1

Suchar społeczny

Skarlałym wzrokiem marnego tchórza
spogląda smętnie przez ścianę szyby,
całe to jego życie nijakie,
nawet krajobraz śledzi na niby,
myśli, lecz w sumie pustkę ma w głowie,
kieliszek wina jest karuzelą,
w którym na samym dnie, niby myszy
w oparach winnych mgliście się bielą.

Garb szarych wspomnień zwisa z ramienia,
czas włosy szronem jak mrozem spina,
wstaje powoli, lecz się zatacza,
stopa się miota w kroku pingwina;
samotność gapi w gały zmęczone,
ścienni paziowie w pas się kłaniają,
kąty zaś wyją niby skazańcy
i w pustkę swoją kości rzucają.

Wszystko na niby w biegłości czasu,
mijanie smętne, krąg zawiłości,
parada cieni w szmaty odzianych,
w szarości cienia łoże swe mości;
bytność półsenna i pół na jawie,
ospałej duszy, niechcianej w szkwale,
taki jest żywot istoty, której
zabrakło miejsca w społecznym szale.

autor

szuflada

Napisany: 2018-05-18