Wiersze o działkach

admin1

Można pisać wiersze o działkach

Zenek

Czesław Miłosz
W mojej ojczyźnie

W mojej ojczyźnie, do której nie wrócę,
Jest takie leśne jezioro ogromne,
Chmury szerokie, rozdarte, cudowne
Pamiętam, kiedy wzrok za siebie rzucę.

I płytkich wód szept w jakimś zmroku ciemnym,
I dno, na którym są trawy cierniste,
Mew czarnych krzyk, zachodów zimnych czerwień,
Cyranek świsty w górze porywiste.

Śpi w niebie moim to jezioro cierni.
Pochylam się i widzę tam na dnie
Blask mego życia. I to, co straszy mnie,
Jest tam, nim śmierć mój kształt na wieki spełn

Zenek

Sen o rajskich ogrodach
Śnią mi się rajskie ogrody,
pełne kwiatów i zwierzyny,
ludzi dobrych i szczęśliwych,
uśmiechniętych i życzliwych.

Lecz gdy rano się przebudzę,
widzę szarość dookoła,
moje serce coś przygnębia,
jak bym była trochę chora.

Świat przynosi tyle zmartwień,
tyle smutku i cierpienia,
że nie sposób to udźwignąć,
trzeba walczyć bez wytchnienia.

Tak bym chciała już odpocząć,
sercu swemu ulgę dać,
usiąść sobie w tym ogrodzie,
trzymać w ręku rajski kwiat.
Napisany 2008.11.07
Autor: Iwona Dominikowska1 z 12 poziomów

Zenek

Rozkoszne są rajskie ogrody...

Rozkoszne są rajskie ogrody,

czułe spotkania kochanków,

rozkoszne chwile w winiarni

porą kwitnienia róży.

Każdy podmuch poranka

przynosi rozkoszne zapachy;

o tak, o tak rozkoszne

jest każde tchnienie kochanej.

Zaśpiewał mój saz pieśń żalu,

że kwiat nie odsłania swej twarzy;

płacz, rozpaczaj, słowiku —

rozkoszne są rany serca.

Pociesz się, czuły śpiewaku,

że na drodze miłości

wśród twoich bezsennych narzekań

rozkoszne są noce kochanej.

Nie ma na rynkach świata

uspokojenia dla serca;

rozkoszne jest omamienie

złudną radością pijanych..

Szepnęła mi dziś do ucha

w szlachetnej swej mowie lilia:

Rozkoszne są chwile beztroskich

w tych opuszczonych ruinach.

Hafizie, uspokój serce

pieśnią odejścia od świata,

by nawet nie zgadło, jakie

rozkoszne są jego chwile.
Przełożył
Władysław Dulęba

MIŁOSNE•INFO

Michał Buczek

Katarzyna

Astry - Adam Asnyk
Znowu więdną wszystkie zioła,
Tylko srebrne astry kwitną,
Zapatrzone w chłodną niebios
Toń błękitną.

Jakże smutna teraz jesień,
Ach, smutniejsza niż przed laty,
Choć tak samo żółkną liście.
Więdną kwiaty,

I tak samo noc miesięczna
Sieje jasność, smutek, ciszę
I tak samo drzew wierzchołki
Wiatr kołysze.

Ale teraz braknie sercu
Tych upojeń i uniesień,
Co swym czarem ożywiały
Smutną jesień.

Dawniej miała noc jesienna
Dźwięk rozkoszy w swoim hymnie,
Bo anielska, czysta postać
Stała przy mnie.

Przypominam jeszcze teraz
Bladej twarzy alabastry,
Krucze włosy, a we włosach
Srebrne astry.

Widzę jeszcze ciemne oczy
I pieszczotę w ich spojrzeniu
Widzę wszystko w księżycowym
Oświetleniu.

admin2

Miłością moją są ogrody,
Wschody słońca, jego zachody,
Kiedy do słońca wszystko pnie się,
A po zachodzie zapach niesie.
A ja zapachem tym pijana
Siedzę w ogrodzie zakochana.

Przytulić chciałabym rabatki,
W miejskich ogrodach,
Spod wiejskiej chatki,
Kwiatki łąkowe, leśne, polne,
Te w zbożu, z przydrożnego rowu,
Te kwiaciarniane i własnego chowu.

Gałęziom i kwitnącym kiściom,
Chcę się pokłonić, także liściom,
Tym kolorowym i tym szarym,
Drzewom młodziutkim i tym starym,
Trawom na łąkach, mchom po lasach,
By ich nie ranić na obcasach,
Chciałabym dotknąć stopą bosą,
Kiedy się błyszczą ranną rosą………

Życzę wspaniałego ,bogatego w plony roku, a wszystkim ogrodom i działkowcom nieustającego rozkwitu.Pozostająca w wiecznym zachwycie nad dziełem Stwórcy
Zofia Jesionowska.

Maria

Jonasz Kofta

Bluszczem ku oknom
Kwiatem w samotność
Poszumem traw
Drzewem co stoi
Uspokojeniem
Wśród tylu spraw

Pamiętajcie o ogrodach
Przecież stamtąd przyszliście
W żar epoki użyczą wam chłodu
Tylko drzewa, tylko liście

Pamiętajcie o ogrodach
Czy tak trudno być poetą
W żar epoki nie użyczy wam chłodu
Żaden schron, żaden beton
Kroplą pamięci
Nicią pajęczą
Zapachem bzu
Wiesz już na pewno
Świeżością rzewną
To właśnie tu

Pamiętajcie o ogrodach
Przecież stamtąd przyszliście
W żar epoki użyczą wam chłodu
Tylko drzewa, tylko liście
Pamiętajcie o ogrodach
Czy tak trudno być poetą
W żar epoki nie użyczy wam chłodu
Żaden schron, żaden beton

Katarzyna

Ogród wspomnień
Późnojesienna bezbarwność
nostalgia z tęsknotą spleciona
myśli, te wielobarwne motyle
ogród mego życia zwiedzają.
Przysiadając na kwiatach wspomnień
czarujących świeżością nieśmiertelną
nektarem chwil gaszą pragnienie
jesienią wiosenne dając rozmarzenie.
Nóż mrozu ich ściąć nie zdoła
nie zgniotą jesienne szarugi
ręką nadziei chwasty żalu wyrwane
smutku cień ich nigdy nie zagłuszy.
Ogród wspomnień ciągle otwarty
są jeszcze wolne grządki i rabaty
jesień się skończy i zima minie
wiosną nowe zasadzę kwiaty.
Serdecznie pozdrawiam!

admin2

OGRODY, OGRODY ...

Ogrody, ogrody, zielone azyle,
tu dzień twój zmęczony przysiądzie na chwilę,
tu w cieniu altany jest pora dla zdrowia
prostują się sprawy w tym gąszczu listowia.
Kamienna ławeczka ma miejsce dla ciebie,
tu rybka ci złota pomoże w potrzebie,
tu koper, maciejka i krzaczek lawendy
otulą ci zmysły, ukoją ci nerwy.
Tu zapach trawnika ściętego wieczorem
napełni ci piersi zielonym kolorem.
Ogrody, ogrody jak barwne motyle
świat z bajek dziecięcych wyjęty na chwilę,
gdy raz zauroczy cię swoim oddechem
poczujesz jak stajesz sie innym człowiekiem.
Tu czas się zatrzymał i spokój zamieszkał,
tu szczęście odnajdziesz na grządkach i ścieżkach.
(autor: iraczek)

admin1

Kwiatki Bratki

Jestem sobie ogrodniczka,
mam nasionek pół koszyczka.
Jedne gładkie,
drugie w łatki,
a z tych nasion będą kwiatki.

Kwiatki - bratki i stokrotki
dla Malwinki, dla Dorotki.
Kolorowe i pachnące,
malowane słońcem.

Mam konewkę z dużym uchem,
co podlewa grządki suche,
mam łopatkę oraz grabki,
bo ja dbam o swoje kwiatki.

Kwiatki - bratki i stokrotki
dla Malwinki, dla Dorotki.
Kolorowe i pachnące,
malowane słońcem.
Irena

admin1

Oda do działki
Działko najdroższa , moja kochana
Jesteś po zimie pozarastana.
Naprawdę nie wiem , jak to się stało
Bo na jesieni skopałem całą.

Na razie wyglądasz szaro, smutno
Chwasty zrobiły krzywdę okrutną.
Trawy też różne powyłaziły
Pulchną Twą ziemię sobą okryły.

Z żalem spoglądam na gołe krzewy
Choć słychać ptaków wesołe śpiewy.
Drzewa golizną konarów kłują
Promienie słońca ledwie się snują.

Kwiatki nawet jeszcze nie rosną
Zakwitną pewnie z prawdziwą wiosną.
Wszędzie wokoło liście fruwają
I z Twej urody Cię ograbiają.

Widok trawnika - to zgniła zieleń
Lecz już niedługo będzie weselej.
Z zapałem wezmę się dziś do pracy
Będziesz wciąż piękna działko - zobaczysz.

Najpierw usunę te brzydkie zielsko
Liście zagrabię z miną anielską.
A gdy jakieś grządki przygotuję
Wtedy się dużo lepiej poczujesz.

Kiedy zasieję różne warzywa
Powiesz mi działko - jestem szczęśliwa.
Pąki wypuszczą krzewy i drzewa
Będziesz wyglądem swoim olśniewać.

Chociaż przy Tobie stała altana
Przez całą zimę byłaś wciąż sama.
Teraz już z Tobą będę przebywać
Kocham Ciebie i chcę uszczęśliwiać.
15.03.2007 Zenek13

admin1

Pierwiosnek
Z niebieskich najrańszą piosnek
Ledwie zadzwonił skowronek,
Najrańszy kwiatek pierwiosnek
Błysnął ze złotych obsłonek.

Ja
Za wcześnie, kwiatku, za wcześnie,
Jeszcze północ mrozem dmucha,
Z gór białe nie zeszły pleśnie,
Dąbrowa jeszcze nie sucha.

Przymruż złociste światełka,
Ukryj się pod matki rąbek,
Nim cię zgubi śronu ząbek
Lub chłodnej rosy perełka.

Kwiatek
Dni nasze jak dni motylka,
Życiem wschód, śmiercią południe;
Lepsza w kwietniu jedna chwilka
Niż w jesieni całe grudnie.

Czy dla bogów szukasz datku,
Czy dla druha lub kochanki,
Upleć wianek z mego kwiatku,
Wianek to będzie nad wianki.

Ja
W podlej trawce, w dzikim lasku
Urosleś, o kwiatku luby!
Mało wzrostu, mało blasku,
Cóż ci daje tyle chluby?

Ni to kolory jutrzenki,
Ni zawoje tulipana,
Ni lilijowe sukienki,
Ni róży pierś malowana.

Uplatam ciebie do wianka;
Lecz skądże ufności tyle!
Przyjaciele i kochanka
Czy cię powitają mile?

Kwiatek
Powitają przyjaciele
Mnie, wiosny młodej aniołka;
Przyjaźń ma blasku niewiele
I cień lubi jak me ziołka.

Czym kochanki godzien rączek,
Powiedz, niebieska Marylko!
Za pierwszy młodości pączek
Zyskam pierwszą... ach! łzę tylko.
Adam Mickiewicz

admin1

„Na działce”

Siedzę na działce, wszystko jest jak w bajce,
Słońce na niebie zachodzi, wiatr bezszelestnie przechodzi,
Wszystko piękne jak we śnie, tylko jedno irytuje mnie.
Dookoła , z lewej, z prawej komar gryzie, brzęczy, lata na niego nie ma bata.
I jak ja mogę odprężyć się ,kiedy komar dręczy mnie

A

Katarzyna

Senne ogrody
Powoli, wzruszony, czasem zachwycony,
nie zakładając żadnych nowych planów,
wszedłem w czerwony zagon dywanów,
jestem tak senny, już niemal uśpiony.

Czerwone maki wszystko zagarnęły,
już spustoszenie sieją dookoła,
jaka tu cisza, ni ptak nie zawoła
jakby istnienia wszystkie odpłynęły.

I nie zamarzę opium otulony,
wśród narkotycznej, co usypia woni,
jestem zdziczały, zbity i wzgardzony.

Nic nie ratuje już mego istnienia...
O tam żółtawe kwiaty są begonii,
pójdę, zobaczę je, nowe życia tchnienia...
Arkady

wioletta

DZIEWICA POSPOLITA

Roślina krótkotrwała,wymagająca szczególnej pielęgnacji.
Chętnie poddaje się flancowaniu.

STARA PANNA

Roślina długotrwała i pnąca,czepiająca się wszystkiego i wszystkich.
Żyje w miejscach odosobnionych nie wiadomo z kim.

KOCHANKA

Roślina kwitnąca pasożytnicza z gatunku motylkowatych.
Z uwagi na duże koszty w naszych warunkach trudna do hodowli domowej.
Rozkwita nocą.

ŻONA

Pożyteczne zwierzę domowe,pociągowe, bardzo nerwowe,ale wytrwałe.
Żywi się odpadkami,w hodowli domowej bardzo opłacalna
przynosząca duże korzyści.

ROZWÓDKA

Należy do owadów występujących w dużych ilościach,
znana w przyrodzie pod nazwą szarańcza.
Samiczki pozostawia w spokoju,samców niszczy od korzenia.
Czyni szkody w ubraniu zwłaszcza w kieszeni.

WDOWA

Wierzba z gatunku płaczących,
szybko próchniejąca.

KAWALER

Ptak przelotny,dzieci swoje podrzuca innym
i wówczas zmienia miejsce pobytu.
Jest trudny do chwycenia w sidła.

STARY KAWALER

Grzyb jadowity o gorzkim smaku.
Żyje przeważnie sam lub w symbiozie z purchawką pospolitą

MĄŻ

Zwierzę domowe z gatunku leniwców.
Ze względu na dużą żarłoczność w warunkach domowych przynosi duże straty.
W hodowli nieopłacalny.
Pochodzenie – skrzyżowanie trutnia z padalcem.