Wiersze z profilu Wszyscy Działkowcy to jedna rodzina

admin1

Dzisiaj wiem, że słowa są potrzebne,
by móc wyrazić swe marzenia,
słowa zbliżają nas do siebie,
cisza oddala, dzieli, zmienia.
.-..-.
`·.·
Nie samą mową dom zbudujesz
i nie wypełnisz go miłością,
podstawą czyny są nie słowa,
uczuciem wsparte i czułością.
.-..-.
`·.·
Pamiętaj, mów jak czujesz,
pragniesz, a jeśli musisz,
możesz krzyczeć, lecz słuchaj sercem,
bo jak wiesz w ciszy można usłyszeć więcej...
.-..-.
`·.·
...Czy ____ Wiesz..?
Najładniej uśmiechają się Ci
którzy - najbardziej cierpią.
Najpiękniejsze oczy mają Ci
którzy najwięcej płaczą.
Najlepiej słuchają Ci
których ... nikt
nie słucha.
.. bo ..
.-..-.
`·.·
Najwięcej - marzą Ci,
którzy najwięcej stracili.
Najlepiej przytulają Ci,
którzy za kimś
. TĘSKNIĄ .

admin1

Najskromniejszy kwiat,
podarowany z serca,
opowiada prześliczną historię,
baśń niezwykłą
o kawałku nieba na ziemi,
gdzie ludzie są Aniołami,
gdzie wszystkie niepokoje,
ból i łzy
znajdują ukojenie.
Gdzie ludzie kwitną
wzajemnie dla siebie
jak kwiaty...

admin1

BAJKOWE ZEGARY

Rozmawiały dwa zegary,
Jeden młody drugi stary.
Ja ówczesny w złocie błyszczę,
I tak szybko się nie zniszczę.

Drugi zegar skromny stoi,
W paty-nowej starej zbroi.
W dzień i w nocy głośno biję,
Przecież nie jem i nie piję.

Nowy na to odpowiada,
Przyszłość twoja jest już blada.
Skrzypią tobie ciągle tryby,
I przytarte masz też szyby.

Nasz staruszek się przeraził,
Na oszczerstwo się obraził.
Tyś jest sztucznie napędzany,
W środku pusty oszukany.

Z bateryjki źródło masz,
I w kalendarz szybko dasz.
Za to mnie jak ktoś podkręci,
Będę frygał jak diamencik.

Młodzian sapał i się trudził,
Gdzieś w szufladzie się obudził.
A nasz antyk sobie cyka,
Z pozytywki gra muzyka.

Na kominku sobie stoję,
Konkurencji się nie boję.

Czy wy wiecie drogie dzieci,
Nie to złoto co się świeci.

autor

Zenek 66

Napisany: 2016-05-30

admin1

BAJKOWE ZEGARY

Rozmawiały dwa zegary,
Jeden młody drugi stary.
Ja ówczesny w złocie błyszczę,
I tak szybko się nie zniszczę.

Drugi zegar skromny stoi,
W paty-nowej starej zbroi.
W dzień i w nocy głośno biję,
Przecież nie jem i nie piję.

Nowy na to odpowiada,
Przyszłość twoja jest już blada.
Skrzypią tobie ciągle tryby,
I przytarte masz też szyby.

Nasz staruszek się przeraził,
Na oszczerstwo się obraził.
Tyś jest sztucznie napędzany,
W środku pusty oszukany.

Z bateryjki źródło masz,
I w kalendarz szybko dasz.
Za to mnie jak ktoś podkręci,
Będę frygał jak diamencik.

Młodzian sapał i się trudził,
Gdzieś w szufladzie się obudził.
A nasz antyk sobie cyka,
Z pozytywki gra muzyka.

Na kominku sobie stoję,
Konkurencji się nie boję.

Czy wy wiecie drogie dzieci,
Nie to złoto co się świeci.
.....................................

autor

Zenek 66

Napisany: 2016-05-30

admin1

Młodzi Tytani

Mówisz do mnie – mam swój świat,
mogę ci go zaraz dać,
a ja nie wiem czy jest sens
iść do ciebie w taki deszcz.

Pokazałeś już nieraz
na co ciebie jeszcze stać,
postrącałeś wiele gwiazd
dla przyjaciół, których masz.

Zapomniałeś, że jest ktoś
- kto wyciąga swoją dłoń,
chce uchronić cię od zła,
gdy popadasz w kiepski stan.

Minie pewnie wiele lat
nim zrozumiesz co to strach,
- strach o dziecko, które ma
nietypowy program dnia.

Zaufałam kiedyś ci,
pokochałam tak jak nikt
i tak bardzo, bardzo chcę
słyszeć w duszy twojej śpiew.

Masz we włosach ciągle wiatr,
nie potrafisz w miejscu stać
i jak widzisz jesteś sam
gdy się wali cały świat.

Nie chciej burzyć innym krwi
przez głupotę, tani film...
lecz nie zmusi ciebie nikt
byś człowiekiem dobrym był.

autor

Maria Sikorska

Napisany: 2016-06-02

admin1

Uwielbiam cię...

Uwielbiam cię, siano wonne, bo nie znajduję w tobie
dumy dojrzałych kłosów.
Uwielbiam cię, siano wonne, któreś tuliło w sobie
Dziecinę bosą.
Uwielbiam cię, drzewo surowe, bo nie znajduję skargi
w twoich opadłych liściach.
Uwielbiam cię, drzewo surowe, boś kryło Jego barki
w krwawych okiściach.

Uwielbiam cię, blade światło pszennego chleba,
w którym wieczność na chwilę zamieszka,
podpływając do naszego brzegu
tajemną ścieżką.

autor:

Karol Wojtyła

admin1

Niedługo wrócę
Niedługo wrócę
Do słońca, które budzi Cię rankiem
Do ptaków co swym śpiewem
Prowadzą Cię do pracy
Do łąk, pagórków, lasów
Tak cudownie zielonych
Niedługo wrócę
By cieszyć się Twoim uśmiechem
By Twoje łzy okupić cierpieniem
By radością dzielić się ze światem
By w bólu spotkać człowieka
Niedługo wrócę do Ciebie
Bo dobrze wiem
Że Ty naprawdę na mnie czekasz!

admin1

GÓRNY ŚLĄSK TO JEGO POLSKA

modlę się do Ciebie

'Ojcze nasz któryś jest w Niebie'
tak wielu przestało w to wierzyć

'święć się imię Twoje'
zbyt często brane nadaremnie

'przyjdź królestwo Twoje'
gdyż ziemskie popada w ruinę

'bądź wola Twoja jako w Niebie tak i na Ziemi'
oby rychło się wypełniła

'chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj'
abyśmy się nauczyli
sprawiedliwie dzielić z bliźnimi

'i odpuść nam nasze winy jako i my
odpuszczamy naszym winowajcom'
lecz nie odmierzaj przebaczenia
niesprawiedliwą ludzką miarką

'i nie wódź nas na pokuszenie'
zdradziecko ukryte
pod hasłami postępu

'ale nas zbaw ode złego'
bowiem jesteśmy zmęczeni
długotrwałą nierówną walką

autor

demona

Napisany: 2016-06-05

admin1

LAURKA DLA *SOLIDARNOŚCI*

Otrzymali nasze wsparcie -
mają za nie wielkie żarcie!
Teraz w cieple grzeją tyłki -
my w kolejkach po zasiłki!...

Ci, co wtedy was poparli -
często ciągną wozy z nędzą!...
Nie widzicie: sił nie mają! -
a wy dumni pełną gębą?!...

Z czego dumni: z tych furmanek?!
Że koniowi dają siano?!...
Że wróciło średniowiecze,
i kłanianie "wielkim panom"?!...

Obiecali jeden z drugim:
solidarność, lepsze jutro...
Nie dodali: tylko sobie!
I, naiwni - mamy...

Są i tacy - nie jednostki -
co nie mają nawet grosza!
Opłacili czynsz i gaz,
i... szukają puszek w koszach!...

Gdzie jesteście teraz, asy?!
Pochowani w złotych dziuplach?!...
Solidarni - że aż strach!
Sprzedawczyki w lisich futrach!

Kto was wybrał, podniósł z kolan,
kto wam oddał głos i serce?!...
Kto zawierzył bezgranicznie,
los powierzył w wasze ręce?!...

- Możni władcy i królowie?!...
Zapomnieliście, Panowie?!...

Szarzy ludzie cierpią biedę -
wiele większą niż przed laty!
Bardzo tęsknią za "komuną",
której żeście dali baty!!...

Zwyciężyliście nie dla nas -
w nosie macie naszą dolę!
Już drabina niepotrzebna! -
wy na górze, my na dole.
.......................

2009

Autor:

Jarosław Jantarski

admin1

W ciszy poranka

W ciszy poranka jest nadzieja
otwierasz okno pełne słońca
jeszcze nie jesteś wcale pewna
czy przebudziłaś się do końca

co cię zbudziło , ptak czy światło ?
szukasz na niebie odpowiedzi
słońce milcząco się uśmiecha
ptak daleko gdzieś uleciał

wyciągasz rękę swą przed siebie
znów dzień zaczynasz jeden z wielu
na próżno sięgać chcesz po wszystko
trzeba poszukać dróg do celu

lecz zapamiętaj kiedy postawisz
swe pierwsze kroki w zaślepieniu
pod stopą znajdziesz popiół ziemi
jej ciężki oddech i westchnienie

lecz w jasnym oknie jest nadzieja
i z niej to płynie przekonanie
że nawet jednym swoim gestem
dosięgniesz to co ci pisane.

/Marek Grechuta/

admin1

„Idź własną drogą.
Nie oglądaj się za siebie,
nie patrz nigdy w dół
Co zdarzyło się wczoraj,
nie liczy się już
Odrzuć sprawy mało ważne,
przyjdzie na nie czas
Idź do przodu coraz dalej,
próbuj sięgać gwiazd
I niebo za chmury złap
Przed Tobą cały świat.

Otwórz serce swe na oścież
wpuść nadziei blask
Daj się ponieść wyobraźni,
i zatrzymaj czas
Nie poddawaj się zbyt łatwo
musisz wierzyć że,
Z wiarą możesz zdziałać wszystko,
więc postaraj się
I niebo za chmury łap
Przed Tobą cały świat.

Choć na plecach nieraz
czujesz oddech zwątpienia
Nie oglądaj się za siebie,
dogoń swe marzenia.”

admin1

Bawmy się czerwcem

Dzień wydłuża się w stronę lasu
I jakoś - miła - tak jest serdecznie
Można by wypić trochę wina
Albo bawić się - po swojemu - czerwcem

To bliskość nasza jest płonąca
Bo wzeszła na zielonym niebie
Wiatr lekko wtrąca się w rozmowę
Zimowe spory w liściach grzebie

I chciałabyś by świat tak trwał
Nawet bez mrugnięcia powiek
Dlatego stoisz zapatrzona w dal
I wiatr na liściach śle odpowiedź

Że dzień się krótszy zacznie
Choć na razie to bez znaczenia
Lecz już dzisiaj chcesz zagłuszyć
To co jest nie do zagłuszenia

Dzień odbija się od ściany lasu
I dalej w nas jest tak serdecznie
Wypijmy miła trochę wina
I dalej bawmy się tym naszym czerwcem

/ Adam Ziemianin /

admin1

Gdy dachy rozświetliły się od...

Gdy dachy rozświetliły się od słońca
w czarnych fraczkach zaczął się nieba taniec
Spoglądałem na to piękno, jak chłopczyk, jak malec
pięknemu zjawisku nie było końca

Rozmarzyłem się trzymając balustrady
gdyby tak wyskoczyć z kwitnącego balkonu
i pofrunąć w czarnulkami w zawody
tam gdzie Ty nie mówić o tym nikomu

Pofrunąć w przestrzeń nieba i chmur kłębiastych
znacząc na niebie twoje i moje inicjały
piękno przemawia przez obraz jasny
W miłości do ciebie, piękne chwile by mijały

autor

slonzok

Napisany: 2016-06-07

admin1

Idę

Idę sam w asyście ciszy,
w mrocznych myślach jałowości,
przytulając artyzm niszy,
świata pełnego sprzeczności.

Idę w bliskości obłudy,
okazywanej pogardy,
choć daremne nieraz trudy,
wciąż uczę się jak być twardym.

Idę pośród okrucieństwa
i zawiści oceanu,
jednak myślę o zwycięstwach,
licząc, że miłość nastanie.

autor

andrew wrc

Napisany: 2016-06-10

admin1

List z końca wiosny

List przyszedł całkiem niespodzianie.
(Listonosz wrzucił na dno skrzynki)
Gdy przechodziłem zapachniało
wiosną i wiatrem, hen znad łąki.

Kopertę woni i kolorów,
liści już nieco przebarwionych,
rozerwał wicher, chciał swawolić,
zapach wolności czuć znajomy.

Gdy wonią leśnych ziół odurzył
chodziłem w sadzie jakby niemy.
Z kwiatów jabłoni wiatr wywróżył
czarowne noce, srebrny księżyc.

autor

MariuszG

Napisany: 2016-06-07