Zima

Katarzyna

Bielą się pola, oj bielą,
Zasnęły krzewy i zioła
Pod miękką śniegu pościelą...
Biała pustynia dokoła. -

Gdzie była łączka zielona,
Gdzie gaj rozkoszny brzozowy,
Drzew obnażone ramiona
Sterczą spod zaspy śniegowej.

Opadła weselna szata,
Zniknęły wiosenne czary,
Wiatr gałązkami pomiata,
Zgrzytają suche konary.

Tylko świerk zawsze ponury,
W tym samym żałobnym stroju,
Wśród obumarłej natury
Modli się pełen spokoju.

Więc drzewa obdarte z liści
Na jego ciemną koronę
Patrzą się okiem zawiści,
Głowami trzęsą zdziwione...

Próżno głowami nie trzęście,
Wy nagie, bezlistne gaje!
Przemija rozkosz i szczęście,
Boleść niezmienna zostaje.

Adam Asnyk

TeresaO

NASZA MATKA ZIEMIA.
==============--
Ziemio,Ty która dajesz życie,
Gdy patrzę na Ciebie tonę w zachwycie,
Ziemio,bruzdami zaorana,
Cięzkoą pracą i potem rolnika oblana.

Wiosną do życia się budzisz,
Z obudzeniem wielu ludzi trudzisz,
Zbierasz sen z powiek,karzesz pracować chciwie,
A jeszcze do tego czekać cierpliwie.

Latem spłacasz swe długi,
Za to że rolnik świadczył Ci usługi,
Wtedy wyglądasz jak młoda panna,
Usłana kwiatem,zbożem i dumna jak dziewanna.

Jesienią wyglądasz jak twarz staruszki,
Wszystkie kwiaty zwiędły,sposępniały dróżki,
Wszystkie plony z radością i podzięką zebrano,
A Ciebie jak twarz starca zaorano.

Ziemio chociaż jesteś zorana i smutna,
To wiesz że wysiłek i praca okrótna,
Dały życie i radość wielu ludzi,
Która z przyjściem wiosny się budzi
Ret.

admin1

W mroźną noc grudniową
Wśród śnieżnej zamieci
Para reniferów
Z nieba do nas leci

Ciągną piękne sanie
W złocistym zaprzęgu
A w saniach Mikołaj
I worek prezentów

Święty Mikołaju
Na Ciebie czekamy
Przez okno zmarznięte
Ciągle wyglądamy

Przyjdź do nas w gościnę
Szczerze zapraszamy
Wierszyk Ci powiemy
Piosenkę zaśpiewamy

A Ty daj prezenty
Rózgi odrzuć w kąt
I życz wszystkim
Wesołych Świąt!!!

Katarzyna

Znowu śniegiem popruszyło,
jest już całkiem biało.
mroźny wieczór skradł sie szybko,
nad lesną powałą.

Para koni zaprzężona
do srebrzystych sani,
wyruszyły na przejażdżkę
lesnymi drogami.

Pośród jodeł,sosen świerków,
biegną jak szalone,
dzwoneczkami dzwonią głośno
biało-siwe konie.

A w zaprzęgu Biała Dama,
siedzi dumna przecież,
rozsypuje swoje dary
już po całym swiecie.

wioletta

Pod śniegu srebrnym puchem...

Pod śniegu srebrnym puchem
Tatr łańcuch teraz śpi,
Słońce na srebrne śniegi
Złociste rzuca skry.

Śmiertelnym swym oddechem
Rośliny zwarzył mróz,
I martwym się wydaje
Granitów nagich gruz.

Wicher po lodach gwiżdże
W głuchy,ponury ton,
I nad gór martwą pustką
Brzmi jak pogrzebny dzwon.

Lecz zorze z wiosną lśniące
Z zimowych zbudzą snów
Gór ziemię:pełnem życiem
Zakwitnie ona znów.....

K.Przerwa-Tetmajer

admin1

A mnie się marzy
śniegu biel
lodowych iskier lśnienie
jasne połacie śnieżnych pól
zimowe odpocznienie

A tu szaruga deszcz i wiatr
i mrocznych wron krakanie
a mnie się marzy
śniegu biel
nim wiosna nam nastanie

wioletta

Przypłynęła chmura sina.
Od północy wiatr zacina.
Kot wyjść z domu nie ma chęci.
Coś się tam na dworze święci!

Kraczą wrony na parkanie:
- Jedzie zima , groźna pani!

I już lecą z nieba śnieżki,
zasypują drogi, ścieżki,
pola, miedzę i podwórka,
dach, stodoły, budę Burka.

Kraczą wrony na jabłoni:
- Jedzie zima parą koni!

Mróz ściął lodem brzeg strumyka.
Zając z pola w las pomyka.
Krasnalowi zmarzły uszy,
już spod pieca się nie ruszy!

Kraczą wrony na brzezinie:
- Oj, nieprędko zima minie!

admin1

ZIMA
========

Spadł pierwszy śnieg
Chłopiec z sankami na drogę wybiegł.
Zadzwoniły u sanek dzwonki
Jak gdyby latem na łące śpiewały skowronki.
Mróz na szybach maluje wzory,
szkoda że wszystko ma jednakowe kolory.
Drzewa dumne są ze swych czap
na krzewie siedzi smutny posępny ptak.
Zając do pnia się przytulił
mróz jest srogi ,więc bardziej się skulił.
Młoda sarenka po zaspach skacze-myśli-.
"Kiedy Ja wreszcie wiosnę zobaczę.
Gawron skulony coś bardzo ważnego mówi do żony.
Kuropatwy pod miedzą siedzą,
biedne ptaszęta trzeci dzień nkc nie jedzą.
Lecz kto to ?-idzie dumny ,wesoły
To przecież idą dzieci ze szkoły.
A każdy niesie coś dobrego, coś smacznego,
aby nakarmić przyjaciela swego.
Ret.
My też pamiętajmy ,
pozdrawiam gorąco.

Katarzyna

PADA ŚNIEG
==========
Śniegu płatki jak motylek
Ręce mrozi w oczy leci,
Wszędzie słychać, radość dzieci.
Dzwonią dzwonki , jadą sanki,
lecą śnieżne kólki,śmieją się bałwanki.
Tylko dozorca ze smutną miną,
macha łopatą, marzy- kiedy przyjdzie lato.
My na śnieg upadamy- orła odbijamy.
Jak dzieci się cieszymy
śnieżne motyle w rękach widzimy.
Wyobrażnia pracuje-marzenie nie kosztuje.
Człowiek młodszy się staje,
w nosie mam wszystkie obyczaje.
Chcę się bawić i cieszyć,
Zapomnieć troski- smutki zapeszyć

Katarzyna

Wieczór zimowy w mieście

Barwne litery na domach płoną,
Tutaj czerwono, a tam zielono,
Auta błyskają, wystawy świecą
I śnieżne płatki jak iskry lecą.

Miasto się mieni blaskami pstremi,
Aż księżyc srebrny zazdrości ziemi,
Że taka jasna i kolorowa,
I zagniewany w chmurach się chowa.

Tuwim Julian

admin1

W ten dzień szary,bury
i ponury, zamiast słońca
widzimy smutne chmury.
Więc z serca ślę
promyki gorące
żeby ciebie ogrzały
tak jak słońce...

wioletta

O śniegu można dużo:
że pada, że prószy,
że kurzy...
że nim miecie,
że śnieg wali,
że się kłębi,
że kotłuje się,
wiruje...i ziębi !
O śniegu można rozmaicie:
śnieg skrzypi,
śnieg skrzy się,
śnieg sypie
i spoiwa świat
w senną baśniowość...

- Szajerowa

admin2

Ale śniegu nasypało
- gdzie nie spojrzysz-
wszędzie biało
białe dachy i trawniki
czas na czapki i szaliki.

Kożuch z szafy wyciągamy
i szukamy ciepłych butów
rękawice zakładamy
do zabawy jesteś gotów. Smile

Kiedy wszystko wypucujesz
i uprzątniesz każdy kąt
ciesz się śniegiem, piękna zimą
niedaleko już do ŚWIĄT. Smile

)))

Na zimowy dzionek
mnóstwo pozdrowionek

admin2

Ale śniegu nasypało
- gdzie nie spojrzysz-
wszędzie biało
białe dachy i trawniki
czas na czapki i szaliki.

Kożuch z szafy wyciągamy
i szukamy ciepłych butów
rękawice zakładamy
do zabawy jesteś gotów. Smile

Kiedy wszystko wypucujesz
i uprzątniesz każdy kąt
ciesz się śniegiem, piękna zimą

admin1

ZIMOWE KWIATY
==============
Mróz na szybach maluje zimowe kwiaty,
Róże,konwalie,paproć i śliczne bławaty.
Wszystkie są takie delikatne i nikłe,
zdają się mówić" nie dotykaj mnie bo zniknę.
Róża dumna jest ze swej piękność
rozwija płatki w całej swej okazałość.
Jak gdyby chciała listkami szeleścić
a że jest piękna więc lubi się pieścić.
Konwalia słynie ze swej skromności,
jak gdyby wstydziła się swej białości.
Dzwoneczkami lekko i cicho porusza,
właśnie Ona serca nasze wzrusza.
Zaś paproć śmiało się wznosi,
dajcie Mi miejsce" inne kwiaty prosi.
Nie patrząc na brak miejsca,
rozwija swe liście,-"mówi
"Ja pierwsza wyrosłam niż Wy wyrośliście".
Znienacka na brzegu wyrosły bławaty,
jakie to są śliczne kwiaty.
Zdają się mówić"nie ogrzewaj mieszkanie,
My chcemy przedłużyć nasze trwanie"
Lecz gdy promień ciepła zawita w ogród zaczarowany,
pełen kwiatów usłany,wszystko więdnie,patrzy smutno
jakby jesień zawitała na krótko.
Ret
Teresa